Janusz_Józef_Adamczyk

@makarios_ Jakoś tak dziwnie ze mną jest, że nigdy nie robiły i nie robią na mnie wrażenia wiersze rymowane, czy z dużą ilościa rymów, aczkolwiek bardzo dziekuję i pozdrawiam.

@Joanna_Niedziela Jest mi naprawdę bardzo miło, kiedy czytam komentarz napisany przez Kobietę, która operuje pojęciami: "głęboki", "mądry", itp., a do tego daje wyraz swej zadumy nad tekstem. Pani Joanno, mój głęboki szacunek dla Pani i gorące pozdrowienie.

nie sposób milczeć gdy wokół wszystko kipi gdy błyskawicznie zmienia się świat i tak co dnia - od tysięcy już lat od człowieka - przeciwko człowiekowi do człowieka - twarzą w Twarz droga to jeszcze daleka zeszpeconemu ludzkiemu obliczu nie pomoże żaden makijaż cierpienie niewinnego samo nie znika a jego winnych nic nie usprawiedliwia nie sposób więc nie pytać czy w tak dziejącej się przemianie rzeczywiście chodzi o nowe i świeże czy bardziej o stare i o makijaż Janusz Józef Adamczyk

te same słowa po raz n-ty a może jakieś nowe? że ból przeistacza się w lęk a lęk - w wizję śmierci ta - wcale nie musi zwyciężyć i człowiek jest już inny a Bóg - dalej ten sam tylko już we włsnej postaci Janusz Józef Adamczyk

Wielki Piątek zażądano ukrzyżowania prawie wszyscy wyrzekli się Go tylko nieliczni odkryli prawdziwą Boską Wolność Wielka Sobota niby już wszystko po dawnemu ale nie dla kochających panowanie wiedzieli - Ogień Wolności został rzucony i płonie Wielka Niedziela "... Nie ma go tu, zmartwychwstał... " przestraszone Niewiasty coś sobie przypominały z Uczniami szło gorzej - jakby z martwymi Wielki Poniedziałek nikt nikogo do niczego nie zmusza każdy ma możność autentycznego wyboru ale sam wybór - nawet dobry - to jeszcze nie wszystko dzień powszedni raczej udany po przespanej nocy ale jakże trudno byłoby poczuć sens istnienia gdyby się nie zdarzyły noce nieprzespane dzień świąteczny każdemu człowiekowi należy się wyjście z codzienności któż bowiem chciałby brnąć i brnąć w szarość a spotkanie z Bogiem bardzo odmładza dzień ostatni już kiedyś prawie mi się zdarzył ale chyba musiałem coś jeszcze wykonać skoro ręka białej damy została przetrącona dzień urodzin najważniejszy dzień w życiu każdego człowieka moim dniem była środa popilecowa wymowny znak na całą resztę życia mojego dzień Chrztu Świętego dziecko może spać spokojnie jest najważniejsze w świętej przestrzeni duchowej jej świadomość - wszystkich w Jedno zespala dzień Apokalipsy różne są upodobania ludzi niektóre z nich szkodzą wszystkim zło też dąży do pełni - ale ta nie sięga Tronu Omegi Wielkanoc 2014 r. Janusz Józef Adamczyk

poczęcie - akt szczególny Bosko niepowtarzalny narodziny - wielka radość w pałacach Wszwechświata ślady - zawsze są dobre i złe ocenia je każdy kto tylko chce stąd ciagły spór - które do Nieba a które do piekła prowadzą wolność - efekt rozwoju więzy - droga do wolności miłość - początek drogi serce - punkt wyjścia poszukiwanie ma sens jeśli nie boimy się przeszkód w końcu bardzo zaboli ale człowiek na nowo się rodzi miłość bywa pięknie opisywana ale bez prawdy nie istnieje udawana jest zawsze koszmarem chyba że nie o uczucie chodzi wyzwolenie nie jest możliwe gdy ja uwielbia własną skorupę dusza bez przestrzeni umiera potrzebuje towarzystwa i Słońca gdyby Prawd było wiele to Wszechświat by się rozpadł niemniej człowiek może wybierać a zatem to nie ślepy los jest panem poczucie sensu bywa problemem na pewno nie w sprawch małych ale życie nie jest zbiorem akordów jest melodią piękno nie kojarzone z duszą szybko blednie później trudno spojrzeć w oczy a nawet - żyć Janusz Józef Adamczyk

nie dla zaistnienia chaosu pękła cudowna kula prabytu w niej był i z niej się wyłonił i nieustająco się wypełnia Boski Wszechświat jego sensem jest Życie każdy otrzymuje cząstkę Boga by się rozwijał i współtworzył by odkrył swoje przeznaczenie i drogę ku nieskończoności materia stygnie ale Życie to nie tylko materia jest w nim iskra Ducha - dusza z jej powodu przyszedł Jezus i dla niej rzucił ogień niełatwo w to uwierzyć trudno dostrzec płomień duszy ale poprzez Cierpienie i Miłość można poczuć dobroć Boga i przestać wątpić Janusz Józef Adamczyk

@Sabre_Wolfik Na pewno są i tacy, nawet większość z czasem, mało kto zwraca na nich uwagę, a ty uhonorowałaś ich wierszem - podziwiam Twój wielki szacunek dla starości, co się bardzo rzadko zdarza!!!

przecież Go nie widzą więc jak może im przeszkadzać a jednak - od dwóch tysięcy lat naśmiewając się wieszają Go szczyt odwagi i poziomu myślenia zwalczanie Niwidzianego a może jednak brak pewności co do Jego nieistnienia korzenie i nabyta wiedza o niczym jeszcze nie przesądzają zdarzają się nagłe olśnienia i to niekoniecznie na łożu śmierci wielu bez olśnienia wydało dzieła i przeszło do historii postawiono im pomniki tęsknią do nich ludzie starej daty nowa fala bez uniesienia pochyleni nad zgliszczami tęczy wielki błogi genderowy spokój obok giną ludzie i płonie ziemia mózg bez olśnienia pożera nieubłagana inercja idealny czas by wojować żywym trupom to nie w głowie Janusz Józef Adamczyk

Kobiety - slaba płeć ale to One nadają światu sens każdy prawdziwy mężczyzna to wie i za to Je czci wszyscy w to wątpiący nie bądźcie na mnie źli taka prawda w mej duszy gra bez Kobiet nie byłoby nas razem jesteśmy jak morze i ląd jak wschód i zachód jak woda i ogień wszystko inne tylko się przydarza i się rozpływa jak mgła prawdziwa Kobieta kobiecością kreuje ten świat prawdziwy mężczyzna tylko Jej pomaga pamiętając by od czasu do czasu wręczyć Jej piękny kwiat Janusz Józef Adamczyk

pisanie na piasku jest skokiem nad przepaścią chociaż nie minie godzina a znaków już nie ma pisanie nie zjawia się nagle przestrzeń nie otwiera się sama tęskonota nie rodzi się z niczego poczucie sensu nie spada z nieba w płomieniu prawdziwej miłości człowiek dojrzewa i staje się sobą w poczuciu pełnej wolności po raz drugi się rodzi (Wiersz dedykowany mojej Wnuczce z okazji jej 5. rocznicy urodzin) Janusz Józef Adamczyk

krew czyli życie stracili je dla życia Majdanu przechodzą do wieczności Majdan - do historii Majdan - symbol wolności i godności miłości i ofiary Majdan - duch odwagi obnażający żądze władzy Majdan - miejsce święte w środku cywilizowanego świata wątpiącego w istnienie Boga Janusz Józef Adamczyk

coraz rzadziej można spotkać odkrytą głęboką studnię patrzenie w nią odbierało mowę coraz częściej można spotkać wielką w swym mniemaniu głowę płytkość jej argumantacji wywołuje mdłości na szczęście dla niewielu nad pustynią przestrzeń Janusz Józef Adamczyk

zawsze coś człowieka przy życiu trzyma prócz jedzenia niewiele mu potrzeba niektórym - trochę więcej są i tacy - którym z każdym dniem coraz więcej potrzeba wzrasta bowiem cena iluzji bycia panem siebie i stworzenia Janusz Józef Adamczyk

nikt nie powie że rozwijająca się choroba jest dobrem tak jest ze wszystkim i wszędzie warto więc w porę rozpoznać co się rozwija - dobro czy zło jedyne objawy to prawda i kłamstwo ona - otwiera przestrzenie ono - zamyka ale jest też - utknięcie pomiędzy stan zakleszczenia niedotlenienie obwodowe maskowane podduszanie Janusz Józef Adamczyk

trzeba się urodzić chłopcem później - zapragnąć być ojcem i być nim z całych swych sił aby żadnych wątpliwości nie miał nikt a gdy już przyjdzie ten szczególny czas nie skarżyć się Panu swemu że bardzo bolą ręce i nogi że już jest zwyrodniały każdy staw gdyby nawet i tak było - nie ważne Nowemu Życiu wierna służba się należy bo jak inaczej podziękować Przodkom za wieczne Ich istnienie?! Janusz Józef Adamczyk

każdy ma swoją naturę ta może wybawić a może zgubić może tak i może tak jest wyjście poza swoją naturę powrotem do ciszy do snu proroczego do poranka nim minie południe Janusz Józef Adamczyk

jest czas chodzenia do szkoły czas wspinania się na szczyty czas... po nim przychodzi bezczas - nieistnienie dla siebie Janusz Józef Adamczyk

bez wiary trwałoby to krótko bez ufności - w skorupie bez miłości - w usidleniu bardziej martwy niż żywy boli cierpienie dzieci przeraża - ich zabijanie wartością - czucie i rozumienie niełatwo więc się cieszyć ale uśmiech bywa lekarstwem gdyby nie wolność w Panu trzeba byłoby kogoś udawać role są dla bytu skończonego duch - dąży do wieczności to się czuje od dziecka Janusz Józef Adamczyk

muzykę się pisze o niej niewiele można napisać im piękniejsza tym bardziej brakuje słów milczenie i łzy drżenie ciała i płomień duszy rozjaśnienie bytu otwarcie nowej przestrzeni Mistrzu - otworzyłeś i nasyciłeś wolnością byłoby pusto gdyby Ciebie tutaj nie było ta przestrzeń żyje a w niej - Twój Duch Janusz Józef Adamczyk

@Mariusz_Sukmanowski Gratuluję znajomości siebie, to jest naprawdę cenna, a nawet bezcenna wiedza. Dziękuję za przeczytanie mojego wiersza, pozdrawiam i życzę wszelkiej pomyślności w 2014 Roku.

błądzisz - nie do ciebie tylko do siebie tak mówię nie ma sensu brnąć w głupotę być głuchym i ślepym na znaki a do tego przedziwnie się usprawiedliwiać płynną nowoczesnością wiekiem XXI PESEL-em czy pomrocznością jasną głębokoa analiza holistyczna własnych epizodów zaćmienia prowadzi do Chrztu Świętego i do jestestwa mego w tle widać Ducha nieposłuchanie Go - jest błędem zgubienie - katastrofą nie wyśmiewaj mnie jeśli nie musisz nie można wykluczyć że tutaj wrócisz Janusz Józef Adamczyk

nie magia nie był magikiem i nie aż tak kolorowo pełna prostoty była ta noc świadomość że poczęła Go Moc budziła i budzi nadzieję znaki umacniają ją mędrcy jako pierwsi zapragnęli oddać Mu cześć bestie poczuły się nieswojo zbyt jasny był tej gwiazdy blask ukrzyżuj Go! - wołano kochający płakali ufający szli na śmierć taki był i taki jest ten świat trudno go zrozumieć nie czerpiąc z czystego Źródła kłamstwa i zamęt od zawsze kreują świat żądz nie sposób odnaleźć sens gubiąc się i plącząc w tożsamosci swej - rzeki nie płyną do źródeł swych nieustanne się oglądanie czyni wędrówkę bezsensowną aczkolwiek próżny jest wysiłek bez adoracji Kreatora pełni Janusz Józef Adamczyk

uporczywie przekonują o wyższości organów płciowych głównie nimi się zajmują - poetycka awangarda okołoodbytowa szczytowanie myśli ich nie interesuje dla duszy czasu nie mają zbyt głęboko jest ukryta tutaj i teraz i co widać obrzydzenie? - można obejść przejść i wejść depresja? - można leczyć można na własną prośbę odejść - takie ładne cywilizacyjne brzmienie ale dokąd? żadnego brzmienia? cisza grobowa? Janusz Józef Adamczyk

pytanie o sens prowadzi poza horyzont drogą nieutwardzoną ciągle pod górę z nieustającą ciekawością pragnienie sielanki pomiędzy ścianami się spełnia często tylko częściowo jeśli do końca to jakby nic się nie stało Janusz Józef Adamczyk