Janusz_Józef_Adamczyk

@Mieczysław_Borys Pewnie nie każdy wiersz wpisuje się w rozwój pozytywny, ale bez tych "słabszych" nie byłoby chyba tych "lepszych".

@oskari_valtteri Bardzo dziękuję za zwrócenie uwagi na mój wiersz. Co do komentarza, to wydaje mi się, że nie płynie on z filozoficznej przestrzeni, tylko raczej ze światopoglądowej i odrobinę psychologicznej, i tym chyba się różnimy, stąd nieco inne spojrzenie na "myśl przewodnią" wiersza. Pozdrawiam serdecznie.

@henryk_bukowski Reguły poprawnego szyku raczej znam, przynajmniej na tyle, aby mieć swiadomość, że wykraczam poza nie, i czynię to nie ze zwykłej, czy jakiejeś dzicinnej, przekory, ale dlatego, że pragnę coś zaakcentować, coś, co w wypadku stosowania się do "reguły" ulega spłaszczeniu. Dziękuję za czas poświęcony mojemu tekstowi i pozdrawiam serdecznie.

nie o wszystkim można mówić uznano by człowieka za wariata dużo się dzieje w życiu każdego z nas a szczególnie - między nami wierzącymi jakbyśmy w jednej rzece się kąpali nie dla przyjemności a dla coraz głębszego się rozumienia woda nie jest ta sama ale ten sam nurt nas ożywia nie jest ważne miejsce ani czas ani prędkość światła chciałoby się powiedzieć TAO ale to już powiedziano nic nie można powiedzieć nie dlatego że jest TO tajemnicą jest TO niedotykalne niewidzialne JESTEŚ Janusz Józef Adamczyk

życie jest piękne chociaż bywa koszmarem ale to jest normalne taki jest ten Wszechświat trzeba przejść przez różne dni by zrozumieć Jego sens dopiero wtedy się kocha chociaż łatwiej nienawidzieć dopiero wtedy się wierzy chociaż modne jest nie wierzyć dopiero wtedy żyje się prawdą chociaż kłamstwo robi karierę i tak krok po kroku Duch Życia do nas się zbliża a Śmierć się oddala w trudzie codzienności w głębi szarości rozbłyska Płomień prowokuje i zachęca do współtworzenia czas ucieka a przepustką w dalszą drogę jest dorobek duchowy Janusz Józef Adamczyk 4 XI 2014 r.

dziecko siedząc w wózku pyta o księżyc i o gwiazdy siedząc w ławce pyta dalej i byłoby tak w nieskończoność gdyby nie... ale przystanek końcowy to dla wielu jeszcze nie finał ocean życia mocno się kołysze zmuszając do myślenia zacumować czy wypłynąć trwać w bezruchu i nasyceniu czy próbować coś zmienić począć i urodzić czy status quo usprawiedliwiać tak czy inaczej zawsze jest jakieś myślenie ale kto dopiero w akcie tworzenia odkrywa jego prawdziwe piękno ten już na zawsze przyjacielem Boga pozostaje Janusz Józef Adamczyk 2 XI 2014 r.

kochać rzeczy bardziej niż życie to znaczy umierać nie zdając sobie z tego sprawy kochając życie bez wiary ukrywamy swój lęk przed nieznanym zanurzając się w dzikie manowce kochając z wiarą - czujemy dusze a one nam się odwdzięczają zadarza się nie spać tygodniami i pytać - co dalej... pomagają znaleźć dobrą odpowiedź nigdzie ich nie widać i nie słychać ale też ani śladu samotności poczucie przeznaczenia i czasu który potrafi się zatrzymać cofnąć się i wyprzedzić by nikogo nie zabrakło we wspólnocie gorących serc pomagają przeżyć pasję nocy i poczuć obecnośc Mistrza Janusz Józef Adamczyk 30 X 2014 r.

@Marlett Witam, jestem bardzo mile zaskoczony Twoim komentarzem, naprawdę nie spodziewałem się tak życzliwych słów od Kobiety! Nie ukrywam, że zamieszczałem ten tekst z niemałym lękiem, a jednak, jak się okazuje, Kobiety doskonale panują nad sytuacją. Wielkie dzięki i gorące pozdrowienia.

@Penelope_Coal Jestem bardzo zaskoczony, oczywiście pozytywnie!, Twoim (jeśli nie urażam tym "zwrotem", i proszę o rewanż tym samym) kometarzem! Naprawdę nie spodziewałem się tak głębokiego wniknięcia w mój tekst przez KOBIETĘ! Pozdrawiam gorąco. Janusz.

@Zbyszek_Dwa Być może powinniśmy radykalniej przeciwdziać "zapominaniu", które, niestety, ma coraz częściej miejsce i bywa całkiem serio usprawiedliwiane przez zapominającego. Wielkie dzięki za głębokie wejście w tekst. Pozdrawiam serdecznie.

@teresa943 Bardzo słuszna uwaga, też i mnie to razi, ale czasami trudno inaczej. Wielkie dzięki za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.

trudno być człowiekiem nie pytając jeszcze trudniej - nie doznając uczucia myślenia o miłości już nie wspominając więc zapytam czy lepiej się sprzedają wyroby reklamowane przez półnagie kobiety czy im dłuższe nogi tym wyższa jakość produktu czy im więcej parodii seksu na scenie tym lepsze przedstawienie czyżby odkryto jakieś nowe zjawisko handlowe zależność popytu od useksowienia produktu nie mam nic przeciwko reklamującym kobietom i w ogóle kobietom - są bardzo interesujące zwlaszcza te szokujące także korą mózgową ośmielę się jednak dodać że mnie osobiście bardziej ożywia pobudzanie myślenia niż przyrodzenia już słyszę - geriatric bay ale ja już od pół wieku tak mam i w niczym mi nie szkodzi ten mój brainsflash Janusz Józef Adamczyk

@Zbyszek_Dwa Niestety - "Zagmatwanie ciągnie w bagno." Szkoda, że tak mało ludzi zdaje sobie z tego sprawę, dlatego warto o tym przypominać. Bardzo dziekuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie.

@teresa943 Jestem bardzo wdzięczny Pani za zwrócenie uwagi na mój tekst i ten niezwykle głęboko sięgający komentarz. Pozdrawiam serdecznie.

@makarios_ Miło się czyta komentarz wierszem napisany; dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

większości to się nie spodoba ale gdyby miało być odwrotnie to musiałbym ugrzęznąć moje tworzenie nie jest jakąś dziką zabawą na leśnych polanach czy wyszukanym łaskotaniem dla polepszenia nastroju jest rozmową z pustelnikiem i odnajdywaniem się w tłumie jest poszukiwaniem duszy i odkrywaniem prawdy o niej nie dla usprawiedliwiania czy krytykowania człowieka ale dla rozjaśniania jego obrazu celowo zaciemnianego jest przybliżaniem sensu narodzenia się po raz drugi jest oczywiste że będzie to wyśmiane przez potęgę manipulowania ale nie każdego zadowala istnienie w postaci niewolnika Janusz Józef Adamczyk

nowy świat bez matki i bez ojca z rodzicielstwem bez rodzenia małe dzieci z przybranymi rodzicami ponumerowanymi dzieci zawsze są prawdziwe i pragną czystej rodzicielskiej miłości w tym świecie są ludzie opętani chorym ego od takich zawsze ucieka prawdziwe życie więc walczą o dzieci numerując siebie los świata jest losem rodziny więc dla ojca - wielkim wyzwaniem to on troszczy się o całą rodzinę chroni ją przed niebezpieczeństwami i prowadzi najlepszą drogą Janusz Józef Adamczyk Czerwiec 2014 r.

@bazyl_prost Witaj Widzę dużo modsze i już się rozpadające. Pozdrawiam.

@makarios_ Witaj Doskonale rozumiem Twoje intencje i pisarski rozmach, każdy ma swój styl; jeśli o mnie chodzi, to "specjalizuję się" w stylu - minimum słów, a maksimum treści. Pozdrawiam serdecznie.

@Zjajami_Baba Witam Taki mam styl; nie lubię współczesnego poetyckiego wydziwiania - silenia się na cudaczne metafory czy pokrętne sformułowania, uważam, że szkoda na to czasu, bo ani mózg piszącego nie ma z takiego manipulowania tekstem jakichś rzeczywistych korzyści, ani poetncjalny odbiorca jakichś szczególnie pozytywnych doznań. Bardzo dziękuję za odniesienie się do mojego wiersza. Pozdrawiam serdecznie.

słowa i czyny płyną jak rzeka jej źródło - pokolenia jej nurt - twój duch jej głębia - twój sens na miarę sumienia każdy ma korzenie i jak drzewo własną koronę pragnie być sobą i wysoko się wznieść mocą sumienia każdy jest z materii jest cząstką Bytu otwartą na Ducha może się nim napełnić i pięknie zakwitnąć kolorami sumienia Janusz Józef Adamczyk

różne myśli nawiedzają głowę pożądane jest nad nimi panowanie ale nie terroryzowanie siebie bujanie w obłokach też się przydaje byleby szczęśliwie powracać na ziemię odróżnianie myśli dobrych od złych gdy moda na przewrotność i paranoję gdy bledną tysiącletnie wartości a nazywa się to płynną rzeczywistością jest kosmicznym wyzwaniem można się zatracić w chaosie i pewnie ku temu jest on wzbudzany ale człowiek ma zdolność wznoszenia się z mlecznej drogi ku głębinom ducha a w nich - od szrości ku Jasności Janusz Józef Adamczyk

skazane na miłość matki i ojca albo - na jej brak szczęśliwe - ożywiają ten świat nieszczęśliwe - widzą go poprzez łzy wszystko jest w nieustannym ruchu ból przenika radość zło chce zapanowć nad dobrem zwyrodnialcy - nad bezbronnymi społeczeństwo nie dbające o Dzieci jest społeczeństwem chorym i umierającym to One są dobrem najwyższym na tym świecie i nie powinny doznawać żadnych krzywd Ich dni - to pełnia radości i śmiechu Ich noce - to długi i spokojne kolorowe sny niech wszyscy mają na nie oczy otwarte by nie musiały patrzeć poprzez łzy Janusz Józef Adamczyk

zaskakujące i zadziwiające jest to że stwarzając człowieka dla Siebie obdarował go pełnią wolności zawsze można Go porzucić absolutnie wyzwolone ja grzęźnie w wznieconej pustce nikt nie słyszy wołania nawet echo nie odpowiada duma zwsze inicjuje obojętność jeszcze chwila a może być już za późno dopóki decydujesz o sobie możesz dokonać rzeczy wielkich zamiast umrzeć - ożyć Janusz Józef Adamczyk

pragnie począć i urodzić kochając od początku do końca gdyby nie ta niepojęta Matczyna miłość nie istniałby ten nasz świat w Matczynej miłości jest pokora i duma ból ludzkości i radość każdego dziecka promień wschodzącego słońca i gorzka łza z prawdziwą Matką jest najprawdziwszy Bóg i to właśnie tak od tysięcy lat wykluwa się wieczność każdego z nas Janusz Józef Adamczyk