BARBARA_JANAS

Niezły ten paszkwil. Rozbawił mnie. Pozdrawiam

Krótko i na temat, a raczej wiele tematów. Pozdrawiam

Według mojej interpretacji maestro to druga twarz peela - ta której nie akceptuje i nienawidzi. Nieodzowny element jego istnienia. Na początku tekstu walczy z nim gorączką i krwią na progu. Nie wie dlaczego tak się stało, że żyje w nim. Zastanawia się czy to nie aby przez dziedziczenie. To kłopotliwe kiedy peeal nie może uśmiercić ani siebie , ani jego. Podmiot liryczny prowadzi wewnętrzną dyskusję z maestro. Uświadamia mu jak wielu pseudo bogów zdradził - czyli ludzi, których dawniej podziwiał. Ludzi zaślepionych, z bielmem na oczach, nie przyjmujących wartości wyższych. Tekst głęboki, bogaty interpretacyjnie, a takowe cenię. PLUS. Pozdrawiam.

Niestety tylko to : Na koniec dodaje w myśli: ,, Kocham cię- spróbuj to zinterpretowac'' jest do przyjęcia. Pozdrawiam

Jednoczę się z bólu z biednymi, małymi ptaszkami...Pozdrawiam

Drogi Panie Rafale, jak wspomniałam wszystko już było prócz końca świata. Nie podoba mi się wersyfikacja. Pozdrawiam

Wywalam począteki koniec i zostaje całkiem niezły tekst.Pozdrawiam

Kolejna opowieść na forum. Bardzo plastyczne obrazowanie przestrzeni. Temat raczej mało orginalny, ale warto było pochylić oczy. Pozdrawiam

Tekst zaliczyłabym raczej do prozy literackiej, jeśli takowa istnieje. Opis ciekawy, bogaty w wrażenia. Mimo tego, że jestem zwolennikiem mniejszych form daje plusika. Pozdrawiam

Czytam i czytam. Czytam i czytam bo warto ten tekst czytać, a szczególnie : " najpóźniej ostrzegamy siebie" - to środek ciężkości. Nie zastępowałabym słowa samotnie, żadnym innym, najlepiej mi brzmi : " odtąd szybuję w surowej przestrzeni...". I cały czas zastanawiam się nad słowem "tylko" ,bo im dłużej czytam tym bardziej wydaje mi się zbędny. Bez tych słów tekst nabiera głębszego wyrazu. Pozdrawiam i gratuluję. Dziękuję za ponowne odwiedziny i rady. Po zastanowieniu się, "świadomie" skreślam, jednak "tylko" - moim zdaniem oddaje obawę peelki przed niemożnością lotu, życiem osiadłym całkowicie i tylko na ziemi. ( nie znane powody; może to być: strach, połamane skrzydła, nie chce latać sama, zniechęcenie do jakiegokolwiek działania itd. itp.) Za wszystko serdeczne dzięki, pozdrawiam z uściskami - baba Autor czuje tekst najlepiej, inaczej niż czytelnik. Zdarza się, że dane słowo jest dla autora niezbędne, ponieważ patrzy przez pryzmat własnego czucia tekstu. Czytelnik mając większy dystans dostrzega pewne zakłócenia. Jeśli więc czujesz, że to słowo musi być, to jestem na tak, bez niego jednak twoja argumentacja również się sprawdza.pozdrawiam ciepło.,

Kto się rozminął ten sie rozminął...pozdrawiam

żeby o tym nie myśleć potrzeba wielu słów prostych linii poręczy To mi sie naprawdę podoba. Potrzreba jakiegoś wstępu by miało wydźwięk. A ten wstęp nie bardzo mnie przekonuje. Do pracy rodacy... Pozdrawiam

Ten tekst też zbudził się przypadkiem...pozdrawiam.

W dwóch słowach można wszystko. Ale co konkretnie? Mało wyrazisty jak dla mnie choć poprawny. Pozdrawiam

I jeszcze jedno spojrzenie lepiej brzmi. Całkiem,całkim ten tekst...

Wywalam "samotność". Dla mnie : odbijasz co każe szko. Pozdrawiam

To zmień garderobę podmiocie liryczny. Pozdrawiam

Dobre to jest, śmieszne jak nic. pozdrawiam

Następna org.ia jak napisał Haniball ale głęboko płytsza, a może ginekologiczna... pozdrawiam

Jeśli chodzi o wątpliwość, to lepiej brzmi "taka jedna". Reszta bez komentarza. Wrócę jutro, pozdrawiam.

Cóż za paszkwil !!! Na wezwanie ???

Czytam i czytam. Czytam i czytam bo warto ten tekst czytać, a szczególnie : " najpóźniej ostrzegamy siebie" - to środek ciężkości. Nie zastępowałabym słowa samotnie, żadnym innym, najlepiej mi brzmi : " odtąd szybuję w surowej przestrzeni...". I cały czas zastanawiam się nad słowem "tylko" ,bo im dłużej czytam tym bardziej wydaje mi się zbędny. Bez tych słów tekst nabiera głębszego wyrazu. Pozdrawiam i gratuluję.

Wyrzucam słowo "samotnie" izabieram do ulubionych.Pozdrawiam

Za nowatorstwo treści duży plus.Nie spotkałm się jeszcze z opisem, nie aktu twórczego a tego co dzieje się przed, zanim pędzel dotknie płótna. Wielu twórcom brakuje właśnie tej pokory tworzenia i odnosi się to nie tylko do sztuki... a to co mi się nasuwa po przeczytaniu : w tle dźwięku kształt obrazu poza ramą rodzi się niema chwila dziwu. Gratuluję pomysłu.Pozdrawiam ciepło.

Druga wersja wyborna. Środek ciężkości tekstu umieścił Pan na końcu nadając mu głębszy wymiar. Samo sformułowanie : " spóźniłem się na balkon że chmury z jedną niewiadomą" - wyborne - tak bym to zostawiła. Może warto by zachować standardową wersyfikację, ale to tak na marginesie. Pozdrawiam serdecznie