Jacek_Suchowicz

Kobieta jest jak kawa a wiec się ją delektuj nawet wieszcz do niej mawiał "puchu marny" - zrób kawę i nie stój !

pięknie prawdziwa miłość wierzy i ufa cię przeprowadzi przez kręte drogi a gdybyś czasem przypadkiem upadł poświęci siebie by pomóc tobie :))

to jest o Niej nie musi być żoną:)) ale we traszce coś jest :)) Możesz nam przytoczyć ten wiersz np w oddzielnym temacie :))

wylałaś mi się z kubka jak kawa z uwodzicielskim aromatem z nutą brazylijskich smaków strużką popłynęłaś niczym lawa gorąca gdy miałem w ustach do pana - nie wnikam w gusta i wyschłaś już śladu nie ma ja nowy zaparzam poemat

Powiem prawdę: było by nudno gdybyś przytaknęła! Podstawową cechą poety jest wrażliwość - widzi więcej jak typowy pożeracz chleba. A w społeczeństwie jest mnóstwo wrażliwców, z których nieliczna grupa (my) wylewamy, co nas boli, na papier (chociaż można do gardła z procentami). Większość ma ciekawsze hobby albo udaje twardzieli. Co będę pisał: jak raz się przyznałem że lubię pisać wiersze - spojrzano na mnie z wielkim współczuciem. (w oczach: chyba zwariował na stare lata) Masz rację nim się człowiek zorientuje, że jest poetą to już po terminie gwarancji. Widząc wiele więcej nie jesteśmy w stanie reagować (to ciebie nie powinno obchodzić - nie twój cyrk nie twoje małpy) - czasem bardzo boli ta bezradność

bardzo fajne podoba się pomyślane dwojako: - jako opis nocy gdzieś nad jeziorem dźwięk nocnych świerszczy mrugnie świetlików na niebie gra cieni zjaw wszelakich duchów balet oniryczny do samego świtu a gwiazdy stanęły jak gdyby bez ruchu - jako lekki erotyk pośród nocnych świerszczy zagubił się wianek wśród woni szafranu i tańczących cieni może go przypadkiem odnajdzie poranek zniknął ślad po wstydzie i nic się nie zmieni pozdrawiam

historia ciekawa i ładnie opowiedziana jak w prawdziwym życiu gdy sumienie w kącie cisza dzwoni w uszach samotność doskwiera i jeszcze ten atak myśli dołujących ty o krok by skończyć tutaj z sobą teraz a jednak wystarczy wyciągnąć swe ręce przytulić sumienie i go nie opuszczać a wtedy depresja zanika czym prędzej pośród rozmów z ludźmi zgubiła się pustka :))

czy czas jest darem niebios kiedy go stale brak jest bublem i do niczego chociaż pogania nas nie da się być poetą nim się po prostu jest i więcej widząc daleko bywa człek męczy się

@lena2_ serdeczne dzięki

znając życie przyjdzie chwila jakiś zakręt twego losu że coś tobie jeszcze stanie oprócz wzroku serca włosów :)))) oczywiście chodziło pióro

@Nata_Kruk Tym inspirowaniem mnie mobilizujesz bo lubię Ciebie widzieć w rymach chociaż powstają ponoć "na czuja" :))

podniebieniem jest trudno ogrzać lepiej grzańcem galicyjskim albo natrzeć twe miejsca chłodne tygrysią maścią i po wszystkim :)))

@Nata_Kruk jesteś niesamowita - brawo przecież cisza też potrafi czasem mówić z całej siły jak się mówi ryja drzeć lecz tych dźwięków nie usłyszy byle głupi lecz ten który je usłyszeć bardzo chce w swej mądrości wręcz potrafi coś zaradzić jakąś pomoc przyprowadzić szybko tu by zamilkła miała uśmiech na swej twarzy bo przeszłością stał się dla niej wszelki ból :)))

pora sprzątania zbliża się powoli dojrzewa jak na d...e wrzód wszelki porządek zazwyczaj boli lecz bez cierpienia próżny trud pozdrawiam

bo nie ma nic innego niż zwariowany świat i właśnie on dlatego jednego życia wart :)

piękny kawałek piękne imię dla dziewczyny to Dolores choć cierpienie ma wpisane już w życiorys a ja powiem tu wam wszystkim dla przekory u Doroty to radości zasób spory pozdrawiam

@andreas Jakoś tak ostatnio te naprzemienne są wdzięczne - niejako się same składając tworzą pewną melodię Dzięki

@Domysły Monika Serdeczne dzięki :)))

ja czytam i czytam przychodzi do głowy czy portal poetycki czy może randkowy samotna łódeczka a może skrzypeczki kto zagra najczulej przepiękne nuteczki :)

@Radosław Dziękuję :)

@Rafael Marius i my też przemijamy - dzięki @Hiala serdeczne dzięki

Nasze światy są od siebie tak daleko; ponad milion, chyba z hakiem świetlnych lat. Tylko czasem w telefonie dźwięczy echo wraz z nadzieją, że coś w sercu jeszcze trwa. Mkną w nieznane czułych westchnień galaktyki, gdy codzienność jak pył gwiezdny wchłania nas. Coś wstrzymuje, jeszcze na coś chcemy liczyć, ale wtedy czmychnie chyłkiem figlarz czas. Gdy ja mogę, ty nie możesz i odwrotnie. To planety absorbują każdą z chwil. Gdy cię spotkam; przypadkowo - już nie dotknę, nic nie zburzę, nie zbuduję z braku sił. Jeszcze trochę i wchłonięci w wir kosmosu przekroczymy, nie bez obaw, świetlny próg. Pozostanie gdzieś w przestrzeni smutek oczu, oraz ciepło najzwyklejszych, prostych słów. Z każdą chwilą się od siebie oddalamy. Za to wszechświat podsłuchuje szepty gwiazd rozważając sens tajemnic niepoznanych. Ja się łudzę, że zostało - jeszcze trwa?

@Ewelina Dzięki :))

długopis schować w futerale aby nim pisać - chyba nie ale usłyszeć och kochanie jesteś cudowny - o tym wiesz

nie obiecuje ranek słońca bo wielką niewiadomą dzień lecz z Tobą Panie chcę bez końca iść i opiekę Twoją mieć :)