Judyt

(: dzięki

piękne jak utwór piasku z gliny; J. płoniaście Krzysztof

fajnie- taki wiersz z uśmiechem(: J.

dzięki Danusiu za depnięcie,serdecznie J.

Ale ...Judytko ...nawiałaś...po pachy...i ta muszla ..jeszcze mi szumi...! Miniaturka się rozciągnęła ...i dobrze...! Uściski! Aniu miało szumieć aż żeby przebiło te parenaście kilometrów wiatru; to już było ale znów jest- znaczy się ta muszla w "burzy"; J. wzajemnie

dziękuję Teres, oczywiście(: odwzajemniam i idę dalej przygotoowywać ło takie różne, słowo pokrzepiające, kłaniam

jak to muszla stęskniona jak to smyczek mieni popiół ognisk przecież wiesz myśmy gliną i dziełem rąk czekanie już jest spotkaniem naznaczonym kosmykiem odrysowywują gesty nieznane i choć zawalona po pachy jaskini przygotowywaniem wciąż miała być miniaturka a nie wyszło dla niego samego popełniając parafrazy i zwykły sens następstw więc czytelnikom z imion przemyśli słońca i dary rozwiewane o takie prosto z liścia kruszejącego istotą się nie kręci jedynie przemierza nasze życie sztuka zbyt jest taka woda co fontanną wiatr porusza dwoje rąk których nie masz ---------------------------------------------------- serdecznie pozdrawiam

Miło, że chciało Ci się napisać co poczułaś. Pozdrawiam ciepło KKK mm..napisałam raczej to co wyczytałam z przekazu wierszowego, ale nie wiem czy dobrze zinterpretowałam sobie, ot tak miło, było przeczytać, bo tam zdaje się wiele uczucia, emocji, J. wzajemnie Krzysztofie

może nie tyle do miłości, ile do bycia blisko z drugim człowiekiem, tylko że wspomnienia tak szybko potrafią blednąć.. uściski:) bliskość zwykle= miłość, może wspomnienia zapisują się tam gdzie niewidzimy, a kolory zmieniają paletę barw, wzajemnie(:

no tak..przejmujący, ale od razu się skojarzył z księgą Koheleta, a tam nawet było nabazgrolone'człowiek nie zbada dzieła jakie się dokonuje pod słońcem, jakkolwiek się trudzi by szukać- nie zbada" to dobra myśl do tego co wyżej tak mi się zdaje;fajno wiersz; J. płoniaście

My w cieple wód przyjaźnią dotlenieni bezpłciowo bliscy sobie Mamy w zamkniętego świata oazie tkliwą ciszą uśpione rozterki mnie się wydaje, że to nie jest śmieszne, jak wcześniej ktoś się wypowiedział, zdaje się, że jest przekazana trudność jaka łączy dwie istoty, ile trzeba przejść dróg, by zauważyć, że dobrze by dwie strony były sobie bliskie- prawdziwie, bezpłciowo- czyli nijako, może jakoś tak ze smutkiem, który razem jest związany tymi doświadczeniami podobnymi, a jednak każde z osobna walczy o to co " uśpione"; o charakterze pouczającym; J.płoniaście

mm..powiało sentymentalną nutką, mnie się wydaje że takie wiersze jak ten własnie mówią o tym , że człowiek ma prawo do miłości i jest kochany, że dąży cały czas pomimo, fajno; J.

Bzdura totalna. a ja jak porozrywany pajac nikt mnie nie przygarnie nie znam czynów bezprośrednio człowieka czy jakoś tam ale stwierdziłam tylko fakt: człowiek ma prawo do miłości i jest kochany, tyle; J.

masz rację Judyt czysty autentyk dziękuję za czytanie i za... fajno duży szacuneczek (:wzjamenie, ni ma za co tu się tylko przechodzi

tu też fajnie, przemyślnie; J.

fajnie, podoba się; J.

fajnie ul baz paletą barw, J.

o..dramatyczna puenta, zabieganie w wierszu ma dobrą koncepcję, bo ukazuje zdaje się to co najważniejsze i tyle, J.

bierwiona - polana, szczapy, drewna... Dziękujemy. Serdecznie pozdrawiamy :):) no to fajnie, jak zwykle natura wygrywa; J. wzajemnie dla was

dziękuję okruszku i orzeszku za depnięcia pod(...), czy pełną obecności to się okazuje zdaje się ale ponoć"Jest takie czekanie, które już jest spotkaniem; jest taka ciemność która już jest światłością, cisza w której słyszysz(...)Bracie, który nie wiesz" jak śpiewała taka pani, wzajemnie J.

(: fajnie, dzięki Wiesław, nie ma to jak towarzysz, który słucha "Pojedziemy na łów, towarzyszu mój" merlin.pl/MP3/5/10/PNCD643-U12.mp3 dzięki Judyt :) dziękuję za ten dar! serdecznie Wiesław- lubię operę( chyba tenor- ma siłę), teatr, artystyczne takie różne(...) i skrzypce są mmmm(....), towarzysz jak promykiem odbarowywany- radosna pieśń; a muzyka wszechoobecna zawsze;(: J.

ciekawie ująty temat; J. płoniaście

Napiszę o tym co myślę, uważam i czuję bo to chyba jest najważniejsze. Natchnij mnie mądrością Panie abym pisać mógł rzeczy wzniosłe Niech to będzie o płatku bławatka albo o świętym siedzącym na drodze. a mnie się podoba ten fragment, J. płoniaście

Fajno jak "b. miła do przeczytania opowieść", ale to raczej nie opowieść...:o)))) Pozdrawiam no dobra może i nie opowieść, ale dłuugaśne to wyszło a raczej mnie się tak to widziałoby, tak troche poszperałam: (treść znaczy się wartościowa) rozczarowane marzenia zakwitają nadzieją jutra w przychodzeniu każdego poranka nowy blask widzenia co przyniesie to przyniesie zrzucam plecak noszenia w odpocznieniu wieczystym zdarte buty odchodzenia podbite obcasem niech zrodzą nowe jutro stukającego zegara czasem wybijają godziny przeszłości wymarzonej rzeczywistości być może, może być ciężko jest żyć jednakże wciąż chce się żyć naprzód, naprzód kroki stawiają się żwawo,prosto i nie kulawo ze śmiechu wybuchając pozrywały się boki z boku zawsze, zawsze lepiej widać więc bokiem, bokiem do przodu kroki bo jutro będzie lepiej o! co nie wierzysz? więc śmiej się, śmiej ostatnim zawsze szczerzą się zęby i wielki balon zrobił się z gęby tak szczerze zarechotały wybuchając śmiesznym jazgotem przetasowanych sennych przywidzeń kartami życiowego bytu więc śpij, śpij kochanie zanim jutro nastanie zanim nastąpi wszystkiego poznanie płoniaście

Trochę inaczej. Nie tak malarsko. Mniej kolorów. Pozdrawiam KKK no to nic jak stan przesilenia to pewnie mieszanie się barw z tego też fajnie wychodzi, serdecznie J. dziś co prawda tylko stolik pomalowany zawsze coś