slawomir_zeromski

i tu znowuż spotykam się z dobrym materiałem ale w waszych wierszach jest jakiś swąd smutku i marazmu, a może byc dobrze, piszmy to co sami chcielibyśmy przeżyć a obojętność i bezsilność nie jest czymś takim... piszmy to co jest w sercu a nie to co za oknem na podwórku

dziekuję za wskazanie pomyłki

o to dobrze, że już nie będziesz tu wchodzić bo twoje komentarze to nic nie wnosiły dobrego, ale skoro wszystkich nie pamiętam to być może były jakieś pozytywne ja piszę jak chcę i tego nie zamierzam zmienić.

jest coś co zatrzymuje ale niektóre słowa źle mi się kojarzą...

konie to niech sobie biegają a nie jeść je będziemy... ale ładna fraszka - tylko że nie o mojej poezji, więc zamieść ją pod wierszami kogoś innego [url]http://liryki.pl/[/url]

no i co z tego? co twój sprzeciw ma wnieść? chyba tylko swoje rozgoryczenie powiększasz.

spacer w słońcu sił dodaje kiedy dzień wstaje towarzyszko moja troskliwa nasza miłość jest olbrzymia zatapiam siebie w tobie czytam szczęście z twych oczu przynoszę ci kwiaty barwne ich woń nas otacza i troska już nie powraca wdychamy lilij zapach jasnych, w promieniach słońca obficie skąpanych anioł skrzydłami mnie muska pieśń nową gra na harfie niczym się nie martwię ofiaruję ci naszyjniki srebrne, ze złotymi kulkami by szyję twą zdobiły bom ja twój miły...

imienia nie przekręciłem - byłem Salmonem lub inaczej Szalmonem lub po prostu Sali (Szalom - z hebr. "pokój") na mojej stronce [url]http://liryki.pl/[/url] znajdziecie: Moje liryki Mój humor (a w nim Moje zagadki o Dodzie i radziu - [url]http://liryki.pl/?oje,zagadki,51,696[/url]) Moje zdjęcia Moje rysunki Moje przemyślenia oraz (już nie takie Moje) : interpretację Apokalipsy św.Jana na podstawie Pisma Świętego oraz objawień Johna Leary'ego tłumaczenia objawień Johna Leary'ego dowody na to że Maryja jest Bogiem (tylko trochę Moje bo to Duch Święty mnie natchnął a ja sam tego nie wymyśliłbym. więc nie takie znów moje) Rachab to była Moja żona Salmon to było Moje imię św.Faustyna to była Moja Rachab Sławomir to teraz Moje imię...

Salmon to był mężem Rachab a ja byłem Salmonem poczytaj rodowód Jezusa - tam znajdziesz mnie i Rachab, która zeszła na ziemię jak św.Faustyna ale skoro wam odpowiedziałem to wejdźcie na stronę [url]http://liryki.pl/[/url]

kto innych przezywa ten się sam tak nazywa! [url]http://liryki.pl/[/url]

bo to jest tak: ja byłem mężem Rachab z Księgi Jozuego. potem ona zeszła na ziemię jako św.Faustyna a teraz ja zszedłem na ziemię jako największy poeta moje imię wtedy było Salmon i pochodziliśmy z rodu Dawida rodowód jest podany tu : (Mt1,4-5) naprawdę - ja w to silnie wierzę, jestem tego pewien :) [url]http://liryki.pl/[/url]

uściślę: kocham Rachab z Joz2; 1-21 byłem jej mężem

a widzisz Oxyvia J. - podoba się prawda? dodam że wszystkich Pieśni jest cztery a zapomniałem w całym tym zamieszaniu zmieścić Pieśń Trzecią - ona pojawi się niebawem ale widzę, że się wam podobają moje Pieśni - to miło... Moją twórczość dedykuję św.Faustynie - to moja Umiłowana Moje wiersze znajdziecie na poniższej stronie [url]http://liryki.pl/[/url]

to nie tłumaczenie z żadnego języka, to mój wiersz, ja go osobiście napisałem ;) dedykuję ten poemat Faustynie Gabrieli... [url]http://liryki.pl/[/url]

Oblubienica: och! mój Oblubieniec oto w orszaku weselnym kroczy mężnie podziwiany przez niewiasty! chwalony przez mężów! mój miły jest tylko mój... a ja do niego należę! to młody święty! sprawiedliwy mąż! część mej duszy Oblubieniec serca mego jam twoja miły mój do ciebie należę na zawsze już boś ty dobry i piękny mądry i mężny! Oblubieniec: och! oto moja Oblubienica zaślubiny poczyniliśmy przed Bogiem jesteśmy już zaślubieni na wieczność nic mi jej nie odbierze gołąbki mej, nieskalanej ona do mnie należy! ona jest jak winnica w swym kwiecie wieku ona jest czysta jej piersi doskonale wyrzeźbione jak grona winne! spogląda z uśmiechem z radością ją widzę i miłością mię darzy! Oblubienica: zaiste! tyś doskonały czynisz mi miłość dobrem obdarowujesz i zwą mię szczęśliwą tulę się do ciebie a ty do mnie czule do piersi cię przyciskam byś blisko mnie przebywał być czuł mnie zawsze chwalą mnie na zgromadzeniu! z upodobaniem wymieniają twe imię! tyś młody święty sprawiedliwy mąż o dobrym sercu miłosiernej duszy szlechetnym obliczu i silnym ramieniu Oblubieniec: och! a twe imię sławią wszyscy na zgromadzeniu przeogromnym usta twe z wdziękiem mądrość chwalą mądrością mnie obdarzają poruszasz się dostojnie chętnie na ciebie patrzę i cię podziwiam twe dłonie miłość przynoszą oczy twoje są piękne spoglądam w nie stale usta rozkosznie ułożone spijam z nich miód twarz zaiste! jak piękna! gdy w nią spoglądam czuję wielkie szczęście włosy ułożone doskonale opadają na szyję wtulam się w nie i woń miłosną czuję Oblubienica: och! jak twoje słowa mnie chwalą mądrze twoje ciało silne i krzepkie podziwiam z upodobaniem z chęcią słucham przemów twoich ja kocham cię do końca więc zaślubiny poczyniliśmy dusze nasze na wieczność miłością połączone tyś mi miłością prawdziwą oparciem gdy osłabnę w łożu więc się spotkamy słodyczy zaznamy Oblubieniec: rozkoszować się twą piersią będę tyś mi żoną Oblubienicą Drogą Sercu Memu Umiłowaną Oczu Moich Oblubienica: usta twoje całować będę tyś mi mężem Oblubieńcem Duszy Mojej Ukochanym Ciała Mego przyjdź mój miły i ucałuj pocałunkami swymi! Oblubieniec: jak miękkie twe usta cóż za słodycz z nich wypływa niczym wino rozweselające całować stale z rozkoszą cię będę byś czuła mą miłość i pewność uczucia ciepło mego dobra słodycz łaski Boga kocham cię na wieczność Oblubienica: ja chwalę Boga że ciebie mi dał obdarzę cię swą duszą i ciało ci dam spokoju przy mnie doznasz i w największe rozkosze z upodobaniem cię wprowadzę mężu mój, Oblubieńcze słodki mój, Miły Serca Mego pójdźmy do komnaty tam łoże gotowe zaznaj mego ciała niech płonie w nas miłość!

podchodzisz i jesteś choć byłaś od początku dotykam twych włosów one pachną tak słodko ciepło ich woni płynie intensywnie twego ciała słodycz upaja tak bardzo zaznajemy uniesień kochamy się szaleńczo upajam się twą piersią ty wspierasz się na mnie otulam cię ramieniem pewnym i bezpiecznie się czujesz ja twoje piękno z ust twych spijam pocałunki tak intensywne do siebie tylko należymy toniemy w swej rozkoszy w swej słodyczy zapominamy się otoczeni miłością otoczeni pięknem pragnący swych istot

bardzo ładne i mądre też :) przemawia do mnie... gratuluję :) [url]http://toto.boo.pl/wiersze/[/url]

usunąłbym słowo "lubieżnie" na coś czystego, grzech nie raduje a smuci i pozostawia żal niesie ten wiersz prawdę dobra robota

ja tu chciałem powiedzieć, że uwielbiam Hiszpanię, Paco de Lucia, Real Madryt, Raula ;) to tyle...

jeszcze jedno światło dnia budzącego mnie przepełnionego łaską pełnego miłości a ja frunę ku szmaragdowym polom sunę powoli z obłokami wolność tam żyje ona nie ginie daleki od zwątpienia wyrzekam się ziemskiego mienia pozostawiam grzech i chwytam linę by się wspiąć i wdrapać na szczyt gdzie staruszek gra w pokera na zapałki malec mu podaje karty dziurawe są znaczone temblakiem cierpieniem życia jeszcze jedno światło idę ku niemu by o ufności zaświadczyć i wesprzeć się na miłości ptak barwny przelatuje powoli krąży swobodnie wie, że niedługo będę z nim frunął zdążał ku szczytom drzew koronom niedługo księżyc utonie w strumieniu Anioł zapyta: "Czy chcesz?" ja kiwnę głową i ulecimy ku dolinom słońca jasności porzucimy marności zaznamy powiewu lazuru miłość ta będzie ogromna w niej jesteśmy chwycimy nieba książęta dawnych królestw będą snuć się łąkami woni a nade wszystko Aniołowie i słońca dusz zbawionych przyświecać nam będą jasność otoczy nasze istoty czyste poznamy źródło miłości tej prawdziwej i wiecznie trwającej sycącej Anioły dającej siłę duszom zbawionym tej miłości której słońce świeci ptak - ku niemu leci uczynimy Bogu słodycz mówiąc: "Ufam Twej Miłości, nasyć mnie Nią według Twego miłosierdzia" choć ponieśliśmy ofiarę choć wcześniej zgrzeszyliśmy to kochamy wynagradzamy Pani Narodów nasze błędy a Cherubini nas bronią Serafini wyroki Boga czynią na ziemi i w niebie Chóry śpiewają pieśni miłości, nasz lęk wtedy ulatuje gnamy bezbronni lecz otoczeni opieką Pani Narodów i Boga Ojca wybawieni przez Syna Bożego natchnieni Duchem Świętym słońce nad nami ciepłem nas obdarza uśmiechnięty Archanioł może i ciebie spotka wtedy powiedz mu: "Ufam ci i kocham Panią Narodów" Oblubienice piękne na uczty się zbierają gdzie Chór Aniołów pieśni śpiewa miłosne jasność otacza każdego "ach! i Oblubieńca mego!" - krzyknie św.Maria Magdalena tak nas kochająca troskliwa do końca doskonała w rozkoszy nasze przeznaczenie to czystość Aniołów i chwała słońc dusz zbawionych przyglądam się im i czuję miłość porywającą i cucącą istotę prowadzony przez jasność przez Ducha Świętego natchniony wędruję niebiosami oczekuję Ery Pokoju gdzie stworzenie odnowione, oczyszczone zazna Raju z którego wypędzone w tęsknocie łkało lecz nadzieja siłę niesie wiara - ufnością otacza a miłość - pragnieniem ku życiu obdarza by wierzyć w Anioły by patrzeć w jasność Ducha Świętego i Panią Narodów podziwiać!

dosyć zabawne... :) [url]http://toto.boo.pl/wiersze/[/url]

widzę, że są tu wrażliwe osoby które potrafią docenić i jeszcze wysnuć z lektury pozytywny, uczący innych wniosek! :) wielkie dzięki Klaus Kalarus za twe miłe słowo i pokorę wyciągnijcie naukę z tego komentarza (i z mojej Pieśni.. )

witam ponownie! chętnych do poznania całej mej twórczości zapraszam na [url]http://toto.boo.pl/wiersze/[/url]

Oblubienica: Spragnionam ja! a w mieście nikogo nie znam... lecz oto niedaleko... mój Oblubieniec! winnicę uprawia pójdę do niego... niech użyczy mi swego wina! Oblubieniec: oto Oblubienica nadchodzi kształt Twych ust tak uroczy policzki lekko rumiane - subtelne... lazur oczu ogarnia mą duszę we włosy kwiaty piękne wpięte nos delikatnie wyrzeźbiony na jej brwiach anioły goszczą twarz jej olśniewa fascynuje swoją doskonałością, strojna w szaty bogate pierścienie z drogimi kamieniami zdobią jej palce, talia doskonale ułożona biodrami kołysze zalotnie dłonie pełne wdzięku nogi skupiają uwagę piersi jak koźlęta urocze... czy wino jest gotowe? ależ tak! od dawna chowam bukłaki bukłaki pełne wina! Oblubienica; ach! jak dziś gorąco! czy masz mój miły radę jak się ocucić? pokrzepić pośród żaru słońca? Oblubieniec: wino me krzepiące jest! pij do woli ma gołąbko... oczy twe jak sadzawki Cheszbonu najczystsze wody naszej krainy lecz widzę żeś osłabła... nasyć się do woli, ma owieczko... a potem poleżmy w łożu zaznajmy rozkoszy... tulmy się do siebie obejmę cię pewnie i nie wypuszczę nigdy! Oblubienica: ach! jak wino rozwesela! lecz oto - osłabłam... posłucham twej rady i ułożę się wygodnie obok Ciebie odpocznę ty mnie ucałuj... i czule obejmuj... Oblubieniec: radość mnie wypełnia! mądra jesteś że słuchasz rady mojej... Oblubienica: bom ja Szulamitka a Salomon to mój ojciec uczył mnie od dziecięctwa Oblubieniec: mądrość płynie z twych ust dostatnie! widzę to w ich kształcie... słuchać ciebie to szczęście przebywać z tobą będę! Oblubienica: lecz oto! tam! orszak weselny! chodźmy na ucztę! tam ujrzą drogiego sercu memu niech zdobędę poważanie... i na zgromadzeniu niech mnie chwalą... Oblubieniec: ach! oto wesele - to dobry znak uczynimy niebawem zaślubiny wieczyste! i pozostaniesz moją... na zawsze u mojego boku! oblubienica: to znaczy, że kochasz! ach! miło! bom ja twoja od początku gdy cię ujrzałam... pragnęłam ci się ofiarować! Oblubieniec: dobrze! i już na weselu oznajmię cię jako wybrankę mej miłości bo miłość nas połączyła... i dobro nam uczyniła... Oblubienica: mądrość przez ciebie przemawia a miłość jej towarzyszy obie w parze przy tobie idą i mnie do ciebie zapraszają poczynimy szybko zaślubiny niebawem rozkoszy doznamy ciebie mi zazdrościć będą! i patrzeć z zazdrością inne niewiasty a mieście teraz już mnie rozpoznają gdyż ty podziwiany jesteś kładą palec na usta gdy przemawiasz pochylają głowy kiedy zarządzenia wydajesz, w szaty z klejnotami się odziewasz chód i uśmiech o tobie mówią Oblubieniec: jak chętnie cię słucham! harfę przyniosę! śpiewać będziesz... gdyż miód został stworzony dla ust twoich - by je koić... i spływać nimi słodyczą swoją... wdzięcznie przystrojonaś! zasłona na oczach szata purpurowa kędziorki włosów spinkami złotymi ułożone kunsztownie zazdroszczą ich tobie na ciebie stale inni mężowie... wzrok swój kierują! i mówią z poważaniem: "Oto Szulamitka, córka Salomona mądrość w jej duszy! a miłość jej serce otacza..." Oblubienica: ach! wiedza twoja o mnie jest olbrzymia! a sądziłam żeś mnie nie zna twa dusza czysta... lecz ty opowiadasz z zachwytem się wysławiasz o mnie historie snujesz o tym co o mnie mówią że mnie w mym mieście chwalą z upodobaniem... Oblubieniec: bo ja w mieście twoim częściej niż u siebie... chodzę po mieście i pytam o ciebie: "Kim jest ta niewiasta czy to anioł tam stoi? powiedzcie mi prawdę..." i patrzę na ciebie wędruję w ukryciu... by twym widokiem nasycić się do woli i znać twą komnatę gdzie przebywasz mnie czekając mam upodobanie w tobie... by chwalić cię odważnie! przyznawać się, że moja będziesz co prawdą się stało...

bardzo obrazowe, czyta się z zainteresowaniem co nastepne wersy przyniosą oceniam bardzo na plus, polecam ci także nieco inną technikę - budowanie krótkich, trafnych i takich... hm strzelistych wersów, intensywnych - spróbuj, możesz je spotkać w mojej poezji :) powodzenia! [url]http://toto.boo.pl/wiersze/[/url]