slawomir_zeromski

to co wybrałaś Joanno ładne jest i czyta się miło. nie wiem czy wycięłaś ten tekst dosłownie z mojego wiersza czy sama wymysliłaś bo nie znam mojego wiersza na pamięć. dodam tylko że nie zamierzam go skracać. niech Maryja Ci błogosławi.

mnie się spodobał i dodam do ulubionych.

pisz to co sam chciałbyś przeżyć, czego sam chciałbyś doświadczyć... wiersz całkiem dobry...

bardzo mi się spodobało, skojarzył mi się z tym wierszem o.Leon Knabit OSB - ma taki orli nos, on jest czwartym zwierzęciem z Apokalipsy św.Jana...

dobroć nie krytykuje, dobroć rozumie - tak mówił Jezus w wizjach Marii Valtorty ("Poemat Boga-Człowieka" wyd. Vox Domini) [url]liryki.pl[/url] [url]objawienia.pl[/url]

zanim będziecie krytykować proszę Was - przeczytajcie sobie to: Prośba o natchnienie 15 Oby mi Bóg dał słowo odpowiednie do myśli i myślenie godne tego, co mi dano! On jest bowiem i przewodnikiem Mądrości, i tym, który mędrcom nadaje kierunek. 16 W ręku Jego i my, i nasze słowa, roztropność wszelka i umiejętność działania. 17 On mi dał bezbłędną znajomość rzeczy: poznać budowę świata i siły żywiołów, 18 początek i kres, i środek czasów, odmiany przesileń i następstwa pór, 19 obroty roczne i układy gwiazd, 20 naturę zwierząt i popędy bestii, moce duchów i myślenie ludzkie, [myslenie anielskie, myślenie boskie - mój przyp.] różnorodność roślin i siły korzeni. 21 Poznałem i co zakryte, i co jest jawne, pouczyła mnie bowiem Mądrość - sprawczyni wszystkiego!

oczy twe - skrawek lazuru lśniący, życiem tętniący oczy te patrzą łaskawie pragną słodyczy te oczy ogromne czyż cudowniejsze znajdę ja? one wybrane one - ukochane... te oczy pragnące swym spojrzeniem łaskoczące moje zmysły subtelnie moje czucie czytelnie te oczy miłujące i wciąż - chcące by je podziwiać wodą czystą - przemywać te oczy bogate w łaskawości swej w miłości mej przebywają, rozmywają pośród nocy mroku pomiędzy słów potoku te oczy czyste jak burze rwiste czytać je pragnę czytać z nich chcę by tajemnice ich odkryć by sekrety ich rozmyć te oczy kochające rozmowy miłosne toczące pośród zdań wdzięcznych pomiędzy gestów ręcznych gdzie miłość się rozwija gdzie uśmiech nie przemija tam oczy te wspaniałe to wielkie, to znów małe przygarniają, otaczają zewsząd śpiewają przynoszą fascynację ogromną rozkosz by patrzeć w nie i być świętym pomiędzy świętymi... oczy te czytelnie jednego serca pragną co by miłością żyło co by rozkoszą było i wśród słodyczy się kryło jak skarb chowany z trwożliwością ukrywany prze-wspaniały prze-naj-piękniejszy te oczy mnie chcące do modlitwy budzące co rano, co południe proszące cudnie by je adorować w samotności je radować bo one ku miłości stworzone one w miłości - przebudzone

to co odcedziłaś - podoba mi się

barwy tęczy frunące tam leżą skarby niepojęte i rozmowy jakby nie wiadomo kiedy rozpoczęte mówiące stale o miłości ona zupełnie jakby końca swego nie znała owoce nas kojące kwiaty w barwy się strojące przebogate i olśniewające polany ich goszczące - błyszczą się radujące łąki kwiaty, drzewa, światy nasycone i pełne radości tam pszczoła na płatku gości jak wygodnie się mości! to w lewo, to w prawo a w ulu - miejsc mało! życie w tej Erze płynie powoli wśród swawoli... pięknych dźwięków gitar harf i lutni my - niesmutni weseli stale radujący się trwale

nieco mi przykro że się wam nie podoba. mnie i mojej wrażliwości ten poemat bardzo odpowiada. zapraszam na [url]http://liryki.pl/[/url] gdzie znajdziecie więcej moich utworów - może tam znadziecie coś dla siebie życzę wam dużo wiary, nadziei i miłości

II Sobór Watykański surowo zabrania żartowania z Pisma Świętego - Sokratex

"Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem." Ap20,4 wiernych Jezusowi czekają bukłaki pełne win miękkie łoża Oblubienice rozkoszy łaknące podziwiane piękne w swej doskonałości zaznamy z nimi słodyczy odkupieni, zbawieni miłością nasyceni powrócimy do Edenu gdzie tylko dobro zagości i grzechu nie będzie zło zginie miłość gościć będzie zanurzymy usta w winie słodkim i upajającym chleb sycący - będzie go pod dostatkiem piękne sny w Erze Pokoju miejsce swe będą miały odkupieni i zbawieni miłością natchnieni Era Pokoju zapanuje na oczyszczonej ziemi bez wad bez błędów celowe będzie wszystko całość istot wybranych powróci ku Bogu powróci ku Maryi by miłością się nasycić by do woli jej smakować kamienie szlachetne diamenty i szafiry zagoszczą na szyjach Oblubienic cudownych w złoto i srebro bogatych kochać się będziemy przez tysiąc lat w połączeniu miłosnym uniesieniu z radością czystą niczym wodą bystrą strumieniem sunącą ciała boskie cucącą w Erze Pokoju która trwać będzie tysiąc lat zesłanych dzięki Miłosierdziu Boga Pani Narodów Ojca Przedwiecznego Jezusa Chrystusa Odkupiciela i Ducha Świętego Ożywiciela tysiąc lat miłowania cudownego szczęście będzie wszędzie i miłość w naszych ciałach odkupionych i oczyszczonych miłosierdziem Maryi i Absolutu którzy dbać o nas będą z troskliwością największą drogi staną się przyjazne dotrzemy ku drzewom pełnych owoców dobrych będziemy je rwać bez przeszkód i zakazów grzech zmazany zostanie dobro zwycięży me Kochanie! ma Oblubienico! kochać się będziemy! w łożu z zieleni słodyczy zaznamy rubiny ci ofiaruję szmaragdy i diamenty dla ciebie byś bogata w kosztowności kroczyła bym cię miłował doskonale i dojrzale byś mi oddała się cała i płonęła, ach! miłością pałała ku mnie! jak ja ku tobie! tysiąc lat cudownych świeżych i cucących miłości pełnych słów tak celnych o dobru mówiących rozkoszach trwających czynach wielkich i oczach sielskich tysiąc lat przepięknych tak bardzo że wszystkie zdania nie wyrażą ich miłosierdzia życie stanie się takie jakie Absolut wraz z Matką Bożą tego pragnie miłość nas czeka w tysiącletniej Erze Pokoju

ja nie zgadzam się z Messalinem. bajka jest w porzo jeśli chodzi o długość, doczytałem. to co mnie ubawiło to motyw z trzema wyrośniętymi parobkami, kiedy o nich czytałem pomyślałem o moim młodszym bracie lekka, łatwa i przyjemna i jednym słowem gratuluję inwencji i pomysłowości (a inwencja to chyba pomysłowość - tak?) zapraszam do siebie [url]http://liryki.pl/[/url]

masz fajny nick ;) a imię - bardzo wspaniałe - naprawdę - piszę tak bo św.Archanioł Michał to patron Kościoła

morza wyrzucające bursztyny na brzegi złotem piasków ozłocone a sny, jakby nie miały początku i deszcze pełne srebrnych kropel na płatkach kwiatów goszczące potem łodygami spływające by trawę swą obecnością obdarzyć nie musimy się śpieszyć miłość zagościła w naszych duszach bierzmy z niej do woli gdyż żyjemy po to by miłością się obdarzyć moje oczy tak głodne twoich spojrzeń łaskawych moje palce twoich dłoni pragnące nasyć, och nasyć mą duszę! twoją duszą miłosierną poznajmy tajemnice ogrodów skąd ptaki wyfruwają skąd owoce bierzemy i kwiaty pachnące żyjemy na barwnej łące gdzie zieleń zmysły koi letni, ciepły wiaterek dotyka twarzy naszych a słońce choć przez chmury odkryte - nie razi oczu słowa płyną nie przeminą w sercu je zatrzymamy tak się kochamy wonie, drzewa miłości ulewa dobra nam trzeba aby ocalić dusze i gdy cię usłyszę powiedzieć : "kocham, ciebie obok siebie pragnę"

daje do myślenia i kiedy już pomyślę to daje mi ten wiersz obraz wakacyjnej miłości zapraszam do siebie i pozdrawiam [url]http://liryki.pl/[/url]

zapach głosu mnie otacza i słodkie rozleniwienie ogarnia me ciało powoli wtulona w me ramiona oddychasz spokojnie i pytasz: "kochasz mnie?" ja się uśmiecham bo twoje pytanie znaczy tyle co wyznanie i miłości pragnienie odpowiadam więc: "bardzo cię kocham!" te chwile uniesień zastają nas stale co chwila, co gest co słowo, co szept spędzamy więc czas na poznawaniu swych ust poruszeń naszych dusz dłonie obejmują dłonie się splatają twarze spotykają ciała omdlewają

genialne, naprawdę mi się spodobało, wiersz rytmiczny, świeży i na czasie - lecę dodać go do ulubionych [url]http://liryki.pl/[/url]

wybieramy się w podróż ku plażom chwytamy kilka gwiazd siedzimy wygodnie w cieniu opowiadamy sobie historie mocarzy którzy w swoich czasach zdobyli chwałę tak jest na wyspie szczęśliwej żyć na niej jest słodko tam zaznajemy przyjemności dobroć z ust płynie obficie a Bóstwa Maryi są doskonałe jak Bóg podziwiana jest Maryja przez Boga Ojca Jezus przynosi Maryi radość a Duch Święty przyświeca im... barwne ptaki fruną aniołowie na harfach pieśni grają śpiewają cudownie słuchać ich to rozkosz Bóstwo Maryi jest doskonałe Dobrocią promienieje na każdego wygodne łoża Oblubienic goszczą łaskawie Wybranych by słodyczy ciał zaznawali by przyjemnościami się upajali

ładne i bardzo mi się podoba - masz talent pisarski [url]http://liryki.pl/[/url]

zachęcam przed krytyką przeczytać 9. rozdział Księgi Mądrości ze Starego Testamentu. miłego dnia! [url]http://liryki.pl/[/url]

zawsze zasypiamy w spokoju sny się lekko kołyszą na powiekach nasze myśli wędrują po niebie duchy patrzą na nas oczyszczający deszcz wciąż pada szum fal wycisza ciało statek płynie do portu wszyscy aniołowie fruwają cisza i piękno kołyszą liście ich drzewa zapuszczają korzenie głębiej słońce oświetla nasze twarze widać na morzu linię horyzontu i ziemię do której zmierzamy jutro będzie kolejny dobry dzień *** miłość cieszy najbardziej

słuchaj deszczu szeptów - one nie kłamią patrz ku zachodowi ginącemu spaceruj pośród zgiełku ze spokojem nastaw się na rozmowę z Bogiem, modlitwę wycisz swe uczucia i zmysły pozwól się prowadzić aniołom morza i ich tajemnice są fascynujące wielkie ogrody tchną zapachami lata wszystko jest stworzone ku radości niebo i słońce pięknieją nad nami dajmy się unieść ich sile

smutny koniec dla siebie biorę tylko to : a jak wiersz jest smutny - to jest kiepski, poezja to radość nieskrępowana, bestroska jak mądrość zapraszam do siebie na [url]http://liryki.pl/[/url]

powodów do miłości ku tobie mam wiele piękno, dobroć, mądrość tym mnie obdarzasz i wciąż powtarzasz, że kochasz oddanie że kochasz mnie stale zielone drzew konary ich szmaragd na twych oczach otacza łaskawie intensywnie nasyca zmysły moje chłoną rozkosze spijają słodycze z miodowych twych ust pełnych łaski miłości siły trzymam cię w sercu goręcejesz żarem miłości ocalona, natchniona upiększona, ubóstwiona łaknąca szczęścia nucąca pieśń pragnąca serca mego części największej, najcenniejszej 8.X.2006r.