Ewa Marek

To co napisałaś jako wiersz do mnie nie przemawia, banalny i już na pierwszy rzut oka nie dopracowany. Jest jednak w tych kilku linijkach coś co sprawia, że warto go było przeczytać. Uważam, że emanuje z niego głęboka wiara i miłość. Myślę, że o ile można ci zarzucić banalność tej wypowiedzi to braku szczerości z pewnością nie. Serdecznie pozdrawiam.

Moim skromnym zdaniem na takie wiersze nie może być szybkiej reakcji, gdyż to jeden z tych wierszy, które nabierają wartości z każdym następnym przeczytaniem, które wymagają zastanowienia, refleksji. Serdecznie pozdrawiam.

Warto było przeczytać. Serdeczne pozdrawiam.

Wiersz niesie w sobie jakąś treść, przestrogę, pobudza do myślenia i dlatego podoba mi się. Czy jest poprawny stylistycznie, gramatycznie i czy rymy się zgadzają nie mam pojęcia, bo zupełnie się na tym nie znam. Mogę tylko napisać, że im więcej razy się go czyta tym wydaje się lepszy. Pozdrawiam.

Pierwsze trzy linijki nawet zaciekawiają, jednak brak rozwinięcia tematu sprawia, że wiersz nagle traci na wartości, jest dla mnie nie zrozumiały. Reszta wiersza może też była by niezła gdyby działo się coś pośrodku. Pozdrawiam.

Przywitała go milczeniem Przyjęła obojętnością W tym co potem zaszło Nawet skrawek uczuć się nie strzępił Oduczona łez nie płakała Oduczona próśb nie błagała Nauczona trwać trwała Pożegnała go milczeniem Siebie objęła obojętnością Po tym co zaszło Nawet Bóg obelg ludzkości nie szczędził

Kto z nas Pani nie zrozumie. Zabieram do ulubionych. Pozdrawiam.

Lubię wiersze o zwykłych ludzkich sprawach. Wiersz ma kilka ładnych momentów tylko trochę rozciągnięty, tak jakby się Pani bała, że jak czegoś nie napisze, pozostawi coś w domyśle to czytelnik nie zrozumie. Serdecznie pozdrawiam.

Bywają takie chwile w życiu kobiety, gdy musi wyrzec te słowa, chociaż ostatnia linijka wydaje mi się zbędna. Serdecznie pozdrawiam.

Bardzo podoba mi się fragment: „Zostałam sama z czterema ścianami Które z upływem czasu zbliżają się do siebie... „ - bardzo piękny i prawdziwy, jednak nie wiem po co te kropki. Pozdrawiam.

Gdybym ci wyznała... Gdybym ci wyznała że nie istnieję Moje czułe słowa to echo westchnień cudzej kochanki Dotyk mych dłoni pożądliwy to wiatru niedbałe otarcie Nocnych uniesień me krzyki to trzepot skrzydeł komara To dziękowałbym Bogu Za cudze kochanki Wiatru podmuchy Komarzych skrzydeł piosenki [sub]Tekst był edytowany przez Ewa Marek dnia 20-01-2004 18:42.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez Ewa Marek dnia 21-01-2004 20:02.[/sub]

Podoba mi się sposób w jaki opisałeś los tego człowieka. Twój wiersz sprawił, że w mojej głowie narodziło się wiele domysłów. Dzięki. Pozdrawiam

Tyle nagości w tym wierszu, że aż stracił przez to na intymności. Twój wiersz jednak sprawił, iż zobaczyłam młodą dziewczynę w której wiele uczuć się kłębi, która chce światu niejedno opowiedzieć wiec pisz jak najwięcej. Serdecznie pozdrawiam.

Wiersz bardzo mi się podoba i tylko mam wątpliwości co do słowa roztańczone pojawia się dwa razy, raz roztańczone są okruchy blasku a potem roztańczone krople spływające z liści. Pozdrawiam.

Dzięki za opinie, a jeżeli chodzi o rozwinięcie drugiej części wiersza to pomyślę o tym. Pozdrawiam.

Pomiędzy ustami moimi a ustami twymi rozciągnęło się słowo kocham. Wygrzewa się w cieple naszego pożądania jak leniwa kotka w wiosennym słońcu. Nie zastanawiajmy się ile jest za ile przeciw nie rozbierajmy go na litery. Bo co jeśli już za chwilę zerwane codziennością odleci. To będą nasze usta zdziwione, zimne a pomiędzy nimi pustka.

"mniejsze z dnia na dzień" nie pozostawia mi złudzeń. Jednak to są moje subiektywne odczucia. Pozdrawiam.

Razi mnie słowo mydlanym, gdyby go pominąć to tekst nie byłby tak do bólu oczywisty.

Dzięki za skomentowanie, każda krytyka która nie kończy się na lapidarnym stwierdzeniu "nie podoba mi się" jest wartościowa. Pozdrawiam.

Gdyby Pani skończyła pisać po trzech pierwszych linijkach to wiersz też by dawał do myślenia. Podoba mi się. Pozdrawiam.

Zanurzam się w oceanie marzeń, świat realności rozbił się o lustro wody, objęła mnie ciemność wierny przyjaciel w ucieczce, nikt nie zauważy mej nieobecności pęd życia się o to zatroszczy. W moim świecie tkanym z przędzy pragnień Jestem JA, JA której we mnie pozostało tak niewiele.

W pierwszej zwrotce jest coś obiecującego z resztą już gorzej, ale na pewno nie na tyle by ten wiersz usunąć, a jeżeli chodzi o rymy to ja osobiście nie cierpię rymów, razi mnie gdy czuję, że ktoś podporządkowuje emocje rymom. Więc jeżeli chodzi o rymy w twoim wierszu to dla mnie jest wszystko w porządku. Pozdrawiam.

Zabawny, lekki, miło się go czyta, nie wprawił mnie w zachwyt, ale podoba mi się. Pozdrawiam.

Wydaje mi się, że ktoś opowiadał mi podobny dowcip i też mi się nie podobał. Pozdrawiam.

Wydaje mi się, że ktoś opowiadał mi podobny dowcip i też mi się nie podobał. Pozdrawiam.