Korczak Krzysztof

pod żaglami płynąłby okręt. Dla mnie ten wers jest poezja.

Sorki.Karmiczna powinna byc z ogonkiem przy a ale z tej angielskiej machiny nie dalo sie go wyklepac.

Mysle ze tu chodzi o karme karmiczna.If you know what I mean.

Panie Cecherz.Jesli oberwal Pan w watrobe to tak mialo byc.To nie wie Pan ze pieklo usytuowane jest w watrobie?Po watrobie mozna poznac na przyklad czy jest Pan pijakiem czy nie.Pijanstwo najczesviej sie objawia marskoscia watrobyu.Ale to tylko jeden objaw piekla w watrobie. Tak mialo byc.Ale niech Pan zapamieta!"Wierze w nieskonczonosc kazdej dobrej rzeczy/.../" Pozdrowka

wierzę białej sośnie i smukłej wierzbie pająkowi co właśnie przędzie babie lato wierzę w kulistość kuli i w krągłość okręgu oraz w to, że u góry nie ma żadnych błędów wierzę ,że właśnie bzyczy pszczoła malowana w pręgi i że jej mowy nie wyuczą mnie księgi ani szeptu liści ani śpiewu ptaków bo nikt nie wymyslił dla tej mowy znaków wierzę ,że wyżej jest niebo to transcendentalne a na dole piekło- Boże mniej mnie w pieczy i wiem ,że kierunki nie są tu do rzeczy wystarczy odwiedzić drugą stronę ziemi a góra z dołem miejscami się zmieni chociaż dół zostanie jak nie patrzeć-dołem zatem piekło być musi niebem okolone! wierzę w nieskończoność każdej dobrej rzeczy że zło jest skończone i można je leczyć

Szła starodawna droga w liche szmaty stargana trawy na niej nie były uboga taka i chora i bardzo,bardzo stara błagała o jeden uśmiech a może o smutek -nieboże na niej się cienie płożyły ciżby i wiejskiej chudzi prostą wędrówką przejęte niespamiętanych ludzi szli razem sobie wierni związani więcej niż słowem i każdy pół siebie dźwigał oraz drugiego połowę długa była i ciężka wlokła się przemijaniem pod drzewo starsze niż oni i tylko dla nich ciosane...

Tak to wlasnie pokaz szermierki ,walki ,takiej jakiej juz sie nie prowadzi na serio.Pozostaly wspomnienia,czasem rekonstruujemy je tak jak bitwe pod Grunwaldem,raz do roku. Dziekuje za komentarze.

Słońce i róż i wybujały dalekosiężny miecz wyostrzony po obu stronach i rycerz mężny waży kolory na ostrza kładzie i je przekrawa co w nich przeżyje a co też umrze stygnąc jak lawa ...i rozpryskuje się światło w stali gdy ruch przemienny szybki i pewny tnie z góry na dół pod kątem zmiennym i w stal się wgryza kosmos kolorów i barw plejada co miecz odbije w przestrzeń daleko z powrotem spada i tak jak chmara walecznych wspomnień jak orszak z dziczy oblega lustra walecznej stali jej ostrza ćwiczy tak że właściwie już nie wiadomo co kogo kraje czy światło w pląsy kolorów cięte czy tez rycerza ramię zaklęte w miecza ruczaje...

Panie Romanie Swoiscie pojmuje Pan krytyke.Pan moze krytykowac a inni nie?Ja poprostu skrytykowalem panska krytyke i to w sposob nieco bardziej cywilizowany niz Pan to zrobil.Bez wykrzyknikow i uniesien typu"co to jest?!" Pzdr.

Szanowny Panie Bezet.Nie wszyscy lubia Przybosia jak Pan zapewne wie.Oprocz tego nie wszyscy lubia taka poezje jaka Pan uprawia.Ja na przyklad nie.Niektorzy zas lubia taka jaka ja pisze,choc nie jest jednolita.Dziekuje za mam nadzieje szczere slowa nie podyktowane zlosliwoscia tak wlasciwa konkurujacym ze soba pisarzom.

Oparł się gotyk o cień głęboki strzelisty kontur o chłodny dotyk wysoki planem,wyższy przymierzem na krajobrazie oparł dwie wieże Chłód się przygarnął do ścian gotyku słońce bez ciepła swiatło w zaniku i tak bładziło po murach które rzuconym sztychem pięły się w górę jeszcze promienie poprzez witraże coś wspominały o świecie marzeń ale te zimno cisza i trwoga silniejsze były niż łaska Boga Czasem kolory tęczowym blaskiem schodziły w ławki i na posadzkę i otulały figurki święte błyszcząć i skrząc się barw sakramentem lecz zaraz ściany pierzchały w nawy gasząc ten taniec nierządne sławy Zimno rzeźbione wręcz z monolitu ściekało w szpary oraz w szczeliny pełzło po miejscach-kiedyś bez winy w pustkę monstrancji w nicość kielichów ...w chłodne,samotne okna gotyku

Zas mnie najbardziej podoba sie zakonczenie

Jednak nalezalo zaznaczyc jakos ze to cytat z Szymborskiej aby uniknac nieporozumien.

A to szelma ta Cyganka!

Wiersz ktory sie ociera o to co w poezji lubie. Pozdrawiam

Swietna fraszka! Pozdrawiam Kartoflowo

Jesli jeszcze ktos wroci dotych komentarzy to bedzie mi milo wyjasnic ze pewne bledy biora sie z tego ze jestem w anglii i tamtejsze klawiatury nie maja polskich znakow.Kazda wiec polska literke musze zmudnie wklejac.I za te bledy przepraszam.Co do reszty to uparcie trwam przy soim i nic nie zmieniam/takie mam prawa jako autor/.Mnie sie on podoba w takiej wersji. Dziekuje.

...długo czekałem krople słońca spływały słodko po mej twarzy jak roztopione złoto jak strużki miodu ściekały bocian uniósł skrzydła coś złapało się w sidła na wieży jedynej co tak wysoko sięga że widać z niej całą okolicę zabiły dzwony gawron gwarek na chwilę zaczal milczeć a ja uciekałem od żaru aż do starej komody i stołu z białym obrusem ze ściany przyglądał mi się ktoś namalowany lustrem...

Panie Krzywak co do tych winogron to zostawiam to panskiej wyobrazni.No niech Pan pomysli......

winnicami bioder dojrzewałas we mnie w koronkowym bluszczu kryłem się chowałem słodkie winogrona wargami śpiewałem uwiodłas mnie,splotłaś,wplątałaś jedwabie dotyków w mój niedosyt ciała co rusz sięgaliśmy w coraz inne tance na ustach mi kladlas slodkie pomarańcze symfonia cykad potem gdzieś daleko nie dawała spocząć pospiesznym oddechom gdyśmy się wspinali opleceni w górę w naszą uwerturę i szły w muzykę nowe instrumenty klarnety,trąbki piszczałki i flety i sięgneliśmy błekitnego morza w wysokich przestworzach i swoich ramion białe piorópusze kładliśmy wyżej i wyżej od wzruszeń tak władaliśmy górą i obłokiem razem,przyjażnie dwie głębokie i swiat sie garnał w piersi niedokrzyku zazdrosny jakże o niebo dotyków a my uwiedzeni tak sobą nawzajem zieloną łąkę czyniliśmy rajem...

Dziekuje wszystkim a zwlaszcza za piekna puente do mojego wiersza.Chetnie dowiedzialbym sie cos wiecej o Tobie szanowny kolego.Napisz ja sie z toba skontaktowac.Piszesz poezje?

Kobieta i męzczyzna -dwie półkule tego samego świata niekiedy burza w szklance koronkowa suknia sprzedana po latach obrączki w filiżance

i znowu zegar się pomylił ciągle obwieszcza złą godzinę od dawna nie rozróżnia chwili i komu tu przypisać winę? zegar się spóżnia to się śpieszy to stoi w miejscu to zaczyna kukułka coraz bardziej śmieszy i czyja to jest czyja wina? zegarmistrz właśnie zachorował drugi wyjechał,trzeci umarł nie powiedziawszy nawet słowa -podobno piękna była trumna Do kogo tu się można udać? może zostawić to wpół zdania? udawać uśmiech gdy się uda a może lepiej nie udawać? I znowu zegar się pomylił komu przypisać za to winę kukułka nie rozróżnia chwili ciągle obwieszcza złą godzinę

i znowu zegar się pomylił ciągle obwieszcza złą godzinę od dawna nie rozróżnia chwili i komu tu przypisać winę? zegar się spóżnia to się śpieszy to stoi w miejscu to zaczyna kukułka coraz bardziej śmieszy i czyja to jest czyja wina? zegarmistrz właśnie zachorował drugi wyjechał,trzeci umarł nie powiedziawszy nawet słowa -podobno piękna była trumna Do kogo tu się można udać? może zostawić to wpół zdania? udawać uśmiech gdy się uda a może lepiej nie udawać? I znowu zegar się pomylił komu przypisać z to winę kukułka nie rozróżnia chwili ciągle obwieszcza złą godzinę

Podoba mi sie ten wiersz.Bardzo ladny i prosty.Akurat dla dzieci.