Annna2

w sumie tak- gdyby nie było Rodziców- a oni też byli(są) w czasie

@Robert Witold Gorzkowski Książka jest cudna. Opowieść o domu- tamtym indiańskim pełnym obrazów, śpiew babci ubranej pięknie dziękuję

Takie kobiece rozterki. Oby wszystko było po Twojej myśli- niech się spełni

Trochę przebudowałabym pierwszy wers, wyzbyłabym "się" - ulicami hasał. Z podobaniem dla wiersza- bo to współczesny problem wyobcowania- choć pozornie wszystko zbliża. Nowoczesne środki komunikacji, net. Wystarczy tylko kupić bilet. A jednak.

@Rafael Marius Piękny i czuły a końcowe wersy- poezja

Tak smutna. Świat Indian się zmienił, ich już nie ma, zamknięci w rezerwatach. Inny. Belfast wielkopiątkowe kruche, miasto podzielone murem daje nadzieję? I trzecia część też opowieść- trochę osobista- a wszystkie łączy- bo to opowieść o rdzennych mieszkańcach. Nas już nie ma. Dziękuję @Migrena @Migrena dziękuję

Inspiracją "Dom... N.Scotta Momadaya. Język mamy już nie ma znaczenia, bo barw nabiera wiatr, jak muzyka pamięci. Mały chłopiec widzi babcię w tradycyjnym stroju. I w domu pełnym rodzinnych zdjęć, i śpiew i śmiech rozlegający się za Deszczową Górę. I One- córki Belfastu. Sinn Féin już nie dzieli. O'Neill i Pengelly- przyszłości nadzieją? Oto świat rozbity na kryształ. Twoje, moje- uniwersum strach wybrał? Zaciągam kołdrę na głowę, mocniej i szczelniej. I przecież nie powiesz- ładny jest wiersz. Nie dowiem się, że dumna jesteś ze mnie. Moje ja wciąż bardziej blednie, jak kawałki szkła. Mamo.

Kolejna część- bardzo Twoja. Ukochanie swojej małej Ojczyzny. Cenię bardzo Piękny

Ciekawy bardzo= taki lekki erotyk. mam małą uwagę- jeśli każdy wers zaczynasz wielką literą- to aż prosi się o interpunkcję

@Naram-sin dziękuję

@Robert Witold Gorzkowski Pamiętam i ciągle pod wrażeniem

@Roma Pięknie i delikatnie

Subtelność delikatności

@Dagna Poetycko i klimatycznie

A maki są piękne i chabry- ciągną się i ciągną

No to ci mariaż zaskakujący.

@Naram-sin Łał! Jestem pod wrażeniem. Brzmi jak pytanie retoryczne, na które każdy odpowie sobie sam. Oszczędność m Wow! Jestem pod wrażeniem. Brzmi jak pytanie retoryczne- na które każdy musi odpowiedzieć sam. Oszczędność metafor daje tyle wyobrażeń i pytanie o życie, jego nasycenie. Piękny

dziękuję

@Naram-sin Dziękuję pięknie @wierszyki Afi a zapytam jeszcze, a dlaczego zakazujesz mi tu pisania?

@Dagna dziękuję @wierszyki Afcia po namyśle zostawiam jak jest( zmieniłam po twojej sugestii- ale kursywą wygląda na cytat- a to cytatem nie jest tylko moim pisaniem gwarowym @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję

Dzięki za miłe słowa- chyba mnie przeceniasz- ale dziękuję bardzo. Dzięki- masz rację. Skorzystałam z Twojej propozycji. Trochę jeszcze błądzę- tu jestem od paru godzin @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję Robert. Dzięki za zaproszenie @Dagna To gwara warmińska

I tu jest miłość proszę Państwa

Dzwon kościelny bijący w zwykły dzień- oznacza czyjąś śmierć. Ciekawa Ta Twoja anafora- i tyle do myślenia

@Robert Witold Gorzkowski O rany! Końcówka powala. A że kocham psy- ze mnie jest psiara- więc miód na moje serce

W zima to ciamno chućko uż je. Pozietrze szpetniejsze i zimne deszcze. Roboty zawdy za gwolt i dzie dość. A to słómó dżwyrze żywam łobzijać, coby nie pomerzło, maszyny mus smarować, coby nie zadrzeniało. Rznóńć drewka i w sztafle pozogować, ornung brok jek Gris Gott. Ziamnio z Łojców korzanna. Bez colan cias myśle o Tobzie, am nie ziam kedy tygo nie robzie. Warnijo z Matulki zawdy Śwanta. Bez ranki mniłowanie eszcze przewlykam. Spsie i spsie i spsiywam. Zimowe gorsze i ciemne powietrze. Mroźne, mocniejsze też deszcze. I pracy zawsze zbyt dużo i nigdy dość. A to zwierzętom słomą drzwi trzeba obić, aby nie zmarzły a to maszyny zasmarować, by nie zardzewiały. Drwa porąbąć w pryzmy poukładać, porządek musi być, na chwałę Boga. Ziemio z Przodków tyś rdzenna. Myślę o Tobie i wtedy przytulam, i nie wiem, kiedy tego nie robię. Warmio z Mateńki na zawsze Święta. Przez palce miłości przesiewam. I śnię i śnię. I śpiewam.