Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
  • Postów

    1 068
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    16

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. @duszka piękny, nieoczywisty tekst. Z uznaniem!
  2. @Arsis bardzo dobry wiersz. Takie cenię. Jest tu wszystko niezgłębione, wciągające, liryczne i enigmatyczne. A jednak jakby proste w przekazie. Inni autorzy, którzy chcą pisać białe wiersze, powinni się uczyć od Ciebie. Z podziwem !
  3. @andrew wolność można odnaleźć tylko w Bogu. Reszta to samowola a samowola to głupota. Pozdrawiam!
  4. Ze wszystkich smutków, które cię dopadły, najcięższe te są, o których wciąż myślisz. I choćby leżały na sercu ci skałą, ty swą radość życia, ciągle możesz wyśnić. Bo w każdej minucie jest pierwiastek dobra, i tylko otworzyć na niego się trzeba. Gdy świat stoi piekłem, goryczą i żalem, podnieś wyżej głowę, i patrz w stronę nieba. Gdy patrzysz się w niebo, to niebem się dzielisz, nie myślisz o sobie, ponad to się wznosisz. I z każdego bólu, cierpienia i smutku, doświadczenie, wiedzę i mądrość wynosisz. Niełatwa to droga, akceptować wszystko, porzucić swe ego, śmiać się z doczesności. Lecz kto posmakuje raz takowej mocy, nigdy nie porzuci tej drogi wolności.
  5. @Sylwester_Lasota świetny wiersz, widać że natchniony snem. Też tak miewam 😉
  6. @Nata_Kruk całe szczęście że nie nudzi i nie zniechęca 😉 Uściski serdeczne!
  7. @Nata_Kruk dziękuję serdecznie! 💚
  8. @Monia na pewno warto zatrzymać się pod wierszem na dłuższą refleksję. Ładnie- intrygująco napisane.
  9. @lena2_ bo lepiej umieć kochać bez gadania o tym niż gadać bez kochania ... Uroczy wiersz
  10. @Olaf Gawryluk świetne ! Często czuję podobnie ;)
  11. @FaLCorneL Dzięki panie korektorze.
  12. Niebo zalało się łzami, ukryło słońca promienie, posiedzę przy tobie cichutko, nazywam się - zniechęcenie. Za ręce cię w pracy potrzymam, nim wstaniesz, pogłaskam po głowie, i każdą najmniejszą ochotę, szybciutko gdy przyjdzie wyłowię. Gdy zechcesz dać z siebie choć cząstkę, rozniecić uśmiechem pragnienie, to wtulę się w twoje ramiona, odsunę w kąt każde marzenie. I nawet nie zauważysz jak twoją duszę zaplątam, i nie dostrzeżesz na pewno, że z oczu twoich spoglądam. Potem po prostu już będę, zabiorę dobre momenty, byś z znikąd nie zdołał na dłużej, zaczerpnąć choć kropli zachęty. Więc radę ci dam zanim przyjdę i zechcę się przysiąść na moment, odpędź mnie, wyśmiej, rozdmuchaj, nim żądzą do ciebie zapłonę. Bez twojej woli mnie nie ma, nie przyjdę bez twojej zgody, w harmonii trwaj z własnym życiem i pilnuj wewnętrznej pogody. * dzięki Marcin z Frysztaka Polecam stronę wilusz.org
  13. @eskaoer bardzo dobry wiersz. Żałuję, że niedoceniony tutaj a zdecydowanie wart uwagi.
  14. @Radosław wspaniale gdy wiersz składa się z czegoś więcej niż tylko że słów. Brawo !
  15. @Nata_Kruk świetny wiersz ! Też zawsze mówię, że: kocham deszcz, bo tylko on na mnie leci 😉
  16. @Korniey czytałam z przyjemnością. Super !
  17. @Nata_Kruk bardzo dobry wiersz. Warto zanurzyć się w refleksji.
  18. @Nata_Kruk popłynęło z serca. Dziękuję 🙂
  19. @poezja.tanczy No to Bogu dzięki! 🙂 Uściski
  20. @Dekaos Dondi świetne wersy, wyjątkowy wiersz.
  21. @duszka tak, bez wiary nie ma miejsca ani na nadzieję ani na miłość. Pięknie.
  22. @duszka dziękuję za odwiedziny i serdeczne słowa. @Jacek_Suchowicz trafiony tekst. Cieszę się z takich pięknych komentarzy. @violetta niektórzy napewno.
  23. najbardziej lubię ciche modlitwy, łagodnych ludzi pełnych zadumy aniołów skrzydła co tak szeleszczą kiedy z cmentarza odejdą tłumy wspomnienia ciepłe z serca płynące wiarę płonącą, nadziei lśnienie i swoje proste, już niedzisiejsze o Wszystkich Świętych skromne pragnienie.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...