Annaartdark

@Wędrowiec.1984 dostrzegacie ,tu tyle pokory dobrego tonu. Właściwie jest mi bardzo miło, chociaż pisząc to daleko było mi do tego:) Co do pytań, cóż dawniej było ich więcej. Znalazłam swoją oazę:) a że mieszkam tuż przy lesie czerpię z niego bardzo wiele. Podobno przeciwieństwa lgną do siebie. No mój temperament gdzieś muszę temperować;)

@WarszawiAnka bardzo dziękuję:)

@A-typowa-b dziękuję:) z techniką mam problem;)

@jan_komułzykant Oj dziękuję, za chwilkę poprawię:))

Bywa że Jesteś dla mnie niezrozumiały. I gdy tak się dzieje, zazwyczaj odpuszczam. I wtedy wychodzę odetchnąć, powietrzem które mi dałeś. Moje ręce rozkładam na znak wolności i przynależności do Ciebie. Wychodzę naprzeciw tego co dla mnie stworzyłeś. Każde poruszenie liśćmi. Szept lasu,zapach wilgotnego mchu, i ta złota kula ,która chowa się w koronach drzew. Przypominają mi o Twojej potędze. Podałeś mi to wszystko na mojej drobnej dłoni. Moje myśli odnajdują wytchnienie, gdy błądzę wśród rozkołysanych drzew. Gdy kroczę powoli w ich cieniu, czuję jak ciało stygnie. Ty wiesz,że zazwyczaj Nie zadaję pytań, masz pokorną mnie. Gdy szukam Cię w lekkim powiewe, oczekuję że ostudzisz żar bijący we mnie. Przychodzi wiatr. Dobrze mi. Bywasz Ojcem i nie brzmisz jak ten ziemski. Jednak wiem o Tobie,że nim Jesteś. Więc staram się Ciebie wybadać na ile tak jest. Wiesz dobrze ze Twoje rokowania są słabe. Czasem zdarzy mi Się nazwać Cię przyjacielem, choć dawno tego nie usłyszałeś. Gdy zabrałeś mi ziemskiego Ojca, Nasza odległość stawała się coraz mniejsza. Stałeś blisko. Dałeś mi czas pełen pokoju, Ciszy... Po jakimś czasie rzuciłeś niezrozumiałe błyskawice, uderzały o moje piękne rozkołysane drzewa. Niebo przestało rysować błogie kolory. Dawno nie dostrzegłam tej najjaśniejszej z gwiazd. Wiedziałeś co w moim ciele drzemie,w końcu prześwietlasz mnie na wylot. Nie odnalazłam w Tobie spokoju, choć starałam się go znaleźć, tak usilnie że zaczęłam błądzić. I pomyślałam że to co mi dałeś na dłonie, trochę pobolewa. Mój krok przestał być stabilny. Chyba zachwiałeś moim światem. Twoj Wiatr przestał być otuchą, Moje ciało nie może się utrzymać. Moje ręce pragną abym je dla Ciebie rozłożyła. Jednak ta niezrozumiala siła która we mnie jest ,nie pozwala ponownie poddać się temu. Trzymam się drzew aby nie zachwiać kroku. Widzisz mnie w tej odsłonie,i nie chce mi się już Ciebie szukać. Przecież wiesz dobrze o moim położeniu. Twoja nawigacja nie szwankuje. Teraz Ty znajdź mnie. Twoja Ja.

@Quidem.art tak zgadza się. Niektórzy mają zdolność interpretowania Pisma, w wygodnej dla siebie wersji, nie odczytując pełnej jej treści. Na szczęście bez strachu używamy rozumu, aby odepchnąć te fanaberie. Przyznam że dałeś do myślenia, ciekawy punkt widzenia. Niechaj ocena którą zamierzamy przyznać, nie wyjdzie z poza kontroli i będzie oprawiona sprawiedliwie:) Pozdrawiam

@Quidem.art absolutnie się z Tobą zgadzam. Być może wielokrotnie byłam ofiarą. Jednak nigdy tchórzem i z tchórzostwem które opisujesz w opowiadaniu miałam do czynienia. I widzisz brzydzę się takimi ludźmi, którym w głowie się pieprzy od nadmiaru doznań. Jednak większy wstręt czuję do obserwatorów, którym jest wygodnie milczeć. I wiesz uwielbiam ciszę, często o niej piszę,myślę i tęsknię. To paradoksalnie i ona bywa odrażająca,gdy jest niewłaściwie użyta. Poruszasz jeden z największych problemów tego świata. Brak empatii. Wiadomo temat obszerny. Jednak pogratuluję Ci pomysłu I odwagi w ilustrowaniu zepsucia. Naprawdę bardzo mnie Twoja wypowiedź ucieszyła. Co do mojej wcześniejszej reakcji, wyrażę się jaśniej:) Mam dużo niesmaku, żalu, odrazy do tak skurwysynskich zachowań i absolutnie nigdy nie byłam bierna wobec tego typu reakcji. To chodziło mi o to, że wierzę w ludzi,mało tego mam,na moje ogromne szczęście,wielu dobrych ludzi wokół siebie. I mimo bólu które w sobie noszę,nie mam nienawiści do ludzi a politowanie. Nie kategoryzuje ich, choć może wlasciwie czasem to robię:) jednak naprawde staram się tego nie robić. Poprostu zgadzam się z Tobą, świetny pomysl na wydobycie rzeczywistego syfu. Wniosek: więcej empatii mniej tchórza w człowieku. Ps. Dziękuję i pozdrawiam.

@Quidem.art tak jak piszesz ta droga usłana jest cierniami. Trzeba ją jakoś przejść. Czy społeczeństwo jest tak złe? Nie do końca.Myślę że niektórzy nie radzą sobie z kolcami.Pozdrawiam

@Quidem.art ognisty temperament ma Twój Anioł:) proszę o więcej takich, w naszym wymiarze:)

@Alicja Haremska piękny, bardzo mi się podoba:)

@Gosława taki mniej więcej jest przekaz. Najprościej duma jest dla mnie bliską formą buntu. Myślę że poczucie zbędności,goryczy prowadzi do założenia pancerza w formie dumy:) tak mniej więcej miało być;) dzięki za odwiedziny:)

@Gosława taki mniej więcej jest przekaz. Najprościej duma jest dla mnie bliską formą buntu. Myślę że poczucie zbędności,goryczy prowadzi do założenia pancerza w formie dumy:) tak mniej więcej miało być;) dzięki za odwiedziny:)

@Marek.zak1oj chyba przesadziłam z tym chaosem:) dziękuję za próbę zrozumienia:) pozdrawiam serdecznie

@Wędrowiec.1984 dobrze:) choc gustuję w mrocznych odcieniach:) Ps. Sprzyjającego wiatru , ciepłego. Który wyniesie Cię ponad szczyty twórcze:) Teraz już naprawdę Dobrej Nocy:)

@Wędrowiec.1984 dziękuję za wczorajsze światło.

@Wędrowiec.1984 nie aż tak:) są od niego o wiele lepsi,jednak stworzył mi piękna historię. Ps. Ale z tym malutkim światełkiem się już pożegnałam... dobrej nocy

@Wędrowiec.1984 jesteś artysta więc masz łatwość w wychwytywaniu inspiracji. Ps. A pewna gwiazda jest mi szczególnie oddana. Moja ulubiona nad ciemnym krzakiem cyprysu...

@Wędrowiec.1984 Nie mogę przypisać żadnego Twojego utworu do słabszej kategorii. Bo na tym się nie znam;) Ps. Znam wystarczająco siebie.Przez co odnajduję w Twojej twórczości, to co jest mi bliskie. Ps. No i ta gwiazdeczka...

@Annaartdark @Annaartdark @Wędrowiec.1984 on jest bardzo prosty. Codzienność. Decyzje celne innym razem mniej. Rozkminki Anny;)) Ps. Taki mój chaos:)tak mam. @Wędrowiec.1984moze wyjątkowe osoby mają ciekawą codzienność że tak powiem;)

@Wędrowiec.1984 on jest bardzo prosty. Codzienność. Decyzje celne innym razem mniej. Rozkminki Anny;))

@Wędrowiec.1984 tak wiem z tymi doznaniami różnie bywa. Kończysz z tarcza lub na tarczy. Ps. Dlatego dobrze jest wyposażyć się w hartowaną ona nie zawodzi;)

@Wędrowiec.1984 nie wątpię że jest to pociągający teren:) P.s hartowane tak szybko się nie tłuką

Był czas przebywania na szczycie Zbędna duma Przebywania był czas pod szczytem Dumnie zbędna Na wyżynie dusza eksplodowała tysiącem doznań Bo słodkich słów czara przyjęła w nadmiarze Bywało że w dolinie,doznania jak eksplozja cisnęły duszę Przez nadmiar słów słodkich przelała się czara Gorycz? Czy wypływająca słodycz z goryczy?

@Marek.zak1 oczywiście że je poznalam. @Wędrowiec.1984ma swój niepowtarzalny styl. Muszę przyznać że jedne sonety trafiają od razu, przeszywają duszę na wylot. Robią swoją robotę. Inne napewno mniej. Ale to jest w poezji doskonałe. Trafiają w końcu do różnych odbiorców, temperamentów. Więc mam ten przywilej, że mogę delelelektować się twórczością autora na swój sposób.A tego autora szczególnie sobie upodobałam. Pozdrawiam serdecznie:)

@Wędrowiec.1984 masz rację, tym bardziej gdy odnajdujesz w słowach autora jakąś prawdę o sobie. Dla mnie za wcześnie na szerszą refleksje ale obiecuje ją napisać. Czas kosztowania tego pożegnania.