izabela799

jak dobrze rano otworzyć oczy by móc od nowa przez życie kroczyć. z porannym słońcem przywitać dzień nowy kolejny i może wyjątkowy. jak dobrze iść małymi krokami podążać za nadzieją czasem smutek gości w sercu lecz usta się śmieją. i dobrze we wszystkim sobą być choć przecież różni jesteśmy każdy od siebie może coś dać wtedy świat staje się piękny.

delikatnie na strunach gitary gram naszą melodię wspominając jak urodziło się nasze uczucie. Dzisiaj świat jakby zmówił się przeciw nam. zapomnieliśmy już jak rozmawiać ze sobą często rozmawiamy bez słów patrzymy w różne strony. brak bliskości wdarł się między nas dlatego cichutko na paluszkach podchodzę do łóżka by spojrzeć w twoje oczy sprawdzić czy zostało jeszcze w nich coś z tamtej miłości.

Na skraju lasu przy blasku księżyca spotkały się dwie dusze zbłąkane opowiadają sobie przeżycia. Ja już wszystko w życiu miałam czego chciałam to dostałam spełniłam najskrytsze marzenia znalazłam sens swego istnienia. Druga narzekać zaczęła że nic nigdy jej nie wychodzi istnienie jej wcale nie pieści i nigdy dążeń nie słodzi. Pierwsza jej odpowiada że najważniejsza jest wiara bo ona się podnieść pomaga na dobre rzeczy pozwala. Dlatego mocno uwierz w to co się może wydarzyć i realizuj swoje plany by satysfakcję mieć na twarzy.

W każdym jakaś prawda jest. Każdy ma swoje ideały którymi się kieruje nie pozwala zmieniać ich na nich życie swe buduje. Mamy jakieś swoje cele do nich ciągle dążymy wciąż spełniając marzenia chcemy by się ziściły. Posiadamy swoje zdanie na takie czy inne sprawy przecież każdy jest inny jedyny, niepowtarzalny. Czy warto więc szukać sensu wszak on od zawsze jest z nami daje możliwość byśmy byli prawdziwi lecz nigdy tacy sami. Bo każdy ma swoją siłę i walkę toczy wewnętrzną codziennie zmagając się z życiem co śmieje się czasem szyderczo. Lecz pozostaje nadzieja co poddać się nie pozwoli pomaga dnia każdego wszystko zaczynać od nowa.

@error_erros Dziękuję :) @Kwiatuszek Dziękuję :) @zetjot @zetjot wiersz nie musi być rytmiczny, poza tym jak zaczynam pisać to płynę i nie zawsze liczę sylaby - chyba, że jest to wiersz typu strofa saficka itd. gdzie liczba sylab i akcenty muszą się zgadzać Co do rymów męskich z żeńskimi nawet nie wiedziałam, że takie się wyróżnia - słyszałam o gramatycznych, ale o męskich, czy żeńskich nie miałam pojęcia. Dziękuję za uwagi . @kwintesencja Dziękuję :) @Tectosmith Dziękuję i pozdrawia. Sama jestem laikiem, a nie specem, więc zapewne jeszcze wiele niedociągnięć w tych moich wierszach będzie, ale kocham pisać, dlatego czytam, analizuję rady i w każdym kolejnym staram się być lepsza. Czy mi to wychodzi niech oceniają "znawcy". @Jacek_Suchowicz Dziękuję za wskazówki

Na pięciolinii mojego życia wciąż zapisuję nowe nutki każde przeżycie i smutku łza opisane są w wersach krótkich. Poezja przecież to serca muzyka co brzmiąc rytmicznie czysto gra bez fałszu jak zegar miarowo tyka ukryta w niespełnionych snach. Ona jest serca ukojeniem gdy słuchasz spokojnych tonów jej choć nieświadomie do niej lgniemy to działa jak najlepszy lek. Z wiersza rodzi się piosenka w nim jest ukryty cichy sens skacząc powoli po różnych dźwiękach wyrusza w swój spokojny rejs. Więc ciągle piszę nowe strofy by a capella zaśpiewać je jak rzeka płyną nowe słowa a każde z wiatrem szybko mknie.

@andrew Już coraz mniej z nas hołduje ten kult - świat się zmienia - smutne to

Popatrz wokoło co się teraz dzieje gdy dobrze spojrzysz zobaczysz nieszczęście więc nie udawaj, nie łódź się nadzieją że lepiej będzie. Wielu bezdomnych i bez celu w życiu ciągle się błąka w twojej okolicy nic o nich nie wiesz, bo są bardzo skryci i tajemniczy. Nie znasz ich losu, nie wiesz co przeżyli więc nie oceniaj, sądów nie wydawaj przecież o biedzie nigdy nie marzyli to trudna sprawa. Inne problemy też są całkiem blisko zawód miłosny, smutek i choroba i chociaż nie masz wpływu na to wszystko dobro zachowaj. Spójrz empatycznie na ludzką niedolę bo każdy człowiek ma historię swoją niech też poczują, że na łez padole jesteś im ostoją. Wszak człowieczeństwo nie jest niczym trudnym wystarczy tylko umieć dostrzec troski ze zrozumieniem, ale bez obłudy żyjąc radośnie.

@corival szczerze, lubię swój styl i chociaż "szarym ludziom " się podoba, to już niekoniecznie podoba się "znawcom"

@corival tak to jest - jak pisałam wiersze z rymem gramatycznym były naprawdę fajne, kiedy tylko "w modę " zaczęły wchodzić rymy niegramatyczne wychodzą bardzo średnio :(

Wiosna się zbliża małymi krokami zmieni przyrodę ożywi kolorem będą od rana ptaszęta śpiewały swoim folklorem. Jeszcze przymrozki i poranki zimne słońce promieniem nieśmiało rozgrzewa przez białe noce powoli do nas brnie życie otwiera. Na szybach jeszcze moc wzorów przejrzystych co mróz maluje gdy się jeszcze nudzi wokoło wkrótce zjawią się kolory w świetle nadziei. Będziemy zbierać kwieciste bukiety patrzeć jak życie na nowo się budzi w parku na ławce słuchać słów sekretnych grzać się w ciepłe dni. Na drzewach pąki zielenią wystrzelą ze snu się zbudzą uśpione zwierzęta odejdzie zima ze śniegu bielą lecz uśmiechnięta.

@corival to prawda, dlatego nigdy się nie poddaję :) @Jacek_Suchowicz czy to talent, czy nie talent pisać lubię, nie przestanę może z tego pisania coś pięknego powstanie

Kilka rzeczy mi nie wyszło znowu coś się nie udało czy to znak że jestem gorsza czy mam w sobie skryty talent. Diament trzeba oszlifować zawsze staram się jak mogę lecz wad swoich nie ukrywam wszyscy znają moją drogę. Wszak człowiekiem tylko jestem małym pionkiem na planszy życia nauczyłam się pokory marzę o czymś w ukryciu Pokazuję twarz prawdziwą to jest dla mnie najważniejsze a uczucia co są we mnie zawsze opisuję wierszem.

@corival zawile ciągle się uczę pisania, wszak piszę sercem, ale to niestety za mało

Wciąż szukam miejsca na ziemi swego błądząc życia krętymi ścieżkami coś się skrywa daleko przede mną nowe dni witam z tajemnicami. Błądząc życia krętymi ścieżkami odkrywam ciągle piękno na świecie nowe dni witam z tajemnicami koło fortuny ciągle się kręci. Odkrywam ciągle piękno na świecie wszak nie wiem przecież co będzie jutro koło fortuny ciągle się kręci dając nadzieję na zmianę złudną. Wszak nie wiem przecież co będzie jutro od nowa rzeczy co są poznaję dając nadzieję na zmianę złudną to mimo wszystko się nie poddaję. Od nowa rzeczy co są poznaję coś się skrywa daleko przede mną to mimo wszystko się nie poddaję wciąż szukam miejsca na ziemi swego.

Ucieka czas szybko nie patrząc za siebie wczoraj byłeś młody i świat poznawałeś dzisiaj z tobą żyje inne pokolenie z nim właśnie się dzielisz tym co dokonałeś. Jakie doświadczenia miałeś na swej drodze czego nauczyły i co pokazały z czym musisz się zmagać w swoim życiu co dzień gdzieś głęboko w sercu wciąż czujesz się mały. Wciąż masz też marzenia które pragniesz spełnić na twoje pragnienia nigdy nie jest późno bo one się kryją w serca twego głębi lecz dopóki jesteś to nigdy nie umrą. Zostały wspomnienia z chwil pięknie przeżytych które były gorsze z duszy wyrzuciłeś masz gdzieś zapisany ich obraz rozmyty na zawsze we wnętrzu choć dawno przeżyty.

O czym wiersze mówią w wersach zapisanych co chcą nam powiedzieć w kunszcie im nadanym. Może o poecie o uczuciach jego a może o życia ukrytej wartości. Czasem o miłości takiej wymarzonej co serce raduje trochę miesza w głowie. O wojnie niektóre też opowiadają co w nienawiści ludzie wyczyniają. Rozmyślań jest wiele tematów spisanych lecz najpiękniejsze sercem pisane na zawsze zostaną zapamiętane.

Co jeszcze zostało Zapytam dziś losu Emanując nadzieją Krzyczy chaosem Aż przyjdzie Na co czekam I tęsknię zarazem Etiudą w duszy zagra

W ciepłym PŁOMIENIU kominka wtulona w twoje ramiona spoglądam w błękit oczu czuję BLISKOŚĆ i ciepło szalone bicie serca. Zanurzam się w róży CZERWIENI co wczoraj od ciebie dostałam napawam gorącym SPOJRZENIEM co gdzieś od środka mnie spala. Za chwilę z ust popłynie WYZNANIE kocham cię kochanie.

Czasem niebo deszczem płacze nad ludzkimi słabościami człowiek ciągle za czymś goni twarz ukrywa pod maskami. Swe uczucia wciąż ukrywa jakby wstydził się emocji przecież nie jest to nic złego miewać chwile bezsilności. Nikt z kamienia przecież nie jest ani żadnym też robotem swe uczucia czas pokazać nie ukrywać się przed światem. Więc nie wstydźmy się pokazać co naprawdę przeżywamy niepokoje wszak odejdą nie będziemy nigdy sami. Wokół nas są inni ludzie co się z życiem borykają lecz się dzielą doświadczeniem i nigdy się nie poddają.

Utkamy nowe życia nici na kołowrotku ludzkich przeżyć skomplikowaną sieć pajęczą pełną doświadczeń trudnych lekcji. Gdy w labiryncie zagubieni nie potrafimy się odnaleźć Sfinksa zagadki rozwiązując i na pytania odpowiedzi. Zdarzy się czasem sukces zdobyć jak Zeus stanąć na Olimpie i z herosami pić ambrozję trochę to dziwne ale cudne. Może się nawet coś nie udać lecz przecież trzeba to piwo pić bo życie nie jest piękną bajką jednak nie warto się poddawać. I zobaczymy światło w dali materiał piękny z naszych marzeń łatwo nie było walczyć ze złem satysfakcja jest na nowe dni.

Codziennie powtarzam od nowa te czy inne słowa co jakieś znaczenie mają wartość życiu nadają. Proszę, dziękuję, przepraszam na wiatr być nie mogą rzucane najpiękniej brzmią kiedy są szczerze powiedziane. Kolejne słowo KOCHAM zbyt często mówione mało znaczy gdy padnie nie w tą co trzeba stronę. Z MIŁOŚCIĄ wszakże nie ma nic wspólnego I traci moc wielką swoją choć być powinno ostoją. Jest jeszcze NADZIEJA co wiele zmienia tylko z wiarą mówiona wiele może dokonać. Na końcu pojawia się WIARA ona bez zaufania nic nie daje pozytywnego nie zdziała cudu żadnego. Zatem mówmy mądrze myśli wypowiadajmy by znaczenie miały nikogo nie bolały.

Serce otula fala niepewności wypowiedziane słowa nikną nagle chcę się podzielić z kimś moją słabością to nie jest łatwe. Wątpliwość znowu w mą duszę się wkradła przecież tak łatwo wszystko przychodziło mnie się zdawało że coś było ładne innych zdziwiło. Za mgłą się skryło szydzi wciąż uparcie staram się bardzo lecz wciąż nie wychodzi z życiem kolejne rozpoczęłam starcie cicho się rodzi. Drogę odnajdę choć jest gdzieś ukryta nadzieja jednak zawsze przy mnie czuwa już widzę obraz choć lekko rozmyty to szansa druga.

"Praca czyni wolnym" tak okłamywali ludzi którzy bramy Birkenau przekraczali. Czy tak właśnie było nic bardziej mylnego hasło nad wejściem z wolnością nie miało nic wspólnego. Chociaż jak bliźniacy wszyscy wyglądali jednak przez oprawców nie byli szanowani. System wymyślony przez człowieka złego pozbawić miał życia w obozie każdego. Nawet orkiestra co marsze grała o okrucieństwach za drutem wiedziała. Zginęło tysiące ludzi różnych nacji tak właśnie się dokonał akt dehumanizacji.

@staszeko @staszeko @staszeko już spotkałam, ale niestety jest już w innym wymiarze @corival Dziękuję za spostrzeżenia, ciągle jeszcze mam problem z pewnym rzeczami w wierszach , jednak nie poddaję się i piszę, piszę, piszę... @Waldemar_Talar_Talar Pozdrawiam