izabela799

@Atypowa Pani Jednak nadzieja daje wiarę...

Najpiękniejsza rzecz w życiu choć mała Łapiesz ją a ona szybko ucieka Wyraża uczucie Radość i smutek Strach i złość I tylko chwila krótka Bo tak nazwał ją ktoś Chwila - to promyk słońca Chwila - to smutne deszczowe dni Lecz na zawsze ją zapamiętasz Bo na zawsze zostanie w Tobie - W sercu Twym

@Atypowa Pani spróbuję...

@Michał_78 Teraz przyjaźń, a potem się okaże...

Przyjaźń jest jak cisza Nie musisz mówić nic Ja wiem że jesteś tu W ciszy można usłyszeć wiele Więc nawet jeśli nic nie mówisz Ja wiem że stoisz przy mnie I w chwilach jakże różnych Nie oceniając mnie Bo najważniejsze w przyjaźni Są czyny nie słowa I to że wszystko w sercu zachowasz Że będzie przy mnie Na dobre i na złe Uważnie słuchając mnie I nie potrzebne słowa są Bo wiem że zawsze jesteś ze mną I nawet gdy przyjdą chwile złe Ty nie zostawisz wtedy mnie

@error_erros :) biedni :)

@error_erros Ale po cóż się nad sobą użalać To i tak nic nie zmieni

@Konrad Koper zabawne

@Marcin Karol Szymański Bardzo ładnie - dziękuję.

@Henryk_Jakowiec i tak oto trafiłeś w mój dzisiejszy dylemat

Kiedy rano w lustro spoglądam Śledząc w zwierciadle swoje oblicze Wspominam wszystkie minione chwile I myślę co jeszcze przyniesie życie W kącikach oczu już zmarszczek kilka I włosy siwe się pojawiają To ciche znaki że czas upływa Nieubłaganie lata mijają Lecz z mojej twarzy uśmiech nie znika Choć czasem w oku zakręci się łezka Bo jak zatrzymać czas co ucieka i pociąg ten co nigdy nie czeka Zatem dobrocią serca zdobywam Ludzi co na mej drodze stają Wieczorem z dumą spoglądam w lustro A myśli w głowie się uśmiechają

i została cisza... Plus

@Marianna_ Mnie zachęciła :)

@Marianna_ zawsze przynosi...

@Marianna_ :)

@Konrad Koper Kojarzy mi się ze złem, można udawać, że się czegoś nie widzi , podczas, gdy widzi się doskonale. w punkt

W labiryncie Mych spraw życiowych Zagubiłam gdzieś Klucz do wolności Zaplątałam się W tych korytarzach Co odbiciem Są moich słabości Szukam drogi Lecz czy znaleźć ją potrafię W tym chaosie codziennym Biegu życia niezmiennym Może ktoś mi pomoże Z matni tej się wydostać Z sytuacji która Nie zawsze jest prosta A jak wyjdę z ciemności Tych korytarzy pokrętnych Labirynt złudny zamknę Opuszczając jego ściany I będę cieszyć się życiem Czasem który jest mi dany

@Marcin Karol Szymański Konstruktywny osąd i takie lubię,

@Marek.zak1 a cóż to za reklama trunków... Jako satyra w punkt

@Marcin Karol Szymański Ja się uczę . Od roku pisać próbuję, nawet mi to pasuje, choć nie zawsze wychodzi, lecz powiadają starzy i młodzi, pisz bo w głowie Ci coś gra i rymy się składają , choć Mickiewiczowi nigdy nie dorównają. :)

@Marcin Karol Szymański Na potrzeby bajki może się dziać wszystko i wszędzie ;) Pozdrawiam

@Konrad Koper Taki tylko rośnie raz w roku ;)

@Konrad Koper Dziękuję . Miło słyszeć.

@Konrad Koperi co w związku z tym?

W pewnym zamku na Podlasiu Zamieszkiwał książę Stasiu I taka jest już proza życia Zakochała się w nim czarownica Lecz on jej serca oddać nie może Bo zakochany już niebożę W pannie Katarzynie Gdyż ujęło go jej imię Więc teraz owa czarownica Postanowiła uprzykrzyć mu życie Zaklęła go w nieszczęsną żabę I dwór jego dla zabawy Również zamieniła w żaby Powiedziała że jeden warunek Może złamać czar jej podły To panny pocałunek Która mu serce swe odda Lecz musi stać się to przed pełnią Bo inaczej jej słowa się nie spełnią Lecz coś się stało Moi mili Że w Central Parku Się zjawili Nad stawem prace się odbywały Werona żabę podniosła Pocałowała tak dla zabawy Nie zdając sobie sprawy Z tego co się stanie I już przed nią książę stoi Teraz o rękę prosić przystoi Lecz jakże to możliwe Skoro on kocha Katarzynę Zjawiła się i ona Wszystkim wytłumaczyła Że czar złamany być nie może Bo pełnia już dawno była Ich plany zniweczyła Wszyscy się zdumieli Gdy o tym usłyszeli Nauka z tego jest prosta Uważnie słuchaj gdy ktoś mówi Bo możesz na zawsze żabą zostać