[Miasto w południe]

@Jacek_Suchowicz Dziękuję za komentarz i pomysł na nowy wiersz…. ” dziś jest jakoś inaczej” - super.

[Miasto w południe]

@Marek.zak1 A ja wiersz napisałam, siedząc na ławce, na miejskim placu, gdzie ulicę obok zaczyna się centrum. Co nie przeszkadzało wcale w wyciszeniu, poobserwowaniu ludzi i powspominaniu. Ale u każdego wyobraźnia działa inaczej. Dzięki za komentarz.

[Miasto w południe]

@Dagmara Gądek Strasznie mnie onieśmielają takie komentarze, bo zupełnie nie jestem pewna swoich wierszy. Ale jest mi niezmiernie miło. Dziękuję😊

[Miasto w południe]

Miasto w południe

jest takie pełne…

nieśpiesznych ludzi,

spragnionych ptaków,

słońca co włosy głaszcze niemrawo.

Płynących ulic,

chłodnych kamienic

i kawiarenek pachnących kawą.

 

Miasto w południe

lekko rozbrzmiewa…

mrukiem asfaltu,

szelestem kroków,

dzwonem tubalnym tuż przy błękicie.

Wesołym śmiechem

wyrwanym nagle,

niezmienną muzyką zgraną z życiem.

 

I tylko nasza

ławka jest pusta.

Stoi samotnie w miejskim szumie.

Bez czułych gestów,

gorących spojrzeń.

Miasto w południe nas nie rozumie.

 

Wspomnienia bledną

w ulicznym blasku.

Miłość wciąż trwa lecz w innej ciszy.

Nie ma już rozmów

i pocałunków.

Miasto w południe już nas nie słyszy.

 

Wiatr porwał wszystko

jednym szarpnięciem

i w niepamięci wciąż nie ustaje.

A choć te same

ulice wokół,

miasto w południe nas nie poznaje.

[Kiedy czerń najczarniejsza…]

Płaczesz czasem?

Płaczę.

Kiedy?

 

Kiedy ptak złamie skrzydło.

Kiedy drzewo umiera.

Kiedy głód niszczy istnienia.

Kiedy nienawiść rozdziera.

 

Ale też wtedy…

 

Kiedy nagle coś za nic.

Kiedy dobroć na dłoni.

Kiedy miłość tak szczera.

Kiedy złe się przegoni.

 

A kiedy się uśmiechasz?

 

Kiedy chcę zasłonić ból.

Kiedy czerń najczarniejsza.

Kiedy już nie czekam.

[Dłoń]

@Wędrowiec.1984 Czasami te początki miłości takie są, ale potem życie je weryfikuje i miażdży. I po to są takie wiersze, żeby sobie pomarzyć, albo… powspominać.😉Dziękuję za miły komentarz

[Dłoń]

@Marek.zak1 Tak mnie jakoś naszło z rana.😉

[Garbaty]

@Łukasz Jasiński dziękuję za uwagę, już poprawiam. Życzę miłego dnia.

[Dłoń]

moja dłoń w twojej dłoni ułożyła się miękko

zawstydzona bliskością zadrżała

skryła się pod sukienką

lecz po chwili twe włosy

wzburzyła niczym wiatr fale

z szaloną namiętnością

wiła w palcach spirale

dotykała jak ślepiec

wszystkich miejsc upragnionych

aż po szaleństwo zmysłów

wśród słów niedokończonych

splotła się z twoją dłonią

by nie utracić chwili

żeby powiedzieć - jesteśmy

a nie mówić że - byli

[Garbaty]

@iwonaroma a może…” boś najpiękniejszy na świecie”. Dziękuję za komentarz😊

[Garbaty]

Ale wszystkie uwagi mile widziane, chętnie skoryguję błędy

[Korale smutku]

@Kamil Olszówka rzeczywiście, niektóre zwroty są bardzo podobne i tematyka bliska. Dziękuję z komentarz

[Garbaty]

to był szczęśliwy

ślimak winniczek

lubił słońce i kwiaty

nosił swój mały

domek na grzbiecie

był oczkiem w głowie taty

 

kochała go

całym sercem mama

choć różnił się od innych

jego skorupa

byla garbata

ale nie czuł się winny

 

bo mama

jego domek na plecach

codzień pieściła miło

a tata wspierał

gdy było trudniej

i dobrze mu się żyło

 

aż poszedł kiedyś

w majowe łąki

szczęśliwy ślimak mały

z dumą dźwigając

skorupkę krzywą

bo przecież był wspaniały

 

zobaczył wtedy

inne ślimaki

z muszlami jak klejnoty

i cała łąka straciła barwy

na nic nie miał ochoty

 

garbaty domek

zaczął uwierać

w ślimaka szczęście małe

przygniótł jego

dziecięcą beztroskę

zburzył życie wspaniałe

 

dźwigając ciężar

na barkach wątłych

wrócił do mamy i taty

a całe szczęście

zawiązał łzami

ja nie chcę być garbaty

 

odrzuć złe myśli

rzekła mama

drapiąc go miło po grzbiecie

wszystko co ważne

w środku ukryte

jesteś najpiękniejszy

na świecie

 

wiersz napisany dla szkoły syna, do projektu edukacyjnego dotyczącego niepełnosprawności

[Korale smutku]

@Bożena De-Tre Dziękuję za komentarz. Miłego dnia

[Korale smutku]

Złoty warkocz splatała na łące,

co wstążką jedwabną się rumienił.

Potem w potoku się przeglądała,

jak czas łagodnie lica jej zmienił.

 

Kolejne wiosny twarz jej okryły.

Już pora, by oddać swe kochanie

komuś kto równie mocno pokocha

i u jej progu o rękę stanie.

 

Z ciepła istnienia swego wyniosła

tylko naiwność i sznur korali,

który się mienił matczyną troską,

ale też lica dziewczyny chwalił.

 

Na cóż to wszystko, jak sznur czerwieni

na szyi z każdym rokiem uwierał.

Jarzmem smutku pochylał ku ziemi.

Troskami kolejny rok otwierał.

 

Na sznurek bowiem zamiast paciorków

nieszczęście i łzy ponawlekały

stróżki tradycji, dziedziczki smutku.

Wkładały korale i płakały.

 

Ona jednak korale nosiła,

choć wiatr nie tańczył już w jej warkoczach.

Pogodziła się z żalem i bólem,

z beznadzieją, co tkwiła w jej oczach.

 

A kiedy przyszedł czas na kolejne

rozdanie paciorkowej czerwieni.

Pochwyciła sznur trosk nawleczonych

i myśl taka - że może coś zmieni.

 

Nie złoży w wianie kolejnych nieszczęść.

Przerwie zły los co tchnął pokolenia.

W potok przejrzysty rzuci korale,

by nie nosiły już nigdy cienia.

[Zapach goździków]

@violetta To prawda, bardzo lubię

[Zapach goździków]

rozpuściłaś włosy

spadły kaskadą

pieściły ramiona delikatnym goździkowym szeptem 

chciałem je musnąć dłonią

ale wiatr okazał się lepszym tancerzem

zawinął złote smugi wokół twojej szyi w rytmie walca

ja stałem obok

i upajałem się zapachem goździków

 

 

 

 

[Gdybyś tylko wiedział...]

@iwonaroma Dokładnie, świetnie to odczytałaś.. Właśnie o to mi chodziło. Dziękuję.

[Gdybyś tylko wiedział...]

@kwintesencja @kwintesencja Dzięki😁. Pozdrawiam.

[Gdybyś tylko wiedział...]

@Wędrowiec.1984 dziękuję

@kwintesencja ale to krytyka czy pochwała?😉

[Gdybyś tylko wiedział...]

@Deonix_ Dziękuję. Milo mi.

[Gdybyś tylko wiedział...]

Gdybyś tylko wiedział…

Ile myśli w mojej głowie o tobie.

Ile westchnień nad niedopitą kawą.

Ile snów ułożonych pod poduszką.

Ile dni pustych co płyną niemrawo.

 

Gdybyś tylko czuł…

Jak łza z tęsknotą spływa po policzku.

Jak obejmuje Cię moje spojrzenie.

Jak każdy dowód twojego istnienia

serce moje delikatnie wprawia w drżenie.

 

Gdybyś tylko wiedział…

Poprawiłbyś lekko kosmyk moich włosów

i powiedział: „ Daj spokój”.

 

[Dla niej]

@Łukasz Jasiński I tak jest😁

[Żołędziowa radość]

@Łukasz Jasiński dziękuję, liczę się z  tym że są jakieś „ szczegóły”, bo piszę od niedawna 

[Przemijanie]

@Łukasz Jasiński No nie, bo on właśnie tego nie widzi….