Kat_S

@GrumpyElf dziękuję za opinię

PrzetrwałamWygrałamWalkę o nicDosłownie o nicNie walczyłamTopiłam się jak lód na jeziorze Gdy wiosna nadchodziNie zaczepiłam się po drodze żadnej łodziInni przepływali, przemykaliAle ręki nie podaliJak ten lód coraz bardziej krucha i wilgotna od łez, które pojawiły mi się w oczachTak topiłam, topię się do dzisiajMarzę by zmienił się klimat i nadeszła znowu zimaBy móc stwardnieć znów I odpocząć choć chwilęBo nie chcę być szybko w mogile

Istnieć i nie istnieć jednocześnieByć niezauważalnym choć często w centrum uwagi… nicość… nieistnienie… słabość… odrzuceniePo prostu… SAMOTNYMByć tylko i po prostu samotnym.

@Dag to prawda, jak wiadomo utwór można interpretować w różny sposób i bardzo się cieszę, że właśnie taki udało mi się napisać ? Również życzę produktywnego roku ? Wszystkiego Dobrego

@ais dziękuję za opinię, pomyślę jak to zmienić by miało większą magię ? Szczęśliwego Nowego Roku! @Karina Westfall dziękuję za szczerą opinię, pomyślę jak zmienić te słowa ? Również życzę Szczęśliwego Nowego Roku!

Taki mały jak OKRUSZEKChodzi gdzieś po świecieNie ma domuNie zna ludziNic o nim nie wieciePisze, śpiewa, tańczy, skaczeDobrze zna się na tymLecz nikt tego w nim nie widziNawet siostra z bratemGdy tak żyje ten malutkiKtoś w niego uwierzyI pokaże, że okruszek może dotknąć wieżySpojrzeć w góręI powoliChoć to niemożliweDotknie jej najmocniej, tej prawdziwejDowie się, że zmieni się w okruch ten okruszekI jak będzie już tak wielki... ten maluszekStanie w górze i pomyśli: przecież ja na dole byłemSpojrzę teraz, może ujrzę tampiękneMOTYLE.