Leszczym

Znowu – który to już raz w historii (?) świat w gruncie rzeczy solidarnie zapomniał o udogodnieniach, popadając w skrupulatne dzielenie na czworo włosa przykrości i krzywdy. Warszawa – Stegny, 28.07.2023r.

@Rafael Marius Pisałem o tym kiedyś teraz doprawdy z całą mocą rozumiem Mirona Białoszewskiego i kilku innych :)

@sam_i_swoi Teza jest marzycielska :))) @violetta Akurat bardzo lubię te deszczyki bo przynajmniej oddalają niebezpieczeństwo suszy :) Jest deszcz jesteśmy i my... @Rafael Marius No a teraz widzisz za oknem co lepsze nastało - teraz no to prawdziwa idylla :)

Chodzi natarczywie po łepetynie i przestać nie może: "mniejsza o większość waszą i naszą" i wraca i kiełkuje i rozrabia... Warszawa – Stegny, 28.07.2023r.

Weźmy i zmieńmy świat najlepiej na lepsze, konsekwentnie nie czyniąc żadnych głębszych zmian w nas i w nim. Takie właśnie podejście mam za sztukę wysokich lotów. Warszawa – Stegny, 27.07.2023r.

@Rafael Marius Super :)

@slow Jak Ciebie motyw "Złego" interesuje polecam 2 rzeczy: Film Nostalgia który jeszcze w kinach grają oraz piosenkę Pezeta - Tyrmand i Hłasko :)) No bo książki "Zły" Tyrmanda nawet nie śmiem polecać :))

@iwonaroma Traf chciał że dobry tekst :)

@Quidem.art Gratulacje :)

@slow Świetny tekst i ekstra piosenka. We frazie życie się nieukłada jest często więcej prawdy niż że życie się układa://

@sam_i_swoi Całkiem fajnie wyszedł Ci ten tekst chociaż myślę, że nad ostatnią frazą można by popracować, bo trochę psuje i trywializuje skojarzenia, ale to moja prywatna opinia :))

@duszka Oczywiście, że nie mieć ;))

@Rafael Marius No ja myślę, że w tym tekście możesz mnie rozumieć :)))

@Rafael Marius Zostańmy przy zalotnym stwierdzeniu wobec szanownych koleżanek z forum - że tak, że mamy swoje preferencje ;))

Chłopcy niekiedy lubią wrócić na start żeby znów dostać premię lub zaryzykować cios w ciemię albo przejęte przyjęcie na klatę. Warszawa – Stegny, 26.07.2023r.

@Rafael Marius Rafał, to jest tak olbrzymi temat, że się nie podejmuję dyskusji :)) I rzeczywiście najlepsze są te z sąsiedztwa, a w zasadzie te w naszym kręgu, z którymi mamy okazję się poznać i sprawdzić i pogadać i polubić etc. Ale też z pisarskiego obowiązku trzeba wspomnieć o księżniczkach, do których może nam najbardziej tęskno, a z którymi w 98 na 100 przypadków nawet nie potrafilibyśmy zamienić ani słowa... Głębiej nie wchodzę w te rozważania, wybacz, bo zaraz jedna z drugą mi te rozważania nawet wydrukuje i będzie klops :)) Ten tekst ma raczej żartobliwą naturę i bynajmniej nie aspiruje do bycia jakimkolwiek traktatem naukowym :) Ot, taka chwila mnie naszła to i tak go napisałem :))

@Somalija e nie, takie bycie może jej się w życiu przydać...

@poezja.tanczy A nie u golibrody ;))

@Rafael Marius 5 dni i 5 nocy - super ekstra, a potem udręka, zamartwianie i kłótnia kto co zrobił lub powiedział albo czego nie uczynił choć oczywiście powinien był :))

Żabka niekumata że aż żal żłobi źrenice. Pocałuję więc, pójdzie w najmądrzejszą księżniczkę, z którą spędzę pięć dni i nocy. I tylko bardzo poproszę ani dnia i ani nocy więcej, bo się zmęczę, a dom wyschnie na wiór lub przemieni się w wyschnięte źródełko. Ten świat wciąż nie docenia właściwie bojów, paziów i królewiczów, mając ich za co najmniej lekko niedorobionych albo niedopracowanych. Warszawa – Stegny, 25.07.2023r.

@marekg Ekstra!!!!

@Dragaz Oby, oby :))))

@Monia Tak, to jest bardzo ciekawe zagadnienie i również od strony branży scenicznej :))

XI. Przyszedł taki czas, że po kilku miesiącach bujnej znajomości oraz szeregu najróżniejszych wydarzeń, wrażeń, przygód, sytuacji, okoliczności i zdarzeń oni jak mawiają obrośli w piórka. Powyższe sprawy na ogół ich budowały, a nie pogrążały, czy dewaluowały ich personalnie albo ich związek, a co za tym idzie jako para wzrastali. Rośli w życiu prywatnym, a także w życiu zawodowym. Coś z przypadku miało plan żeby akurat im sprzyjać, a zatem sprzyjało. Najzwyczajniej w świecie im się układało, mimo pewnych trosk i niepowodzeń, które w gruncie rzeczy są nieodłącznym aspektem funkcjonowania w tu i teraz. Coraz lepiej się rozumieli i zdaje się, że musieli się pokochać, a co najważniejsze czynili tak chyba mniej więcej po równo, co w gruncie rzeczy wcale do najprostszych nie należy. Można powiedzieć, że ten świat, który jest tak często nieprzychylny, złośliwy, wymagający (w dodatku nie bardzo wiadomo czego), niekonsekwentny i mało sprzyjający akurat ich traktował pobłażliwie i sprawiedliwie, a w dodatku sympatycznie i z przymrużeniem oka. Narrator nie ukrywa, że we frazie obrośnięcia w piórka można niekiedy doszukać się czegoś negatywnego, niepokojącego, konformistycznego, ale akurat u nich ta fraza wyglądała z gruntu inaczej. Otóż te przysłowiowe piórka sprzyjały im, bo czuli się w nich wygodnie, a przede wszystkim było akurat im z nimi do twarzy. I było w tym coś można by rzec wręcz indiańskiego, jakby na wzór prężnych, dumnych, przebojowych i w sile wieku wodzów indiańskich i ich małżonek przystrojonych ogromnymi pióropuszami. Wydaje się narratorowi, że jej, jak wspomniałem wcześniej influencerce, te rozmaite kolorowe piórka jeszcze bardziej pasowały niż jemu. Jeszcze mocniej bił od niej blask spełnienia, satysfakcji, radości z życia i powodzenia, co akurat narratorowi wcale a wcale nie przeszkadzało. Ona jeszcze bardziej, choć nawet trudno to sobie wyobrazić, wypiękniała. Zresztą, po prawdzie i on również trochę wyprzystojniał i jakby wyszlachetniał. Owszem, zdarzały się osoby im nieżyczliwe, ale te nie miały wystarczających narzędzi żeby w jakiś znaczący sposób uprzykrzyć im życie, choć faktycznie w ten, czy inny sposób czasami próbowały tak czynić. Powstało też między nimi coś na kształt sztamy. Oboje mieli to rzadko spotykane w gruncie rzeczy wrażenie, jakąś taką pewność przekonań, że on jest dla niej, a ona dla niego, a co za tym idzie dadzą sobie radę w dłuższej perspektywie nawet z najróżniejszymi niepowodzeniami. Narrator musi przyznać, że naprawdę nie każdej parze tutaj tak się układa. Niejedna para spotyka na swojej drodze tak duże przeszkody, że ich razem bez przerwy jest stawiane pod najróżniejsze znaki zapytania, o co zresztą zaraz partnerzy zaczynają formułować do siebie szereg najróżniejszych pretensji, z czasem coraz bardziej rozbudowanych, skomplikowanych oraz doprawdy przykrych, a wręcz niepomiernie bolesnych. Różnica była taka, że coś z przypadku naprawdę sprzyjało tej parze, a oni, mimo że z wielu spraw kompletnie nie zdawali sobie sprawy, mieli tę mądrość żeby być wdzięcznymi tym okolicznościom, a nie budować szereg tam przed światem i wysnuwać wobec otoczenia najprzeróżniejsze pretensje. I było w tym coś, co czasem się tutaj nazywa byciem głupio – mądrym, bo przecież nie mieli jakiejś przesadnie rozbudowanej świadomości na temat przeszłości (dla przykładu - ona nie wiedziała o jego pierwszej – istne szaleństwo, a on nic nie wiedział o jej drugim – totalnej porażce) i tu i teraz, a także tak naprawdę nie dysponowali jakąś przesadnie wyćwiczoną wyobraźnią, która mogłaby pozwolić im przewidzieć, czy choćby lepiej zdefiniować własną przyszłość. Narratorowi wręcz wydaje się, że ta okoliczność była dla nich budująca, bowiem niekiedy całkiem dobrze, a już z całą pewnością komfortowo jest tutaj nie wiedzieć. Wygoda sprawiała, że nie podchodzili do życia jako do czegoś przed czym trzeba się jakoś przesadnie zabezpieczyć, czy ponad miarę chronić. I jakby głębiej się zastanowić w tym ich braku ostrożności również było coś co można by nazwać głupio – mądrym podejściem do życia, choćby dlatego że rozbudowane zabezpieczenia i ochrona potrafią napsuć człowiekowi krwi i zdarza się, że całkiem mocno angażują, a w dalszej perspektywie realnie utrudniają bieżące życie. Zresztą plan tych dwojga był w gruncie rzeczy dziecinnie prosty i bardzo łatwy do zdefiniowania – otóż tak zwyczajnie zamierzali być razem i oboje tego się trzymali.

@Corleone 11 Ja tę frazę śmiać się w gułag jak nie zapomnę jeszcze kiedyś lepiej napiszę :) Dzięki, trzym się, a obrazek zacny, no ale niepoprawny :))