GrumpyElf

@error_erros Myślę, że z Twoim fatalistycznym podejściem byłoby niezwykle ciekawie przeczytać o szczęśliwej miłości :)

Chcę wierzyć, że mi by się to nie przytrafiło :P Czytałam ostatnio, że zmysł węchu jest jedynym, który w pełni wykształca się już w łonie matki. Niezwykłe, prawda? :)

@error_erros Najgorzej jak z niejasnych przyczyn płonie. Bransoletka niczym laleczka voodoo, która zabija chłopca. Musiał mocno nie trafić w gust xD

@error_erros A wiesz, wątek tak doszczętnie skonanego związku, to chyba Twój dość częsty motyw. "Czy leci z nami miłość" puka mi w czachę. I znalazłoby się więcej. Potrafisz wciąż znaleźć nową odsłonę żeby o tym ciekawie napisać.

@error_erros I tu jest najprawdziwsza padlina...! Kwintesencja! Za życia też są padliny.

@error_erros Niezły kanał, ranić się wzajemnie, spodziewać się ataku. Jednak, za sprawą chyba porównania zdaje się, że może to mieć higieniczny finał XD

@8fun Metafora godna niejednego koszmaru xD Pozdrawiam :)

@error_erros To ja tak szeptem tylko napomknę, że wiersz świetnie opisuje naturę tak toksycznie intensywnych duetów, a zwrot "heroinowe ramiona" wyjątkowo przypadł mi do gustu.

@error_erros Ten wiersz jest o mnie sprzed paru lat, biję się w pierś. Dziś już umiem dać przestrzeń do przeżywania każdemu tak, jak chce i potrafi. Bardzo mi się spodobał.

@beta_b Mam podobnie; nie czuję co prawda zagrożenia, ale kompletnie nie umiem się takim otoczeniem zachwycać. Zadzieranie głowy żeby dojrzeć niebo, pośród budynków jest cholernie nie na miejscu, podczas gdy w lesie tak. @error_erros Kojarzysz bajkę Andersena "Nowe szaty cesarza"? Bardzo mi się skojarzyło po przeczytaniu Twojego komentarza. Zatem cesarz jest nagi, cieszę się!

Kabaret xD @error_erros ! Moja wyobraźnia wsparta GOT oszalała czytając xD

@error_erros To chyba mój ulubiony :) W zwięzłych słowach i żartobliwym tonie zahaczyłeś od nowego życia po jego kres!

Niczym Romeo i Julia - krótka miłość, ale ich własna. Ten wiersz to chyba Twoja największa dekadencka fanaberia, gratuluję :)

@error_erros Nawet w grobie ma tyle do powiedzenia xD

strzeliste palmy mierzą w galaktyki gwiazd korony płoną zachodami słońca na zarzut o skąpą fotosyntezę oferują foto - okiem rzuca świat sława sięga bruku w tle tańczy umęczony Elvis pięć minut nadchodzi raptownie jak trzęsienie ziemi odchodzi z wyciem kojota na wzgórzu afiszowych marzeń odległość mierzy się czasem prawdziwy Wild Wild West pamiętam o tym gdy gniję na autostradzie tłocząc mojej dżungli krew delfiny w tej sekundzie kręcą gratisowe salta surferzy odziani endorfiną wracają do marzeń o fali basenowe wille puszczają białą kreską oko do kolejki chętnych na sfabrykowany sen darowany przedpłatą z namiotem pod mostem jesienią tasmańska Santa Ana zamiata spopielone anioły upadłe od podciętych skrzydeł trzymam rękę na pulsie w betonowej arterii musiałam przelać wiele krwi by ją dziś kochać

@Tomasz Kucina Jasne, że odpowiada. Jestem podatna na takie motywy, jak pewnie większość czytelników. Mam mocno rozbudowany zmysł węchu i lubię gotować, przyjaciele podstawiają mi pod nos potrawy i chcą żebym zgadywała składniki, lubią mnie sprawdzać. W Twoim wierszu skojarzenia są bardzo pozytywne i podejrzewam, że gdyby nie było w nim tyle neuropsychologii, to wybrzmiałyby jeszcze soczyściej. Stalowa pupa i żelowe siedzonko. Nie bądź hamulcowym, życzę Ci, aby ta drezyna się rozkręciła na torach cielesności.

Bardzo dobry tytuł, spójny z wierszem. Mocno i w punkt.

@error_erros Granica, gdzie zaczyna się otępienie i obojętność. Niezauważalna i ciężko ją ponownie przekroczyć. Zdeptany karaluch i to suche serce - obym nigdy nie była to ja. Tytuł odbieram jako sarkastyczny. Super wiersz.

szczeliny, mięśnie ud, na haju, orgazm, nasienie, łoskot, odprężenie, ... I jeszcze te endorfiny. Tomaszu, sport to rzeczywiście zdrowie. Pozdrawiam :)

@error_erros A co tutaj u Ciebie tak cicho pod wierszem? Aż nie do wiary.

@Pan Ropuch Mogę napisać, że zgadzam się z tym co napisałeś w całej rozciągłości, a dodatkowo czuję, że zrozumiałeś mnie. Ja też nie wstydzę się przyznać, że są rzeczy których żałuję, dziś zrobiłabym inaczej. To, jak kochamy siebie wpływa na to jak inni kochają nas. Czytam teraz książkę Justina Baldoni "Man Enough", która ze śmiałej perspektywy rozprawia się z rozumieniem męskości. Wnioski nasuwają się te same. Dużo czasu tracimy, by innych uszczęśliwić, podczas gdy to jest robota, którą każdy powinien wykonać sam. Akceptacja. Pozdrawiam Cię ciepło. @Nata_Kruk W tym wierszu peelka to ja, ale do poczciwości mi raczej daleko, spalam się w emocjach. Za to z empatią nie jest najgorzej. Jednak przede wszystkim mocno wierzę, że jeśli jest jedna osoba, która może zmienić nasze życie, to my. W tej przestrzeni jest dużo roboty do wykonania, a czas żeby dojść do tej wiedzy zajmuje z reguły za dużo czasu... Pozdrawiam i dziękuję, Nata.

@Nata_Kruk Są słowa, które zmieniają życie; mogą być nam darowane albo rzucone w twarz. Te rzucone rzeczywiście zaburzają obraz, następuje regulacja odbiornika i równanie do rzeczywistości, bolesne, ale często ku dobremu. Nie wiem jak wpadłaś na ten genialny pomysł żeby przedstawić wiersz w formie klepsydry; tłumaczę sobie to tym, że miarka się przebrała; przez wąskie ucho peelka przefiltrowała swoje odczucia. Malarski wiersz.

@beta_b Dawanie jest ogromną sztuką. Fajny temat, blisko skóry.

@error_erros Czytam kolejny raz i wciąż wiersz wybrzmiewa, niech wybrzmi do końca, a wtedy napiszę Ci jak mi się podoba.

@error_erros Proszę bardzo.