MIROSŁAW C.

na początku był internet niewyczerpalne źródło iluzji przyoblekło się w ciało brzemienne w skutki

w akweduktach upadłego Cesarstwa Rzymskiego szemrze krew (bywa że w bezwietrzną noc w głębokiej woni gajów różnych między murami Koloseum wciąż jeszcze można usłyszeć echa spektakularnych uniesień z czasów jego świetności) buta legionów na wpół oślepionych przez kurz z aury wielkich dokonań rozbitej pod Adrianopolem łączy nas z przeszłością i wije się i przeciągała jak wąż który dotarł do ściany nieboskłonu chcąc zatrzeć wspomnienie kompromitującej porażki w stłumionych pochodach atomów wodoru i tlenu pusty śmiech cesarzy i zanim świat znów padnie przed nimi na kolana gdzieś na manowcach czasoprzestrzeni adoracja antycznych paradygmatów niczym Gladius wbity w środek nieba kładzie się cieniem na konstelacje ludzkie

Za cegiełkę, włożoną w "wielką budowlę", którą nazywamy-Kultura . Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam.

@Kot @Nefretete 'Sekretów tej ziemi nie mogą oglądać wszyscy ludzie, lecz jedynie ci, którzy będą ich szukać'. Pozdrawiam.

już prawie noc z dala ktoś na mandolinie kołysankę gra chciałem dać coś dobrego chciałem skruszyć zło i zatrzeć strach tymczasem horyzont wzywa za swój brzeg a dusza śpiewanie łka i skrzypce w ogniu drżą płynę w obłokach parostatkiem w piękny rejs

@MIROSŁAW C. Dziękuję za ślady zainteresowania. Pozdrawiam.

w łagodnej błękitnej poświacie zmierzchu kontempluję twoje rysy aż oczy zachodzą mgłą chmury w nieśpiesznej atmosferze płyną tam gdzie jasnozłote niebo żarzy się nad horyzontem czuję wibrację drzew wprawianych w drżenie przez bezgraniczne dobro przeznaczeniem duszy jest życie w powietrzu

@Justyna Adamczewska z matką miałem dobry kontakt do momentu przecięcia pępowiny...

@OloBolo ...bóg miłości, mieczem wciśnięty bezpośrednio w indiańską duszę...

Na zdrowie. Dziękuję za komentarz.

@emwoo Dziękuję za głos.

To dobre porównanie... :) "Każda śmierć otwiera drogę do nowego życia" . Pozdrawiam.

@Marek.zak1 ...gdzie kobieta wchodzi w grę, należy zawsze postępować bardzo ostrożnie...

z sufitu zwisają suche pęki roślin jak naturalna metafora dla ust skrępowanych żałobną pustką wystukuję w podłodze prośbę niczym ogień ogarniam ją na krótko swoją płomienną modlitwą gorączkowo czepiając się życia z palcami w piwie sycę wzrok widokiem pięknego drewna głęboka czerń nocy pokonując suchość w gardle przechodzi w szarzyznę przedświtu ogrywam śmierć ze złożonymi skrzydłami i na nowo wymyślam siebie

No bo ludzie to wilki....

@Franek K Coś na słowiańską nutę. Bardzo mi się podoba.

@Lahaj Filozofia-górna półka.

I to mnie cieszy. Dziękuję za komentarz. @Dag Człowiek, między matrixem a bogiem jedynym prawdziwym wiecznie żywym. Pięć zmysłów to za mało aby to ogarnąć. Dziękuję za komentarz.

w rozrzedzonym powietrzu z cylindra iluzjonisty musisz nauczyć się chodzić poza granice przyzwyczajeń tak aby nie było cię widać zmierzch wypełnia puste chodniki na ulicach pełnych zaułków i niespodziewanych przejść skracając ich perspektywę jak historię o dawno przewidzianym wyniku uzmysłów to sobie stary świat runął z prawdziwie piekielnym łoskotem a wiatr zdmuchuje z bruków nieprześnione sny

@error_erros Czasami osobiste interpretacje, bywają lepsze od idei autora. Pozdrawiam. @duszka W punkt ! Pozdrawiam.

a kiedy nam wszystkim ucięli skrzydła na tle ciemnego nieba rozbłysły gwiazdy i oczy zaszkliła głęboka tęsknota kamienie spod stóp i piętro po pietrze wspina się wieża ponad granice wyobraźni skąd sacrum uderzeniem atomów sprowadza nas z powrotem na ziemię z ruin wyjmuję słowo po słowie i każde w innym języku rozbrzmiewa mi w duszy pokusa do nieprzestrzegania przykazań bożych

...wieczność, to dużo czasu :)). To powinno się udać.

... ducha i materii. „Mój mózg to tylko odbiornik. We wszechświecie znajduje się Rdzeń z którego otrzymujemy wiedzę, siłę, inspiracje. Nie wnikałem w tajemnice tego rdzenia ale wiem, że on istnieje.” Dziękuję za komentarz.

@Franek K @Wędrowiec.1984 ... bo na ziemi jest zbyt ciasno. Dziękuję za komentarze. Pozdrawiam.

orbituję na skraju czarnej dziury mgławicami karmisz głodną duszę z ciszy głębszej niż otchłań wskrzeszasz świat stara jabłoń znowu kwitnie wywołany przez świt z uczuciem absolutnego zaskoczenia wraca pokusa do nieprzestrzegania przykazań zahoryzontalne wichry skrzydła zbuntowanych aniołów zaginają czasoprzestrzeń