Moondog

A ja czekam zachodu zachodu tylko czekam Gdy noc odsłania bladych gwiazd istnienie I składa je nieśmiało niby kwiatów naręcza Ona jedna zna tak dobrze samotne spojrzenie Nieprzeniknione nie odbite lecz i nie smutne Wiele błądzi po niwach gdy horyzont się rozlewa Niczym słońca niedokończone z błękitu wykute Wciąż trwają nie gasnąc w jej objęciach

@dajo78 bardzo trafnie moim zdaniem napisane Pozdrawiam

@[email protected] już od dawna chodził za mną taki pomysł właśnie o odczuwaniu muzyki Tutaj moja próba wyrażenia tego choć nie aż tak emocjonalna jak Twoja Piękny wiersz Pozdrawiam

@aff jak dla mnie ten pierwszy zacytowany fragment to powrót do ustawień fabrycznych taki swego rodzaju behawioralny reset ( flash back) Pozdrawiam @Czarek Płatak mnie z kolei złapał pierwszy wers jest moc w tym tekście Pozdrawiam

@[email protected] Klasyka chłopaków spod trzepaka Wciąż uderza mnie nostalgia jak słyszę plaża A co do wiersza forma pasuje do treści ale chyba to celowy zabieg Pozdrawiam

@RafGraf puenta mnie chwyciła Pozdrawiam

@wilga do mnie z kolei najbardziej środek trafia lubię zgrabną prostą (ale nie banalną) metaforykę tej strofy Pozdrawiam

@Dragaz Za to głównie zostawiam serducho Pozdrawiam

@Rodrigo de lagarza jeden z moich ulubionych zespołów

W temacie ballad zawsze mam ciary jak słucham tego aż kipi emocjami

@Leszczym świetny tekst Pozdrawiam

@tomass77 jak dla mnie to stwierdzenie tyczyło się powiedzenia sory za to zbyt nachalne ingerowanie w Twój tekst co mam jeszcze usunąć komętarz? I rozumiem rozdrażnienie bo sam często nie mam dystansu do tego co piszę. I masz rację mogłeś to odebrać protetekcjonalnie Pozdrawiam

@tomass77 nie poprawiam przedstawiłem swoją opinię i to jak sobie go dopowiadam to miała być sugestia w sumie może zbyt nachalna także bez urazy

@tomass77 nie chcę mądrować ale czytam to bez drugiej zwrotki a ostatnie dwie "odszukać innych i odejść samotnie" to by fajnie grało z tytułem bo wiersze się pisze w samotności Pozdrawiam

@Dragaz a wszystko można streścić jednym zdaniem "przestałem współczuć już dziwką" a tak serio to zachaczasz o pretensje w tej radykalnej opini Może to Ci poprawi humor Tak było jest i będzie Pozdrawiam

@Henryk_Jakowiec Bo u nas liczy się atmosfera A kultura to rzecz święta Jam rzekł ci że od zarania Trwa już nasz mezalians A tyś pewnie zrozumiał że melanż

@Stary_Kredens zakończyłbym na przed ostatniej ale poza tym piękny wiersz o wolności Aż mi się przypomniało Pozdrawiam

@OloBolo Tak mi się luźno skojarzyło Pozdrawiam

@Jacek_K Powiem Ci że też jestem nieśmiały ale to w stosunku do dziewczyn i z reguły wzbudza to tylko sympatię na poziomie koleżeństwa o przyciąganiu nie ma mowy bo to raczej pewność siebie jest porządana. I moim zdaniem można ją "leczyć" czymś co sprawia Ci satysfakcje np. pisaniem wierszy (to akurat w moim przypadku) i wtedy pewność siebie rośnie a co do zestawienia nieśmiałości z konsumpcyjnym światem nie jest w punkt bo to Ty wybierasz czy chcesz być jego częścią czy nie a zrzucając to na swoją nieśmiałość tylko pogłębiasz w sobie to uczucie i tu polecam Ci film W poszukiwaniu Sugar man-a bardzo inspirujący Pozdrawiam Za M I W Trochę nieśmiały człowiek

@Waldemar_Talar_Talar lekka zdystansowana forma czasem potrzebna by trochę lżej oddychać no i nonszalancja zawsze w cenie Pozdrawiam

@Leszczym kawałek z moich młodych lat buja do teraz a i w wierszu odnajduję sporo ze swoich doświadczeń Pozdrawiam

@Marek.zak1 cóż może metaforyka nie jest aż tak jasna jakbym tego chciał ale wyjaśniłem już Kredensowi w komentarzu o co mi chodziło Pozdrawiam

@Rodrigo de lagarza dzięki jestem wdzięczny ehh ortografia Pozdrawiam

@Stary_Kredens dzięki za wytknięcie błędu a co do samego tekstu kiedyś napisałem w jednym komentarzu,, Jawi się droga która mają jest ucieczką" i tym dla mnie jest pisanie wierszy a niekiedy i wychodzi nam poezja(wiem skromność autora to oksymoron) i jest tutaj przedstawiona moja droga od obojętność świata( kiedyś Radosław napisał że poeta to szaleniec który myśli że go ktoś zrozumie co utkwiło mi w pamięci) poprzez szukanie ciszy aż do uwalniających uczuć i to moja ars poetica Pozdrawiam @Somalija to mi idzie chyba najbardziej opornie Dzięki i pozdrawiam

Gdy pływ oceanu zabiera brzegi By kawałki nieba zbliżyć do dłoni Nie dosięgając ni marzeń ni ziemi W okowach ciszy jak nokturn spokojnych Z dna piersi rwie tkliwe oktawy Chociażby polec miały w intencji Zbłądzić po wieki szukając granic Echem co wciąż nie przestaje tęsknić