mamoh

Prośba Proszę Cię, opuść mnie. Niepotrzebnie tkwisz w kościach, ciasno jest. Skóra pęka pod naciskiem wnętrz - ból jest obcym ciałem - ności. W mojej głowie codziennie składasz jajeczka, Każda z niej larwa umiera. Kończ życie, przecież dusze nie są motylami.

Mniej Nie ulegaj prawdzie. Bądź przed nią, lub mniej.

Dzień babci W dniu Dnia Babci poszedłem na grób. Kłamię, nie byłem tam. Utknąłem w pracy, po drodze deszcz, zmęczony. Leżałem pod pierzyną zmarznięty do kości, zasnąłem myślami przy niej.

Mężczyzna Podskakujące tyłki, brzuchy, piersi… Usta wypięte, zapachy, smak, pogoda. Gdzie chować głowę? Kłaniać się, zwijać się tam? Jest pojemność do granic wszystkiego. Nie wystarczy być tylko księciem.

Miejsce Co w głowie może więcej się zmieścić niż głowa zamieszkałego w tej głowie? Żadne myśli, żadne emocje. Tylko tu i teraz. Początek końca.

Piszę Piszę, bo żyję, bożyje… Boże, bo jeż, czy jesz Nas?

Do przyjaciela Wiesz co, czaszka powoli pęka, jak lód pod piętą. Nie jestem pierwszy i jest mi zimno. Nie chcę tego przegadać. Zęby drżą, niepotrzebnie tną słowa.

Książka Tytuł jest. Napisać trudniej. Początek. Mój początek. Czy myśleć? Czy nie? Każda litera jest.

Tabletka i pocztówka z wakacji To tak, jak ze szklanką gorącej wody, w środku czegoś niewidoczny od połowy. W zamglonych w ustach, z kciukiem w górę, w dół i tak wskazującym na koniec. Lekkie drżenie w nadgarstku z powodu zachwytu nad wyspą, łyżeczki cukru na pocztówce od Maila z gór oliwkowych. Pestki w dziąsłach po zębach, dżem z fig zamiast flegmy. Po wszystkim, co było i będzie. Nieuchronne. Zanurza się i rozpuszcza.

Ukrycie Ukryty przed sobą grzebie w ziemi marmurach z napisami. Gramoli po latach wyłazi z gruntu myślami się tłumaczy. Objawiony na teraz leży na piachu człowiek z datami.

Paznokcie Paznokcie na palcach u nóg są chyba inne od tych na rękach. Te chodzą, te nie. Choć. Paznokciem wskazującym w stopie nie można skierować na kciuka w dłoni. Choć. „Synu, czy możesz obciąć paznokcie umierającemu Tacie? Bo ja jakoś nie mogę”. „Tak Mamo, tylko powiedz które?”.

Wojna w gruzach kina, uwiecznionych ruchomych, czarno-białych umarłych, niski człowiek wydobywa się z wysokości, podaje dłoń milionom ratowników. Wciąga w siebie, do krateru po pękniętej wiśni w ustach z pestką.

@Victoria TAK:)

Niech uśmiech zmienia uśmiech na obraz twarzy teraz się wyrazi żeby wesołość była codzienna się śniała od poranku i do nocy ku pomocy niech płynie śpiewa niech ch. Niech

@Ilona Rutkowska jestem i dziękuję za reakcję:)

@huzarc Tak, dziękuję:) @Lahaj Dziękuję, nie jestem specjalista od betonu i worków:) @Marek.zak1 Dziękuję za zrozumienie:)

Nie ma Nie ma żelu na włosy, nie ma białych zębów, nie ma wyrzeźbionego ciała z Grecji. Jest blondyn ze wschodu. ma zęby, dźwiga betonowe worki w Białymstoku.

@fregamo Jestem:) @ais Dziękuję:)

Nieśmiertelność Istoty na tej kuli nie nauczyły się nieśmiertelności. Czują energię, jestestwo. Nie uruchamiamy procedury. Zabijają się.

Maseczki Pieszczotliwie się o nich mówi. Od zawsze były. Ukrywały, chroniły przed człowiekiem, żeby nie umarł świat.

@beta_b miło mnie wyczuwasz:) dziękuję @fregamo dziękuję za zrozumienie....a najgorzej jak się kocha bez wzajemności :(

Miłość wycięta z mózgu pulsująca w sercu z duszo-cieniem na materiale, trwa nie do usunięcia, boli się.

@Młoda Dziękuję:)

Najgorsze są poranki, trzeba spojrzeć w oczy. Czy przed lustrem, czy przed sobą. Była noc, sny różne. Zostały uszy, dotyk, węch I ty.

@[email protected] Dziękuję:) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję:) @MIROSŁAW C. Dziękuję:)