BARTOLOMEO

@~Mari*anna~ Twoja interpretacja jest ok, ale wolę jednak niech zostanie tak jak jest. Dziękuję za polubienie bardzo:) Pozdrawiam.

Kiedy widzisz człowieka znikającego we mgle. Idącego w nieznanym kierunku. Zastanawiasz się, czy jemu wskazać odpowiedni kierunek. Ale nie jego już niema. To może się tobie zdawało. Patrzysz na zegarek, musisz już iść. Przynajmniej wiesz dokąd i masz jeszcze do kogo.

@umbra palona @jan_komułzykant @Bożena Tatara - Paszko Dziękuję wam za przeczytanie wiersza i przemyślenia nad jego treścią. Pozdrawiam

Ładne, taką tęsknotą emanuje.

Ładne, takie rymowane. Tylko szkoda, że wiosna już nigdy nie będzie taka jak kiedyś.

Rzeko niepozorna, miły widok stwarzająca. Nad twym nurtem chylą się wierzby. Twe koryto wije się niczym kryształowa wstęga. Wody twoje niosą liście przecudnie kolorowe. Siedliskiem bobra jesteś, dno piaskiem zdobione. Brzegi czasem wsiami zagospodarowane, młynem hałasujące i łąką zielone. Czasem wsiąkniesz, gdy słońce nazbyt srogie. Innym razem przyczyną deszczu wymkniesz się z koryta, demonstrując żywioł.

@Archie_J Dziękuję za zainteresowanie. Możliwe, że coś zmienię w wierszu. Pozdrawiam:)

@~Mari*anna~ @Franek K Przechodnie pytają się o godzinę, ale spieszą się tak bardzo, że nie chcą czekać na odpowiedź. @~Mari*anna~ Dziękuję za przeczytanie i trafne spostrzeżenia. Poprawię to ,,poco".

@Paweł Artomiuk Ja tam nie widzę krzyku. Raczej spokój i pogodzenie się z losem.

@Karina Westfall Ja jestem sporo odmienny od innych w zachowaniu. Z tąd wnioski własne. Żeby się podnieść, potrzeba drugiej osoby. Pozdrawiam

@fregamo Tak obojętny, chociaż nie w stu procentach. Pozdrawiam @Lach Pustelnik No racja ,, nigdy nie mów nigdy". W części przypadków sprawdza się to przysłowie. :)

Zastygam w zwątpieniu, zamyśleniu i potwornym zmęczeniu. Czuję się niczym pisklę. Które opuściło gniazdo zbyt wcześnie. Zmuszam siebie do wyzwolenia z kajdan, które krępują własne ruchy od zawsze. Zanurzam się, coraz głębiej i bezpowrotnie w bagnie nicości. Brak sił, co krok brak mi tchu. Idąc wśród was, nie jestem z wami tylko hen daleko ponad stadem tajemniczych istot. Nie jestem z tego świata i nigdy nie będę częścią ludzkości.

@Iwa-Iwa Myślę, że kamienie to najstarsze są na świecie. Pamiętają całą historię która się wokół nich działa. Istnienie je tak zachartowało, że czują nie wiele. Ale jednak coś.

Szary człowiek ciągnie to życie zwane inaczej biedą. Ta bieda jest niczym kamień przytroczony do szyi na całe życie. Kiedy dalej chce zajść, tym ciężej. Wyżej zajdę to szybciej będę spadać. Chcę poznać to, co dla was jest normalne, ale nie potrafię tego. Chylę się ku upadkowi, kto wiem może tylko na ziemię lub pod ziemię.

@WarszawiAnka Dziękuję. Napisałem go właśnie w takich okolicznościach przyrody i krajobrazu. To było 23.06.2019. Najczęściej piszę pod wpływem chwili.

@Iwa-Iwa Tajemnca kryje się w wierszu. Pozdrawiam

@Karina Westfall Dziękuję za zainteresowanie, pokierowałem się podpowiedziami. Pozdrawiam. @umbra palona Dziękuję za przeczytanie i przemyślenie wiersza. Pozdrawiam

@Waldemar_Talar_Talar Mam nadzieję, że nie jest to kiepski wiersz. Pozdrawiam.

Wychodząc z głębi pachnącego suchym chrustem i żywicą sosnowego lasu. Spojrzałem, podziwiając z zachwytem piękne pole zboża. Czuć było śweżą, rozgrzaną od słońca słomą. Złociło ono się na żółto. Wiatr szumiał, kłosy tańczyły na wietrze. Za mną, w głębi sosnowego boru cicho opadały szyszki. Każdy dźwięk i zapach rozpalały we mnie zachwyt nad pięknem tego kraju.

@Gosława Ja nie mam jakiegoś ulubionego drzewa. To było napisane pod wpływem chwili, z pod właśnie takiego dębu. Zwykle w wierszach opisuje krajobraz.

Myślę, że,,droga życia" jest szersza od ocenu. Nawet jeśli jedzie się w poprzek, jest czas aby się opamiętać. Ja nią nie jadę, tylko idę. @Gosława :) @Marek.zak1

Przede mną droga bez powrotu. Brak na niej drogowskazów. Nie ma już sił na powrót, muszę zdobyć ten biegun życia niczym Scott. Teraz już wiem na pewno, że nie wygram tego wyścigu po szczęście i sławę. Bo nie powrócę już, nie brak mi tego, co zostało poza mną. Bo nie chcę już wrócić, nie da rady, pozostanę.

Słuch zaginął po nim w twojej świadomości. Jak i wszelaka przyjaźń i znajomość legła. Jakże trudno jest pamiętać, zawsze zapomnieć łatwo. Może czasem wspomni ktoś, lecz za chwilę zapomni. Bo my nie jego potomni, bo i on o nas nie wspomni.

@Iwa-Iwa A więc ludzi traktować, nie jak równych sobie. Bo inaczej oni potraktują nas, jak my ich.