Sztach.Eta

Rozumiem, tyle że tego tutaj nie widać, jest zmiana, przemijanie, dorastanie, kolejne etapy życia, ale nie walka, nie wojna. Pozdrawiam, Sztacheta.

Nie widzę tu wojny, (no chyba, że jest wojną pozycyjną :) Są tylko słowa wojna, krwawe wydarzenia i śmierć, które są "dodatkiem" do błyskotliwego pomysłu na ujęcie życia. Rozumiem nawiązanie do trzydziestoletniej, ale wojna jest z natury czymś złym, natomiast tego zła i cierpienia nie daje, nawet przy największych staraniach, wyczytać z tego wiersza. To niech to będzie wojna ze śmiercią, ale czy życie jest wypowiedzeniem wojny śmierci? "Śmierć nas omija jak łaskawa nauczycielka" - skoro omija i jest łaskawa, to chyba nie z nią ta wojna. To życie jest wrogiem? To zmiana? W moim odczuciu ''wojna'' w tym wierszu to zbyt duże i mocne słowo.

Dziękuję za autentyzm. Pozdrawiam, Sztacheta

Wędrowcze, tak, to wszystko i nic, ale to nic. Straszny banał tego wiersza. Fakt, dobrze się zatrzymać, ale z tym przełomem, to w większości chyba tylko pobożne życzenie. Zresztą, widzimy co chcemy, a nie to, co jest i w tym upatruję ten przełom. Ale śmierć, to takie duże słowo, nawet w zestawieniu z przełomem naszego życia. Pozdrawiam, Sztacheta.

Justyno, jeśli chodzi o chwilę - trwasz? jesteś piękna? - to jest to nawiązanie do "Fausta" Goethego, ale fajnie, że wiersz zaczyna żyć swoim życiem. Pozdrawiam, Sztacheta

jak mogłam myśleć że ciało się tylko starzeje? mówią, że nic nie może stać na przeszkodzie życiu, nic - w końcu jest tak wielkie i dobre i nic nie warte być może technologia to wszystko, wszystko - to nic wszystko przemija podobno jestem tylko na chwilę na chwilę - trwasz? jesteś piękna? chwila stępi umysł umysł tnie technologię technologia trzyma życie na chwilę

Zdenerwował mnie ten wiersz. Sztuczne serce czy dializa to nie jest operacja plastyczna ku chwale próżności, czy technologii, to nie botox party. Zapraszam na 6 i 9 piętro Centrum Zdrowia Dziecka (kardiologia i odpowiednio nefrologia i przeszczepy nerek) i jeszcze na pierwsze - tam są dializy. Proszę tam przeczytać ten wiersz. Popatrzeć się rodzicom w oczy i zapytać się o współczucie dla lodówki, żelazka i pralki. Sztacheta

Subtelny, niedosłowny, a mówi wszystko. Sztacheta

Forma wiersza płynna, a sama fototapeta - zastanawiam się, czy tak samo smakuje gdy kawa już zacznie działać :) czy po kawie nie stanie się tylko kawałkiem papieru, bo rana przed kawą to różniste wizje... :) nie lubię fototapet, ale jeśli to naprawdę takie cudo, to chciałabym taką - tylko taką - mieć! Sztacheta

Dziękuję. Tak i jeszcze ten egoizm, straszny egoizm, którego nie da się wyprzeć, a który, paradoksalnie, trzyma przy nadziei. Sztacheta

Dziękuję. Sztacheta

Otóż to! Stąd też uśmiechy na końcu moich słów. Ale przy okazji dowiedziałam się, kto wżera brakującą część tęczy (widziana z samolotu jest okręgiem, ale z ziemi już tylko łukiem - teraz wiem co się dzieje z resztą :)) a pył, nieważne jak byłby księżycowy zawsze to tylko marność, nie czystość :) droga Sztacheta

każdy na swoje. czekamy. nie pozwalają wejść. intercom mówi: trwa reanimacja. w milczeniu patrzymy na siebie - byle nie moje. ale jak wybrać? która skroń chętna? naciskam spust. ulga. już nie pamiętam o. a potem tępy huk. i czuję wstyd - bo byle nie moje. nie wyobrażam sobie co dalej z nimi i czy. ale tym razem nie moje. byle nie moje.

Ano właśnie! :):) Sztach.eta

Och, byłoby cudnie! Dobra myśl - wykonanie dorównuje. Sztach.eta

Cieszę się, że zajrzałam do tego wiersza - do tego obłędu. Super! Sztach.eta

Przyjemny klimat stworzyłaś. Sztach.eta

Nie chciałabym być na jego miejscu... A jednak znalazłoby się kilku, którym mogłabym zadedykować... :) Sztach.eta

No to jak to z tą czystością Patryku? Tęcza przyklejona, a pod paznokciami wszystko się sypie...ech... Poeci! :):) Sztach.eta

Ostatnie cztery wersy są dla mnie zbyt zakodowane, a może to ta godzina... Poza tym te 'nie wprost' jest kuszące. Sztach.eta

Na mnie moi bliscy mówili kudłata :) Podoba mi się nastrój Twojego wiersza. Sztach.eta

lubi się też naginać :) pozdrawiam Sztacheta

Dzięki, miało być lekko, słodko-kochająco również pozdrawiam Sztacheta

spójrz, to jak byliśmy nad Wigrami. kiedy to było? pamiętasz? jeszcze nie mieliśmy dzieci. jakoś tak pusto, że tylko my. tak sami dla siebie? bez nich? - bez sensu. a może to one robiły te zdjęcia?

Coś z tym tytułem bym pokombinowała, bo wiersz jest tego wart. Sztach.eta