Sztach.Eta

Dziękuję, taki też był mój zamysł, ale wiadomo jak to jest z tymi dietami cud :) Sztacheta

Wiem. Ale wtedy to nie byłaby dieta cud. A tak - niby prosta droga do tego, by stać się czyimś marzeniem. Sztacheta

Amen. Oby! Czego z serca życzę. Sztacheta

Nieważne! Wszak wcale nie chodziło o to, co jest przedmiotem zjadanych marzeń. Sztacheta

Pozbycie się konkurencji? Ach, ta męska ambicja! :) Sztacheta

Dziękuję za słowa i imbirową melodię. Sztacheta

Obawiam się, że życia nie wystarczy. Ale chyba o to właśnie chodzi, by jednak się nie zestarzeć, by nie rozumieć, by tańczyć. Sztacheta PS. Można by było ''odprzegadać'' ten wiersz - nie straciłby.

wierzę, że jestem tym, co jem. dlatego zjadłem twoje marzenia.

Dziękuję. Sztacheta

Kochaj mnie niespodziewanie. W nieodpowiednich porach i w tych zmyślnie dobranych. Stąpaj miękko, jak po mchu wilgotnym od rosy. Zagraj w podchody i znajdź ukryte ścieżki. Rozmawiaj szeptem moim językiem natury i porwij tam, gdzie nikt nas nie usłyszy, gdzie będziemy mogli zatańczyć.

I mi się go żal zrobiło. Ładnie to ujęłaś. Sztacheta

No i spoko. Ale jest jeszcze gorzej, bo to już nawet nie dialog. Zresztą jak? Z niewidzialną? Sztacheta

Twoja interpunkcja zrobiła z tego inny wiersz, (w moim zamyśle to nie jest dialog) ale wiadomo, w oczach czytającego zaczyna nowe życie. Zamiana 'nie' na 'co' powoduje jednak zmianę sensu tego wersu - 'co' odnosi się tylko i wyłącznie do tej sytuacji, 'nie' wskazuje, że taka sytuacja nie jest przypadkiem, tylko trwa od jakiegoś czasu. Miło było poznać Twoje spojrzenie na tę sytuację, Sztacheta

Dzięki! Mnie tym bardziej. Sztacheta.

wracasz. zjadasz. zmęczony jestem. telefon. po dwóch godzinach. dobrze, że skończyłem, bo już nie mogłem. nie no, nic się nie stało. podnosisz wzrok znad komórki. co? nie mówiłaś. to mów tak, bym usłyszał.

Zapewne! I na to przyjdzie pora, będę musiała do niego jeszcze wrócić, gdy już sobie troszkę odleży. Sztacheta

Rozumiem i też tak to czytałam, ale uważam, że wystarczyłoby zostawić 'ja' w ostatnim wersie - to broni się samo i jest wystarczająco mocne. W dwóch pierwszych wersach 'te 'ja, ja, ja'' jest zupełnie niepotrzebne, infantylne, przesadzone. Sztacheta.

Ciekawe zaproszenie na film. Wyrzuciłabym 'ja, ja, ja' z trzeciej zwrotki. Brzmią infantylnie. Sztacheta

Cóż mogę dodać? Tak jest w tym wierszu. Chociaż jeśli mężczyźni nie zgodzą się na to - nic z tego. Dobrze jest gdy role się zmieniają, w końcu berek polega na tym, że gdy się złapie... Co do własności, bywa ulotna, a ''mam cię'' jest jeszcze bardziej zwodnicze - stąd też ''gra na tę noc''. Sztacheta

Bywają nocne polowania. Czasem chodzi o to by gonić, czasem by dać się złapać. Sztacheta

rozchyliłam je chodź, połóż się na moich ustach i zaczynamy. na początek zapomnij, że wiesz. błądź, proszę, błądź, zmieniaj kierunki, zwódź mnie, zawracaj, szukaj i biegnij, skradaj się, szepcz idź dumnie i pewnie, niby przypadkiem daj się złapać. zwiążę cię a mój język opowie bajkę o niegrzecznej i nie zmrużysz oka. będziesz chciał więcej a ja się nie zawaham. mam cię.

Podoba mi się ten wiersz, podzieliłabym tylko ten długaśny wers, na mniejsze kawałki, bo tak długi wybił mnie z tropu. Sztacheta

I takie gotowanie się do przyszłości mi smakuje Sztacheta

Dopóki sama nie stałam się wyciem, podczas gdy dla reszty dzień jak co dzień, jednocześnie bólem i obojętną pustką, a w telewizji cisza, romantycznie myślałam, że twój blues jest najpiękniejszy. Przepraszam. To było bezczelne z mojej strony, sądzenie, że wiem. Tu nie ma ani piękna, ani doskonałości, ani tym bardziej poezji.

Beto, tak, i nagle sama nasza miłość nie może nic, nie wystarcza, a całus magicznie nie leczy. I te okrutne czekanie. To są bezsprzecznie jedne z najgorszych chwil. Zdrowia życzę, bo tego nigdy dość, i pozdrawiam. Sztacheta