siachna

@Radosław nie umiem odzyskać równowagi.

@joanna53 Boże, jakbym chciała, żeby się wszytsko rak odwróciło...

@Waldemar_Talar_Talar pozdzieralam sobie całe palce na tych drzwiach. W sedno.

@iwonaroma i wszystko jasne!

@Andrzej_Wojnowski Twój wiersz jest pierwszy, który dzisiaj przeczytałam. Tuż po wrzuceniu mojego. Twoje słowa, to słowa, które chciałabym, żeby przeczytał mój Ukochany. Starszy ode mnie. Nasza droga... Same ciernie. Popłakalam się, jak to czytałam. Nie wiem, co mam robić. Mam już tyle lat, a czuję się jak gówniara, której pęka serce i jestem taka bezsilna.... Przepiękny wiersz, dobór środków, łączenie słów i znaczeń...

Dziś najpewniej zgaśnie światło. Kto nie boi się ciemności? Uśnie ta personka. Mało. Czarnej nieodwracalności ..... tak się boi, prawie mdleje. Nic nie pije już, nic nie je. ..... Czasem trzeba zgasić światło. Kiedy słońce dawno zgasło. Jak by zrobić to najszybciej? Zgasić, usnąć i nie myśleć. ..... 08.01.2021r. 17:09 Coma "Los, cebula i krokodyle łzy"

Niewierny i wierny Ukochany i przeklęty Najlepszy i najgorszy Wszystko i nikt Słońce i deszcz Uśmiech i ból Brak mi słów Przy kim twoje słowa Przy kim twoje myśli Widzę Cię i nie poznaję Czuję cię, ty uciekasz Ja uciekłam. Pragnę i odrzucam Modlę się i przeklinam Wołam do ciebie I milczę Z zaciśniętych ust Wydostaje się wszystko i nic Przyjedź 13.12.2020r. 19:50

@Czarek Płatak dziękuję! Z tym poczuciem szczęścia... Może rzeczywiście, kiedy coś sprawia, że zatapiane się w teraźniejszości, czuję szczęście. Kiedy czuję się przeszłością piszę wiersze. Ale ten stan też lubię.

@Czarek Płatak Świeca w oknie. Kiedyś była zaproszeniem. Pokazaniem, że się na kogoś czeka i się go do siebie zaprasza. W sumie, zgadza się, jeśli przyjdzie spłonie jak ćma w ogniu. Straszne. I najpiękniejsze.

@Czarek Płatak o właśnie! Byle bez przypadkowości. O to w tym wszystkim chodzi... Pozdrawiam!

@[email protected] niezmiennie. Dziękuję! I również pozdrawiam!

@Deonix_ dziękuję, też mam dokładnie takie samo podejście i do tego typu rymów i struktury. Jest dla mnie trochę zbyt banalny, ale ma w sobie coś. Coś, co po przeczytaniu w całości sprawia, że to wszystko ma sens i jest spójną całością. Dziękuję!

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję! @fregamo tak, to ja, tak miewam, pozdrawiam! @AOU dziękuję! Bardzo mnie to cieszy, pozdrawiam!

@Lahaj masz rację, ale myślę, że to widzi tylko ten, kto ją spowodował... Pozdrawiam!

@Lahaj niech u mnie nigdy nie zgaśnie. Wbrew pozorom, wbrew ranom nadal trwa. Gorzkie zakończenie. Taka trochę: proza życia.

@Arsis czułam się, jakbym szła i była Twoimi oczami. Wszystko widziałam. Jedno slowo. Kunszt.

@Rentier Cottard bo jednocześnie i chcemy, i nie chcemy zapomnieć... Pozdrawiam

Odbierz ode mnie zazdrości, one się wpiły w me kości. Z siłą przekonań i wiary skuły mnie, tworząc kajdany. Błagam więc ciebie serdecznie, pomóż mej duszy koniecznie. Zabierz me oczy brązowe, dla mnie te oczy są płowe. Blasku im przecież nie doda marna wspomnienia osłoda. Jedno ci powiem na pewno, tyś mą opoką i klęską. 14.03.2020r.

@Joachim Burbank idealnie opisany stan duszy. Podoba mi się.

@fregamo wow. Wyciągnąłeś całą esencję. Dziękuję. To jest ten sens. To jest piękne! Dziękuję! Choć jest tu jeszcze coś ukryte, ale mam nadzieję, że nikt do tego nie dotrze...

@Waldemar_Talar_Talar tak właśnie błądzę. Nie wiem, w którą stronę... Nie wiem. Czekam. Idealnie opisałeś mój moment w życiu. Trafiłeś w dziesiątkę! Pozdrawiam!

Siedzę w kuchni. Nie. Już jestem w lesie. Jak pięknie ujęte. Kocham melodię, którą tak pięknie opisałeś.

Wszystko i nic. Nie w tej roli, w tej roli nie chciałam być... Świat pachnie bzem, słodki jak sen. Czy bawię się dobrem i złem? Coś może jest. Unosi się. Kto ma oczy, ten widzi, wie. Na drodze kurz ten opadł już. I świeca w oknie stoi znów. To nie moje. Innej z kobiet. Nic tak bardzo nie jest moje. Ja nie walczę. Ja nie karzę. Wiem na pewno, że nie zdradzę. Gdy o wschodzie zmiażdży skronie nieoczekiwany koniec, umrę cicho, przeklnę licho. W oczach mi sie będzie szkliło. 30.04.2020r.

@Dag dokladnie, z jednej strony trzeba iść na przód, w przyszłość, nie tkwić w przeszłości. Jednak z drugiej strony - przecież to, jak jesteśmy ukształtowani jest nierozerwalnie związane z przeszłością, z tym, co dało nam doświadczenie, naukę, przyjemność, ból, wszelkie wspomnienia... Jak to połączyć...?

@Jacek_K masz rację, dziękuję! :)