bajaga1

U Uf ulżyło mi już zaczęłam się podłamywać , co prawda maturę zdawałam niemal 40 lat temu ale jeszcze takiej sklerozy nie mam a na naukę nigdy nie jest za późno:-))

MaksMaro ja tu weszłam się uczyć i każda uwaga jest cenna , wytykajcie błędy i podziękuję wam za to. Skoro pisałam tak a nie inaczej to oznacza że ... nigdy nie pomyślałam że trzeba by policzyć sylaby , że rym powinien się zgadzać a i to czasem bywa zły...Co ja robiłam na lekcjach polskiego???

Zatrzymam się lecz pisząc nie mialam na myśli pytania kto, tylko takie sobie gdybanie, jak to czasem bywa gdy rozdysponujemy *skórę na niedzwiedziu* lub nagrodę zanim lub o ile ją dostaniemy. Po zgoła 8 latach powinnam mieć dystans do wierszy

Fala -myszą rysowane 2012 r. Myśl , co zamki z piasku buduje, Tęczą otula świat. Myśl, co gwiazdy ci obiecuje… Nocą nie daje spać. Myśl – o pięknym jasnym dniu I o uśmiechu bliskich, Gdy inni ludzie mówią ci, Że jesteś dla nich wszystkim. Myśl szalony podszept duszy. Rozum mąci zwala cię z nóg… I nie możesz się już ruszyć. Szarpiesz się – daremny trud. Oglądam się za siebie, Tak jakbym znaleźć chciała, Czas w którym błędne Decyzje podejmowałam. Lecz na daremnie szukam. Bo ciągle mi wychodzi Ta sama kręta ścieżka, Po której muszę brodzić. Więc nie chcę zmieniać siebie. Na świat też nie mam wpływu. Daremnie umysł grzebie…. Zniknęła sprawiedliwość? Gdzie się podziały, gdzie zagubiły? Te ideały, co o niej mówiły? Za blichtr, za snobizm , chciwość bez dna. Sprzedali swoje dusze czy szczęście im to da? 2010 r.

Tak tu pięknie i spokojnie i jeszcze ta muzyka. Zostawię Ci serce w kaciku...

Przyjemny, spkojny z pozytywnym zakończeniem. Lubie takie wiersze.

Luule dziękuję za wizytę, za wpis. Pozdrawiam

Befano dziękuję.

Maks Maro dziękuję za wpis pomyślę o tym postaram się zmienić

Deoniks dziękuję za dokładną analizę pomyślę nad tym (prześpię, przetrawię) postaram się go poprawić.

W szkatułę życia Los jak jubiler Rzucił klejnotów garść. Zaglądam zatem przez małą chwilę, Cóż mi darować chciał! Rzucił mi pereł sznur. I ból, w którym powstają, Jak dziecka śmiech i matki łza Przeróżne barwy mają. I jeszcze jeden kamień mi dał Jest zmienny, tak jak ja. W dzień lśni błękitem dnia Nocą purpury blask ma. Błekit nieba turkusem oczu zaznaczył Pokazał dal nieodgadnioną. W sercu zamknął mi rubin, By pożądał miłość szaloną. Kamienne serce boli I zimny ogień spala Losie, losie przekorny… W perłach jestem już cała!!!

Wiem to myślę jednak o tym każde życie jest cenne. W naturze słaby ginie, a najgroźniejszym drapieżnikiem jest człowiek i to mnie boli.

Kiedyś dawno temu rozmawiając z córką płaczącą na filmie o zwierzętach zapytałam dlaczego oswoiła się z widokiem cierpienia i śmierci ludzi, na filmach, a płacze nad zwierzętami. Ja wołam szanujmy zycie, każde życie może wtedy będzie lepiej. Wiersz ładny :-)

Super, masz lekką rękę, tak przyjemnie się go czyta.

Justyno dziękuję :-)

Wiem że przeraża pierwsze co przychodzi na myśl to aborcja. Dlatego dopisałam pierwszą zwrotkę jest późniejsza. Taka ze mnie "przekora". Pozdrawiam

Piękny las z przerażeniem myślę ze kiedyś tylko w wierszach takie będą

Dziękuję Waldemarze. Te wiersze powstały 2010-2016 r. Dziś żałuję ze nie pisałam dat. Pozdrawiam

Pisałam już uczę się więc wszelkie sugestie są cwnne wybaczam;-)))

Wybacz czytając ten wiersz odczuwam ból, ile w nim burz i ile chmur i te pioruny co słowem targają ,prześwity słońca nadejdą tęczę dając i nie zapomnij obłoczku na niebie że słońce świeci także dla ciebie.... Lubię deszcz i burzę by potem ujrzeć tęczę ..Pozdrawiam.

Spokojnie mam dystans do tego co piszę i jak piszę.

myszą rysowane Pokoik dziecinny (fantazja) I 2013 r. Mówiłeś bywasz dziecinna, W końcu pora dorosnąć. A ja z przekorną miną Pytałam - może wiosną? Gdy dopada mnie zmora życia I odbiera mu sens , Wtedy biorę farby I buntuję się. Zabić w sobie to dziecko Co się śmieje do gwiazd? Ręce wyciąga daleko A w nich serce swe ma. Lecz świata tym nie zmienię i tylko zranię duszę! Schowam go na dnie serca Z nim pozostać już muszę. Co warte jest życie bez marzeń? Gdy wszystko już masz. Czym nowy dzień cię powita? Co mu w podzięce dasz?

Luule dziękuję za wszystkie uwagi wezmę przemyśle...W zasadzie masz rację choć nie pisała go piętnastolatka to był napisany dla tych wszystkich "dzieci" patrzących w niebo , zafascynowanych tańcem gwiazd. Z założenia miał być lekki . Pomyślę może kiedyś poprawię ...

Oxywio dziękuję za wpis poprawiając wiersz muszę znaleźć własne słwa by mi zagrało i było poprawnie pomyślę nad tym.

Dziękuję :-))