Maria_M

Patyku, malarstwo z nurtu Nowej Rzeczywistości nie jest mi dobrze znane. Czyj to obraz?

Dwie pierwsze zwrotki idealne. Dlaczego trzecia tak wygląda? Ja bym nad nią popracowała i dokończyła. Tematyka bardzo mi bliska i znana. Jak dla mnie jest super! Też niekiedy skłaniam się, aby napisać ekfrazę. https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Ekfraza Bardzo proszę abyś na spokojnie, bez pośpiechu dokończył trzecią zwrotkę, a serce już i tak płynie. Pozdrawiam:)

Bardzo mi miło, że odważyłeś się skomentować po raz pierwszy (jak piszesz) pod moim wierszem. Komentarz bardzo celny i trafiony. To miał być wiersz biały, wolny, ale jak widzisz wcisnęły się rymy, najprostsze, częstochowskie i tu mi pasują, bo przekaz ma podtekst ironiczny, szyderczy, wyciąga na światło dzienne sytuacje życiowe wielu rodzin, gdzie dochodzi do nadużywania alkoholu. Musisz jeszcze pamiętać, że podmiot liryczny, nawet występujący w pierwszej osobie, nie jest tożsamy z autorem. Dziękuję pięknie za pozytywny odbiór. Zachęcam do zajrzenia do moich innych wierszy oraz do częstszego udzielania komentarzy. Tu nikt nie gryzie:) Pozdrawiam :)

Trochę mnie te bałwany gryzą, ale ogólnie jest ładnie:) przeczytałam z przyjemnością pozdrawiam :)

Przekonał się pewien bankowiec z Warszawy jak biznes rozkręcić zastały, niemrawy by zwiększyć obroty, wylal siódme poty na diabelskim młynie aż mu flaki rwały.

Przekonała się baba z Zamościa, której reumatyzm łaził po kościach jak ból znieczulić, żeby nie bulić, usiadła zatem na rybich ościach.

@Patryk Robacha pięknie Ci dziękuję:) widzisz tu przy dziesięciozgłoskowcu są rymy ABBA. Skoro dałeś serce, to się spodobał :))

No i uśmierciliśmy faceta :))

To tak jak ja:)

A co byś powiedział, jakbym swój zakończyła tak: a zdychaj sobie zdychaj oj ty moje kochanie idę kupię litr wódki byś zdechł w normalnym stanie ?

Czytałeś ten ostatni? Chcę powiedzieć, że zaczynamy zaczepiać tematy z pogranicza patologii. Ale podoba mi się to.

Dosadna? Nie przesadzaj. :))?

Bardzo intymne wyznanie podmiotu lirycznego, ostatnie wersy niezmiernie poruszające, szczere aż do bólu. Tak to jest, że wzorce z dzieciństwa często się powiela, mimo że niszczą, kładą na łopatki, wypłukują człowieczeństwo i godność. Czy naprawdę potrzeba aż tak dużo samozaparcia, żeby własne życie skierować na inne tory? Żeby żyć lepiej, normalnie, bez elementów destrukcji? Zanim wypowiem własne zdanie, ciekawa jestem opinii innych.

:)))))

Super, że Ci się „u nas” podoba:) Ja tu jestem od ponad roku, piszę też od niedawna (około 13 miesięcy) cały czas się uczę:)

Słuszne stwierdzenie. Dziękuję za wymianę myśli:) pozdrawiam

No, to mi ulżyło ha,ha,ha:) Dobrze, że znasz się na żartach i nie jesteś „sztywniakiem”.

Bardzo mocny przekaz, zmuszający do refleksji, do głębokich przemyśleń. pozdrawiam:)

Żle, mnie zrozumiałeś. Bardzo Przepraszam. Już znikam.

Z tego, co tu napisałaś, to jesteś dość interesująca osobą. Lubię takich ludzi. Chętnie poznam Twoją twórczość. Wiersze białe cenię i bardzo lubię, ale muszą być naprawdę dobre. Nie zaciągające prozą poetycką. Stanowczo, nie. Sama w sobie proza poetycka jest piękna, uwielbiam ją, ale wiersz biały, wolny, to zupełnie co innego. Pozdrawiam serdecznie:)

A, bardzo dziękuję za serce:)

Już poprawione. Dziękuję :) Pozdrawiam ps. Zerknij na malarstwo Aleksandra Żywieckiego. Jak dla mnie jest przepiękne.

Obłok nad łanem zboża Aleksander Żywiecki

Płyną chmury po błękitnym niebie przemierzają falami przestworza, ponad ziemią jak wzburzone morza płyną chmury, gdzieś prosto przed siebie. Wiatr wesoło nad łąkami śpiewa, gładzi liście na starym kasztanie, czeka świtu aż po nocy wstanie, by od nowa potarmosić drzewa. Była wiosna, zawitało lato, tuż po lecie jesienią pachniało, a tu zima, jakby było mało, czy się martwić, czy dziękować za to? Płyną wody w rzecznych korytarzach, odbijają błękitne obłoki, wiatr ze śmiechu aż wziął się pod boki, że ten cykl się bez przerwy powtarza. 26.11.2018r.