Połeta

Znowu zmieniłem bo ilość sylab się nie zgadzała. Wersja ostateczna musi zostać taka jak jest, od początku miał być tam wyraz maja Maja – w hinduizmie oszałamiająca moc Boga lub iluzja, ułuda < w tym znaczeniu Jeszcze dopiszę zwrotkę bo to noc, tylko nie wiem czy z przodu czy z tyłu :) Dzięki za czytanie i sugestie. Pozdrawiam Deonix

Cześć, Twoja propozycja ma sens. Ukryłem coś w tym ostatnim wersie. Zmienię tak aby było nie ukryte. Od razu zauważyłaś że coś tam nie gra:)

Blaski pełni w noc śpiew ciszy przez eony po człowieka czas Tratwa na morzu kołysze się w bezruchu maja czy lądy

Nawet trochę przypomina Taco Hemingwaya.

Ja dostrzegam potencjał. Czemu miałbyś nie pisać. Pisanie czasem pomaga wydobyć na światło to co ukryte i zrozumieć więcej. Zdejmij ten niebieski i poświęć więcej czasu na szczegóły. Więcej ci nie powiem bo sam nie jestem "miszczem" pisarstwa.

Luule , bardzo mi miło czytać tak pozytywny komentarz. Po prostu napisałem o tym co frasuje moją głowę. Mam nadzieję że kiedyś ludzie wezmą odpowiedzialność za swoje losy w własne ręce.

Mi się zdawało że MaksMarze chodziło o myślnik który dostawiłem a nie wytłuszczenie tekstu. Teraz już nie mam pewności. Miło mi że jesteś na tak masz rację jest tego dużo więcej.

Dobre, od razu mi się ta piosenka przypomniała.

Może to taka pomyłka że, ojej ja wcale nie chcę spać poduszka sucha za oknem wiosna czas by żyć.

potrząsnę sadem wiosny niech spadną prosto na głowę zaczarowane pręciki i płatki migdałowe oblepią twarz i oczy pierwsze zalążki śliwy Bardzo ładna zwrotka i przypomniała mi pewną magiczną chwilę z dzieciństwa :)

Dziękuję za przeczytanie i komentarz, miło mi bardzo. Pozdrawiam MaksMaro :)

to jest super. Dzięki za słowa otuchy, aż spróbuję coś napisać dzisiaj. :) Pozdrawiam

ciary :)

Cześć, Justyno. Dzięki za docenienie to dla mnie dużo znaczy. Ja po przeczytaniu stwierdziłem, że jeszcze parę tekstów muszę napisać aby w końcu zrozumieć że się do pisania nie nadaję. No chyba że się nauczę :) a tu youtube daje do myślenia

Rzeczywistość nie zadziwia swym istnieniem, sieje nas, potem torturuje i zbiera plon, jest artystką która kształtuje nasze dusze, 　 Pieniądze świata w rękach garstki chorych na ego, obok kości zwycięzców zastygłe w pozycji lotosu, kości gigantów, spodki i świadectwa pilotów, ciała wskazane przez jasnowidza, piramidy, bardo Dharmaty, 　 dziecięce porno zalewa tora, rakiety lecą już przez twitera! Głowy państw marionetkami, narkotyki promowane przez muzykę dzieci, 　 Źrenice wpatrzone w ojcowski pas Oriona, wypierają się grzechu po trzykroć, a bierność, nienawiść, chciwość, głupota-to mało. 　

Bardzo piękny i wzruszający. To ważne żeby czasem posłuchać co mają do powiedzenia nam bliscy. Pomaga na stygmaty. Pozdrawiam.

Może "ten obraz nienawiść zrodziła,zrobiła"

Justyno, nie wiem co Ci odpisać. Nie chcę znać przyszłości i nie umiem latać. Granie kiepsko mi się kojarzy bo słaby ze mnie gracz. Dlatego traktuję życie poważnie. Ekran komputera i gra potrafi wygłuszyć wiele rzeczy. Zakłamuje rzeczywistość i robi coś dziwnego z komunikacją. Kiedy nie patrzysz komuś w oczy jest inaczej. To tak jakby grać w pokera przez internet albo przy jednym stole. To są już dwie inne gry.

Nie lubię gry w karty bo kojarzy mi się z dorosłymi dziećmi. Szczególnie brydż choć nie znam zasad i wiem że jest dość trudny. Twój wiersz dobrze oddaje ten klimat, a te dwa wersy malują mi szyderczy uśmiech na twarzy po którym przychodzi mi smutna myśl -czym ja się od tych graczy różnie Drżące karty w ostrych dłoniach, rogi sterczą, talia odrzucona Pozdrawiam :)

Cześć, Justyno. Właśnie, dobrze zauważyłaś dziecięce postrzeganie pomieszało mi się z dorosłym. Ta końcówka to prawdziwe wspomnienie opłakiwania amnezji. Dzięki za przeczytanie i wpis. Pozdrawiam

Dzięki za przeczytanie i szczerą punktację. U mnie też 2/10 dlatego dodałem filmik :) Myślę że interpunkcja tego tekstu nie uratuje, ale się nie poddaję i jeszcze napiszę coś innego.

Nie lubię dawać polubień :) Bo to u mnie zwykle znaczy, że wiersz mi się podoba a zupełnie nie umiem nic sensownego na jego temat napisać. Poprawiać też nie umiem. Więc może napiszę że ten fragment jest super dla mnie i szkoda że całość nie kończy się trzykropkiem. w nostalgicznej ciszy — po raz enty — odtwarzam wszystko pierwsze nieklejące się rozmowy tkliwość w półciemności oswajany wzrok ekscytacje były też chwile gdy nocą park kortowski zastygł i czekał — i się nie doczekał bo my stygliśmy schładzani czerwcowym deszczem

Taką mam refleksję co do tego wiersza, że pierwsza miłość i troska o Nią, nigdy nie umiera. Tylko czasem chowa się w zakamarkach psychiki i czasem powstaje z tego wiersz. Miłość, ból, Bóg, Szczęście.Twój wiersz jest jak pierś "przeżytym, przeżywanym" życiem wypełniona.

Mi to przypomina Terminatora :) test turinga już nie stanowi problemu.