Znajdź zawartość

Tajemniczość nie skrywa się w ciszy Ale znajduje się w chaosie Wielu, powiązanych ze sobą Wrzeszczących głosów. Po środku znajduje się Jeden, samotny człowiek. Wyróżnia się z tłumu, Jakby reflektor na niego świecił. Rozmawia z nieobecnym Obserwatorem świata. Jego słowa giną w hałasie, Zostawiając tylko ślad na ustach. Nikt nie próbuje zrozumieć Jego mądrości, wszyscy krzyczą O własnych racjach, ginących w tłumie. On nie krzyczy, tylko szepcze. Szepcze o tym jak powstał świat, O marności istnienia, Nieśmiertelności kwantowej I niezrozumianych paradoksach...

Cisza głucha..., Ktoś mi coś szepcze do ucha. Uśmiech na twarzy..., Ta osoba o czymś marzy. Usta niezamknięte lecz uchylone..., Wypowiedziały słowa uściślone. Głucha cisza..., Uśmiech znikł i łzy w oczach. Tajemnica prysła..., Słowa zaistniały i kontrowersje rozpoczęły. Jak cisza do Ciebie przemawia, To nie przerywaj jej innym tym niewinnym...