Samuel_Przeździęk

streść się nie mamy czasu dobrze nazywam się Samuel jestem technikiem analitykiem posiadam niecałe dwadzieścia lat kilka problemów z psychiką i prawo jazdy kategorii

@Natalia__Rainbow Ach, cieszę się bardzo :)

domagasz się wpatrujesz w piwne moje szukasz sygnału życia w sumie czegokolwiek marszczysz brwi w złości stoję z twarzą patrzę nie patrzę dość mi to obojętne widzisz w nich słońce piach wiatr nudzisz mnie tym wymaganiem odwróciłem się od lustra

taka mama chyba każdy ma mamę od małego przebiera nie śpi i ma dość choć wory pod oczami okruch do rąk i nuci ulubioną karmi mimo że pierś boli kanapki do szkoły się małe spóźni karci toć serce krwawi głowa od tego nastolatka - czemu nie słucha oby nie wyrosło na infantylne - i nawet gdy dorosłe to słyszy jedź powoli taka mama śpi ale czeka do północy a Ania sama robi kanapki i jakoś nie lubi bawić się w dom

@teresa943 Dokładnie. A mi się nie chce później starać. Albo cały czas... albo nie. "I choćbyś z pistoletem..."

co się z nami stało z nami nic jesteśmy tacy sami więc co nasza grządka zarosła chwastami pytałem czy chcesz razem poplewić to może teraz heh teraz gdy powstało bagno i wyrosły drzewa

Tak to bywa, gdy druga połówka w relacji ma zbyt dużo możliwości. A może to kwestia widzenia własnego ja... Podoba mi się, trafia.

Wszystko ładnie. Jedynie "zwierzakiem" mnie wytrąca. Pogłówkowałbym jeszcze. Nie przychodzi mi już nic teraz (o tej porze) do głowy... :/ Ewentualnie "widzisz" można przerobić. ;) ach, trafiasz w mą zagadkę :D Tak, ten zwierzak utknął tam z mojego chamstwa wobec czytelnika, aby troszeczkę "wytrącić". Jest ostrzeżeniem. Tak mi się to właśnie jawiło. Ale wytrąca. Ale czasem nawet rym się burzy wraz z ciemniejącym znaczeniem wiersza, więc... poecie wszystko wolno. Byle by udało się...

zapamiętać uśmiech choćby ze zdjęcia i wystarczy a może się jeszcze kiedyś zobaczy...

Zapamiętać uśmiech. Choćby ze zdjęcia. I wystarczy. A może się jeszcze kiedyś zobaczy...

Wszystko ładnie. Jedynie "zwierzakiem" mnie wytrąca. Pogłówkowałbym jeszcze. Nie przychodzi mi już nic teraz (o tej porze) do głowy... :/ Ewentualnie "widzisz" można przerobić. ;)

Zachowuję jak jest. Bardzo ładnie jest. Ku pokrzepieniu. :)

Jejku, jakie to ładne.

Jakoś jestem niewrażliwy na problem przedstawiony w wierszu. Jednak przykuła moją uwagę ulica Hlonda... Mieszkam na ulicy ks. prym. Augusta Hlonda... Ta reszta ulic... Mieszkamy w Bytomiu, czy to tylko przypadek? ;>

Bardzo mi się podoba. Prosty, bo po co komplikować jeszcze nasze życie. Szczery i to się liczy. Puenta też miła, klimat dobrych wierszy mi przywodzi. Krótko mówiąc: wiersz pachnie dobrze, ciasteczkami ;) PS: Pozwoliłem sobie wrzucić na swój fanpage na fb, oczywiście z dopiskiem czyj jest ;)

Fajny ten fragment: "Z nosem przyklejonym do szyby czułam jak wewnątrz mnie instaluje się znowu tryb 'szaleniec'". Ale "bo co raz zobaczone stało się narkotykiem" skojarzyło mi się z miłością... ech... :( To prawda uniwersalna... można by napisać co raz dotknięte, co raz poczute, co raz powąchane... etc. Ale czy odłączona od piękna? Czy to piękne? Powinno się znienawidzić. Patrząc na fakty, do czego to piękno nas doprowadza, a nie tylko na chwile... te chwile... piękne...

Piękny. I dobrze zakończony, ciut jakby urwany, zdziwiłem się, że to już, ale po chwili poczułem, że tak się powinno wiersze pisać. Dziękuję.

Wyjątkowy. Prawdziwy. Często dotyka mnie tematyka. "/i nie mów mi, że nic z tego nie rozumiesz/" dowala ten fragment, prawdą, szczerą prawdą wcześniej "bo myśli wracają ponoć kamieniem" no nie ma co mówić, tylko dodać do ulubionych, co czynię, dziękuję.

Dotyka, bardzo fajny, tytuł zwabił, jest dobrze, przychylam się do sugestii Stanisława Praweckiego. ;)

Bardzo mi się podoba: "to już nawet nie ślady nikły zapach na drodze on tutaj był on jest" Ładnie.

Aktualnie mógłbym napisać to samo, inna sytuacja, bo przyjacielska, ale uczucia te same... po siedmiu miesiącach jeszcze raz próbuję, zobaczymy... może trzeba będzie zaakceptować brak odpowiedzi, napisać słaby wiersz, schować i pozostawić... za sobą. Mi się bardzo podoba. Pozdrawiam, Samuel.

Nie wiem czy dobrze przetłumaczyłem sobie tytuł, jako "do siebie"...? Nie znam łaciny... /: Nie zgadzam się z przekazem. Przeszkadza mi brak polskich znaków w niektórych miejscach. Poza tym dla mnie w porządku. Pozdrawiam ;)

Podoba mi się. Spojrzenie na los smutku, jako wygnańca, kogoś, kogo nikt nie lubi i najchętniej przepędza. Trochę żal. Jeśli chodzi o literki to wszystkie poza bohaterem pisałbym małe. ;)

cóż ja mogę powiedzieć dziękuje!:) Widzę, że oboje jesteśmy tacy prawie milczący. ;) Proszę Pana! ja nie jestem milcząca, chciałabym być, ale mnie zawsze ciągnie do wszystkiego:) ja już taka jestem, ale ja silna jestem, bo przeszłam przez lęki:) Dziękuje Panu serdecznie to miłe bardzo, że Pan tak się zatrzymał przy wierszu chorej nastolatki;) Proszę Pani na co te jęki? Czy ja nie podałem ręki? A za słów kilka w komentarzu słowem miłym odwzajemnić się chciałem. Także nie wiem na co Panu i Pani wobec Pani prawię wszak ja młody szczerb moczę nogi między kałamarze. ;) PS: Nie umiem rymować, wersów liczyć, ale miłym być, to się liczy! ;)

cóż ja mogę powiedzieć dziękuje!:) Widzę, że oboje jesteśmy tacy prawie milczący. ;)