Roklin

Dobre i to. Cieszy mnie, że zabierasz coś dla siebie. Ciepło pozdrawiam :)

Pewnie, a najłatwiej znaleźć je tam, gdzie się ich człowiek nie spodziewa. Najważniejsze to cieszyć się drobnostkami, uśmiechać się, nie oczekiwać zbyt wiele... Swoją drogą, chyba zbyt ostro oceniłem w pierwszej chwili. Wprawdzie sam nie mam dzieci, ale te, którymi się zajmuję, traktuję prawie jak własne. Uczucie podziwu, satysfakcji, radości z sukcesu małego przyjaciela też jest bezcenne. Ciepło pozdrawiam, Marto, miłego lata :)

Samokrytyka jest konieczna, żeby dobrze pisać. Kto się nie rozwija, ten się cofa - co z tego, że to banalne, skoro boleśnie prawdziwe. Zabawny twór, z uśmiechem pozdrawiam :)

Dość naiwny wiersz... Wydaje mi się, że nawet w snach wszystkiego nie można. Bardzo słaba trzecia zwrotka, zwłaszcza ostatni wers. Nadzieja jest częścią miłości, ale nie można budować życia tylko na niej. Przykro mi, ale należałoby go solidnie dopracować...

Nie zgadzam się z przesłaniem wiersza, które mówi o interesownej miłości. Tego chyba w ogóle nie można nazwać uczuciem. Chyba nie tędy droga...

Patrzę na niego Rośnie wysoko jestem cierpliwy Chcę go podziwiać ma cztery płatki Rośnie wysoko lubię go wąchać Udaję słabość patrząc w Twe oczy Lecz przejrzałaś mnie ja wiem przegrałem Patrzę na niego Jeśli go zerwę będę okrutny Brzydzę się ludzką żądzą cierpienia Jeśli go zerwę uznasz że słabnę Nie chciałbym leżeć nie mogąc zasnąć Muszę być silny nawet wbrew sobie 25.06.2012

Piękne, zatrzymuje przy sobie i zastanawia. Tak, różne elementy życia przeplatają się ze sobą, nie wykluczając się wzajemnie. Ciepło pozdrawiam :)

Nie wiem, czemu, ale w pierwszej kolejności skojarzył mi się Twój utwór z halo. Może dlatego, że jest tym dla Księżyca, czym noc dla dnia, a mgła dla łąki. Za zasłoną wiele rzeczy jest łatwiejszych... można się ukryć przed światem i przeczekać... Smutne pożegnanie... Ciepło pozdrawiam :)

Bardzo się cieszę, że Ci się spodobał, szczególnie, że to mój pierwszy utwór z refrenem. Każdy głos czytelnika jest dla mnie ważny. Pięknie dziękuję... i do poczytania :)

Dziękuję za przymiotnik "piękny" i za miły komentarz, Roklinie. :-) Może kiedyś spotkamy się gdzieś na szlaku, kto wie? My na razie łazikujemy w okolicach Warszawy, są tu piękne, niedoceniane okolice. Gdybyś miał ochotę, to zapraszamy. I odpozdrawiamy, oczywiście. :-) Ja mam w planach wyprawę na Przysłop Potócki (w Worku Raczańskim, na południe od Żywca) - w czerwcu rozbijamy bazę, będę tam pomagał, w sierpniu będę bazował na Przysłopie (nie wiem jeszcze, jak długo). Do Warszawy na razie nie wybieram się, byłem tam zresztą tylko raz. Dziękuję za zaproszenie, może kiedyś skorzystam? Pozdrawiam ciepło :)

Lekkie, sympatyczne i z humorem. Uśmiałem się, bardzo ładne. Pozdrawiam ciepło - Roklin (też Tomek) :)

Mazur, powiadasz...? Mazury mają piękne, sielskie krajobrazy... a ja mam tam rodzinę, której dawno nie widziałem. Trza by ją odwiedzić, wtedy zobaczę znów te widoki... Cieplutko pozdrawiam :)

Piękne... tak leżeć... słuchać dźwięków natury... wpatrywać się w niebo... Bardzo ładna, klimatyczna miniaturka. Cisza, spokój, kropla wody, piękny, sielski obrazek... Ciepło pozdrawiam :)

A ja się chyba nie zgodzę... moim zdaniem codziennie budzimy się w troszeńkę innym świecie, który to świat i my sami zmieniamy... i nie wierzę w żaden dzień świstaka. A życie - trzeba sobie budować, a nie uciekać przed nim. Pozdrawiam ciepło :)

Fajny wiersz, mnie się podoba... tyle tylko, że sonet ma ściśle określoną formę - poza liczbą wersów, liczy się tutaj też układ rymów - w związku z czym tytuł nie współgra z formą... a nad naturą zawsze warto się zastanowić i znaleźć w niej coś dla siebie. Pozdrawiam :)

Bardzo dobry wiersz, zgrabnie opowiada o emocjach kierujących ludźmi. Kiedyś pisałem coś podobnego. Nad tym nie da się panować, im się zawsze ustępuje. :)

Piękny wiersz, pełen zachwytu nad przyrodą. Trudno odmówić mu uroku. Treść jest mi bliska, bardzo lubię wędrówki po lasach, starych parkach, na szlakach położonych z dala od siedzib ludzkich... Czeka mnie wkrótce klika takich wypraw... Wiersz ujął i zatrzymał. Ciepło pozdrawiam, Oxyvio i Szarobury :)

Dobry wiersz, zatrzymał na dłużej. Prowincja... to jest to... lubię te klimaty... Nie lubię za to kategoryzowania - to nie pomaga. Podoba się, czuję, że jeszcze tu wrócę... Ciepło pozdrawiam :)

Dobry, ciekawy, przejmujący utwór. Długi, ale nie przegadany, lecz zastanawiający. W obliczu śmierci wszyscy ujawniamy nieznane wcześniej uczucia. Szczególnie pierwsza śmierć w bliskiej rodzinie jest trudna... potem człowiek nieco przyzwyczaja się, ale wcale nie jest łatwiej... Słonecznie pozdrawiam :)

Aż tylu? Ja nigdy nie miałem okazji opuścić Polskę na dłużej niż kilka tygodni, ba, trudno mi to sobie wyobrazić. Tym cennniejsze, że tak ciepłe wspomnienia łączą Cię z Twym rodzinnym domem. To jest wartość, która powoli zanika - przywiązanie do bliskich, rodziny. Niestety. Słonecznie pozdrawiam (upał dziś potworny!) :)

Barwny, ciepły wierszyk, w ciekawy sposób opowiada o rodzinnym domu. Najpiękniejszy chyba pierwszy wers, cały utwór nadaje się chyba na piosenkę :) Ciepło pozdrawiam :)

Piękny, cudny wręcz wiersz! Pomysł znakomity, wykonanie też, a ja tu jeszcze wrócę z garścią kolejnych przemyśleń :) Cieplutko pozdrawiam :)

Bardzo ładny, smutny wiersz. Moim zdaniem - zawsze powinniśmy dążyć do porozumienia :) Ciepło pozdrawiam i jeszcze wrócę :)

Ładnie, nastrojowo, pierwsza zwrotka już brzmi jak grzmot, a to dopiero początek... Myślę, że gdyby ten wiersz dopracować, nadawałby się do zaśpiewania. Pracuj, bo jest nieźle, a może być jeszcze lepiej... Ciepło pozdrawiam :)

Co mogę powiedzieć? Nawet najlepiej przygotowana, przyprawiona i podana potrawanie nie będzie najlepiej smakować, jeśli do pracy nad nią nie włożysz serca. Bardzo ciekawy i ładny wiersz. Ciepło pozdrawiam :)