Dominika7

Po przeczytaniu komentarzy pod wierszem zastanawiam się nad ich "popsuciem". Jeśli śnią (marzą) one o prawdziwej miłości, to czy rzeczywiście są już popsute czy raczej bardzo zagubione? Czy popsucie będzie tutaj stanem nieodwracalnym, a dziewczyny automatycznie będą stały na przegranej pozycji wobec życia?

Gołębie Przeganiamy gołębie Braci naszych Tym samym Obojętnym losem splątanych Ze zmartwieniem chleba u szyi Luźnym puchem i krzywymi lotkami Utykających na drodze Pod letnią oponą i zimową łaską Wdeptani w miękkość asfaltu Niespamiętani obojętnością przechodniów Braci waszych Sami, w odosobnieniu życia umieramy