wieśniak m

chyba nie masz wyjścia :))) pozdrawiam :)

Polonez dobry w każdej postaci Dziękujmy. Jest za co. Jesteśmy bogaci gdy kobietom mamy za co podziękować. Tyle miałem do powiedzenia mogę się już.....schować ;) pozdrawiam:)

Noc nie zasłoni kobiety odrzuca fartuszki i zasady Jeżeli mąż jeszcze nie śpi to jeśli nie ma fabrycznej wady Powinien przesolić jutrzejszą zupę rozjaśniając słońcem dom, pałac, chałupę :)))

....tylko dopłyń". Desperaci mają siłę i chęć dobrowolnego działania. My możemy biernie czekać na brzytwę;) ( jakaś taka myśl do mnie dopłynęła po wierszu) pozdrawiam :)

Świat jak maszyna do pisania:), ileż tu optymizmu. Ja mam wrażenie że świat już dawno napisany. Pozdrawiam:)

dziękuję za czytanie były premierze:)))

w dzisiejszych bajkach nikt nie zamarza;)). Dzięki:)

Pod jemiołą pocałunek zakwita aż dziw że mu tam wygodnie pod opieką pasożyta ;))

grają chłopy na byle czym fanki lecą za nimi jak w dym ach! proszę! zatrzymaj się na chwile miły i zrób to co robisz najlepiej! - użyj piły;)))) pozdrawiam:)

Intencje dziewczynki nie są znane. Pewnie może być ich tak wiele,jak dużo jest dziewczynek:)). Ale smutnawa?, hmmmm, raczej dobrze osadzona w realiach, wiedząca czego chce, i czego chcą inni. Ogrzała i poszła. Jak lato( no może nie tegoroczne;). Cieszę się że wierszyk się podoba,bo i ja mamdo niego dużo ciepłych emocji. Pozdrawiam i dziękuję:))))

ha ha:)))) Januszu, chyba bez Andersena ten wierszyk nie byłby tak zabawny:). Dziękuję:))

Poza wszystkim zadanie tego wierszyka jest właśnie rozbawić. Udało się:)))

Puszczenie z torbami czasem działa orzeźwiająco. Dziękuję:)))

dziękuję Judyto. Inspiracja zaprawdę piękna:)

ha ha:)))), dzisiejsze dziewczynki wiedzą jak ujarzić płomień;)

masz rację Olgo. Biedny Andersen nie małby dziś nic do roboty ;)

dobrze jest się oderwać, zmięknąć na łonie natury. Poczuć na powrót bliskość ze światem. Wracamy do swoich miast, grzęźniemy na powrót w nienaturalnym środowisku, zapadamy się jak kamienie.... Wiersz dający chwilę refleksji.pozdrawiam:)

miałem babcię krawcową:). Ze starego singera potrafiła wydusić piękne filifiurki:)))- kolejne piękne słowo- notuję w kajeciku:)))

ba!, nie jest łatwo również sobie do szczęścia być potrzebnym ;) pozdrawiam autorkę tego przyjemnego wiersza:))

była u mnie wczoraj dziewczynka z zapałkami wpadła wieczorem napalić w starym piecu rozgrzać zziębnięte paluszki o puściła mnie nad ranem z torbami

właśnie doczytałem w komentarzach, to co chciałem zaproponować czyli podział na dwie strofy. Ostatni wers też bym odseparowal od reszty. Pozdrawiam :)))

nie mówię, że blisko. ale sprostowanie może i właściwe. pozdrawiam. Do prozy życia może i blisko:)

Mam przed oczami taką studnię z dzieciństwa. Wakacje spędzałem u babci. Studnia miała niekończący się łańcuch, i mimo że każdy miał przy domu własną studnię z tej brano wodę do picia. Bywały tam kolejki. Dla mnie miała taki sam smak jak z innych, ale co ja tam mogłem wiedzieć?. Miałem kilka lat... Piękny wiersz Januszu. Jak widzisz poszybowałem z nim do przeszłości :) Pozdrawiam :)

Tryptyk oswojony. Chociaż do plaży spory kawałek :) pozdrawiam :)

bardzo dramatyczne.... Hmmm, nie wiem co powiedzieć?