Rihtik Stempelek

Odwrotnie... Zdecydowanie odwrotnie, chociaż...?!? :)

upadły litry wprost na literki jakoby bierki

wyrazy strofy mozaika to z literek wielce wymowna

wiosenna róża zmartwych powstała przecie nie przeminiecie

inwersyjnie wobec: http://www.poezja.org/wiersz,71,136326.html

Zrozumiałem tak, że umyślnie jego inwersji dokonałem :) Nie gniewaj się, że niejako dowoiodłem zrozumienia w tej formie... :)

:) ...a może nie kapryśny... ...a może to projekcja... :)

[center]?!? zatem coś woda w usta leżysz plackiem nieme gesty roście serce czemu w ogóle mnie zostawiłaś nie było wierszy teraz ich multum dla nich - Marylo bardziej je miłujesz jam nie perłopław jakkolwiek jedynak i kat

płonące lasy cenniejsze niźli róże równiez płonące :)

No cóż... Niewierszynie tak mnie jak i cię osąd nie minie "Na początku był Słowo a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem. Ten był na początku u Boga. Wszystko zaczęło istnieć przez niego, a bez niego nic nie zaczęło istnieć. Tym, co zaczęło istnieć poprzez niego, było życie, a życie było światłem ludzi. I światło świeci w ciemności, a ciemność go nie przemogła. Prawdziwe światło, które oświetla człowieka każdego pokroju, miało właśnie przyjść na świat. Był na świecie i świat zaczął istnieć przez niego, ale świat go nie poznał. Przyszedł do własnego domu, ale jego własny lud go nie przyjął. Jednakże tym wszystkim, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, ponieważ wierzyli w jego imię; i narodzili się nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli człowieka, lecz z Boga. A Słowo stał się ciałem i przebywał wśród nas, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę, jaka się od ojca należy jednorodzonemu synowi; i był pełen życzliwości niezasłużonej i prawdy. Jan o nim świadczył, a wręcz zawołał właśnie on to powiedział mówiąc: "Ten, który przychodzi za mną, wysunął się przede mnie, gdyż istniał przede mną". Bo my wszyscy otrzymaliśmy z jego pełni, i to niezasłużoną życzliwość za niezasłużoną życzliwością. Ponieważ Prawo zostało dane poprzez Mojżesza, niezasłużona życzliwość i prawda przyszły poprzez Jezusa Chrystusa. Żaden człowiek nigdy nie widział Boga; jednorodzony bóg, który zajmuje miejsce u piersi Ojca, ten dał co do niego wyjaśnienie. A był człowiek spośród faryzeuszy, imieniem Nikodem, jeden z władców żydowskich. Ten przyszedł do niego w nocy i rzekł mu: "Rabbi, wiemy, że jako nauczyciel przyszedłeś od Boga; bo nikt nie mógłby dokonywać tych znaków, których ty dokonujesz, gdyby Bóg nie był z nim". Odpowiadając, Jezus rzekł do niego: "Zaprawdę, zaprawdę ci mówię: Jeżeli ktoś nie narodzi się ponownie, nie może ujrzeć królestwa Bożego". Nikodem powiedział do niego: "Jak człowiek może się narodzić, gdy jest stary? Przecież nie może po raz drugi wejść do łona swej matki i się narodzić?" Jezus odpowiedział: "Zaprawdę, zaprawdę ci mówię: Jeżeli ktoś nie narodzi się z wody i ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, jest ciałem, a co się narodziło z ducha, jest duchem. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się ponownie narodzić. Wiatr wieje, gdzie chce, i słyszysz jego odgłos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie. Tak jest z każdym, kto się narodził z ducha". Odpowiadając, Nikodem rzekł do niego: "Jak to się może stać?" Na to Jezus mu rzekł: Jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Mówimy to, co wiemy, i świadczymy o tym, co widzieliśmy, ale nie przyjmujecie naszego świadectwa. Jeżeli wam mówiłem o sprawach ziemskich, a nie wierzycie, to jakże uwierzycie, jeśli będę wam mówił o sprawach niebiańskich? Ponadto nikt nie wstąpił do nieba oprócz tego, który z nieba zstąpił Syna Człowieczego. I jak Mojżesz uniósł w górę węża na pustkowiu, tak musi być uniesiony w górę Syn Człowieczy, aby każdy, kto w niego wierzy, miał życie wieczne. Albowiem Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne. Bo Bóg posłał swego Syna na świat nie po to, żeby osądził świat, ale żeby świat został przez niego wybawiony. Kto w niego wierzy, nie ma być osądzony. Kto nie wierzy, już został osądzony, ponieważ nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. A to jest podstawa sądu, że światło przyszło na świat, ale ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światło, bo ich uczynki były niegodziwe. Kto bowiem dopuszcza się tego, co podłe, ten nienawidzi światła i nie przychodzi do światła, żeby jego uczynki nie zostały zganione. Kto zaś czyni to, co prawdziwe, ten przychodzi do światła, żeby jego uczynki zostały ujawnione jako dokonane w zgodzie z Bogiem". [u]Fragmenty z Ewangelii wg Jana 1 i 3 rozdział[/u]

Szanowna Ewo Dziękuję nie tylko za przychylność... i nie tylko wobec zestroju :)

zamglone oczy błękitem nieba ranek uroczy opiewać trzeba słoneczko pieści kolory zmienia urok niewieści skłania do cienia z kartką papieru i długopisem z szklaneczką beer'u liry popisem :)

2 Koryntian 5, 20; 21; 6, 1-10: Jesteśmy więc ambasadorami zastępującymi Chrystusa, jak gdyby przez nas Bóg upraszał (...): "Pojednajcie się z Bogiem". Tego, który nie znał grzechu, dla nas grzechem uczynił, abyśmy dzięki niemu stali się prawością Bożą. Współpracując z nim, upraszamy was też, abyście nie przyjmowali niezasłużonej życzliwości Bożej, a potem chybiali jej celu. Mówi on bowiem: "W czasie dobrej woli cię wysłuchałem i pomogłem ci w dniu wybawienia". Oto teraz jest szczególny czas dobrej woli. Oto teraz dzień wybawienia. W niczym nie dajemy żadnego powodu do zgorszenia, żeby w naszym usługiwaniu nie doszukano się uchybień, ale we wszystkim polecamy siebie jako sług Bożych - w wielkiej wytrwałości, w uciskach, w potrzebach, w trudnościach, w wypadkach pobicia, w więzieniach, w zamieszkach, w trudach, w bezsennych nocach, w okresach braku żywności; czystością, poznaniem, wielkoduszną cierpliwością, życzliwością, duchem świętym, miłością nieobłudną, mową prawdziwą, mocą Bożą; przez oręż prawości po prawicy i po lewicy, przez chwałę i zniewagę, przez złą opinię i dobrą opinię; jako zwodziciele, a jednak prawdomówni, jako nieznani, a jednak uznawani, jako umierający, a jednak oto żyjemy, jako karceni, a jednak nie wydawani na śmierć, jako zasmucani, ale zawsze radośni, jako biedni, ale wzbogacający wielu, jako nic nie mający, a jednak posiadający wszystko. Galatów 5, 10: (...) żywię ufność co do was, którzy jesteście w jedności z Panem, że nie będziecie inaczej myśleć (...) Objawienie 14, 13: I usłyszałem głos z nieba, mówiący: "Napisz: Szczęśliwi są umarli, którzy umierają w jedności z Panem - począwszy od tego czasu. Tak, mówi duch, niech odpoczną od swych trudów, bo to, co czynili, idzie wraz z nimi". 2 Tymoteusza 3, 1: A to wiedz, iż w dniach ostatnich nastaną krytyczne czasy trudne do zniesienia. Habakuka 3, 17-19: Choćby drzewo figowe nie zakwitło i nie było plonu na winoroślach, i zawiódłby owoc drzewa oliwnego, a tarasy nie wydałyby pożywienia i trzoda byłaby wyrwana z zagrody, a w ogrodzeniach nie byłoby stada, ja jednak będę się wielce radował w Jehowie, weselić się będę w Bogu mego wybawienia. Jehowa, Pan Wszechwładny, jest moją energią życiową; i on sprawi, że nogi moje będą jak u łań i że będę stąpał po mych wyżynach. Micheasza 7, 7 (...) będę wypatrywał Jehowy. Będę wyczekiwał Boga mego wybawienia (...) Ew. wg Łukasza 2, 30-32: (...) moje oczy ujrzały twoje narzędzie wybawienia, które przygotowałeś na oczach wszystkich ludów, światło ku usunięciu zasłony z narodów, jak również chwałę twego ludu (...) Dzieje Apostolskie 2, 47; 4, 12: (...) Jehowa codziennie przyłączał do nich dostępujących wybawienia. (...) w nikim innym nie ma wybawienia, bo nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, dzięki któremu mamy zostać wybawieni. 1 Tesaloniczan 5, 6-11: A zatem już nie śpijmy jak pozostali, ale czuwajmy i zachowujmy trzeźwość umysłu. Bo ci, którzy śpią, przywykli spać w nocy, a ci, którzy się upijają, zazwyczaj są pijani w nocy. My jednak, którzy należymy do dnia, zachowujmy trzeźwość umysłu oraz miejmy nałożony napierśnik wiary i miłości, a jako hełm - nadzieję wybawienia; ponieważ Bóg nie wyznaczył nas na srogi gniew, lecz na dostąpienie wybawienia za sprawą naszego Pana, Jezusa Chrystusa. On za nas umarł, abyśmy czy czuwamy, czy śpimy, wraz z nim żyli. Dlatego jedni drugich pocieszajcie i jedni drugich budujcie, jak to istotnie czynicie. 1 Piotra 4, 15-18: Niech jednak nikt z was nie cierpi jako morderca lub złodziej, lub złoczyńca, lub jako wtrącający się w cudze sprawy. Jeżeli zaś cierpi jako chrześcijanin, niech się tego nie wstydzi, lecz niech w tym imieniu wychwala Boga. Jest bowiem wyznaczony czas, by sąd się zaczął od domu Bożego. Jeżeli więc zaczyna się najpierw od nas, to jakiż będzie koniec tych, którzy nie są posłuszni dobrej nowinie Bożej? "A jeśli człowiek prawy z trudem dostępuje wybawienia, to gdzie się pokaże bezbożny i grzesznik?" Niech więc też ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Bożą, polecają swe dusze wiernemu Stwórcy, czyniąc to, co dobre. 2 Tymoteusza 4, 2: głoś słowo, czyń to pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej, upominaj, strofuj, usilnie zachęcaj — z wszelką wielkoduszną cierpliwością i sztuką nauczania. Ew. wg Mateusza 4, 23; 13, 19-23; 51; 24, 14: (...) obchodził całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc dobrą nowinę o królestwie (...) ktoś słyszy słowo o królestwie, ale nie pojmuje jego sensu, przychodzi niegodziwiec i wyrywa to, co zostało zasiane w jego sercu; to jest ten zasiany przy drodze. A zasianym na miejscach skalistych jest ten, kto słyszy słowo i od razu z radością je przyjmuje. Jednakże nie ma w sobie korzenia, lecz utrzymuje się przez jakiś czas, a gdy ze względu na słowo powstaje ucisk lub prześladowanie, wtedy od razu się gorszy. A zasianym między ciernie jest ten, kto słyszy słowo, ale troska tego systemu rzeczy i zwodnicza moc bogactwa zaduszają słowo, tak iż staje się bezowocny. A zasianym na wybornej glebie jest ten, kto słyszy słowo i pojmuje jego sens i kto rzeczywiście plon przynosi i wydaje - ten stokrotny, tamten sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny. (...) "Czy pojęliście sens tego wszystkiego?" Powiedzieli mu: "Tak". Wtedy rzekł do nich: "Wobec tego każdy nauczyciel publiczny, pouczony o królestwie niebios, jest podobny do człowieka, gospodarza, który wynosi ze swego skarbca rzeczy nowe i stare" (...) ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec. Dzieje Apostolskie 1, 1-3; 8, 12; 28, 23: Pierwsze sprawozdanie (...) ułożyłem o wszystkim, czego Jezus począł dokonywać i nauczać aż do dnia, w którym został zabrany w górę, gdy już za pośrednictwem ducha świętego dał przykazanie wybranym przez siebie apostołom. Im też po swych cierpieniach ukazywał za pomocą wielu bezspornych dowodów, że żyje, albowiem w ciągu czterdziestu dni był przez nich widywany i mówił o królestwie Bożym. (...) uwierzyli Filipowi, który oznajmiał dobrą nowinę o królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. (...) Wyznaczywszy mu dzień, jeszcze liczniej przyszli do niego na kwaterę. A on wyjaśniał im sprawę, od rana do wieczora dając dokładne świadectwo o królestwie Bożym i przekonując ich co do Jezusa (...) Ew. wg Jana 11, 51; 52: (...) Jezus ma umrzeć za naród, i nie tylko za naród, lecz po to, by w jedno zebrać rozproszone dzieci Boże. Rzymian 9, 8: (...) dzieci cielesne nie są rzeczywiście dziećmi Bożymi, ale dzieci według obietnicy - te są poczytywane za potomstwo. 1 Jana 5, 1-4: Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga, a każdy, kto miłuje tego, który spowodował narodzenie, miłuje tego, który się z niego narodził. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i spełniamy jego przykazania. Bo miłość do Boga polega na tym, że przestrzegamy jego przykazań; a przecież jego przykazania nie są uciążliwe, ponieważ wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat. A to jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat: nasza wiara. Przypowieści (Przysłów) 22, 4: Owocem pokory i bojaźni przed Jehową jest bogactwo i chwała, i życie. Ew. wg Mateusza 10, 24; 25; 24, 44-47: "Uczeń nie jest nad swego nauczyciela ani niewolnik nad swego pana. Wystarczy, by uczeń stał się jak jego nauczyciel, a niewolnik jak jego pan. (...) okażcie się gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie. "Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad członkami czeladzi swojej, aby im dawał pokarm we właściwym czasie? Szczęśliwy ów niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, zastanie go tak czyniącego! Zaprawdę wam mówię: Ustanowi go nad całym swoim mieniem. Objawienie (Apokalipsa) 7, 1-3; 9, 14; 15: (...) ujrzałem czterech aniołów stojących na czterech narożnikach ziemi, trzymających mocno cztery wiatry ziemi, aby wiatr nie wiał na ziemię ani na morze, ani na żadne drzewo. I ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca i mającego pieczęć Boga żywego; i donośnym głosem zawołał do czterech aniołów, którym dano czynić szkodę ziemi i morzu, mówiąc: "Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy niewolników Boga naszego na ich czołach".(...) "Rozwiąż czterech aniołów związanych nad wielką rzeką Eufrat". I zostali rozwiązani czterej aniołowie, którzy są przygotowani na godzinę i dzień, i miesiąc, i rok, aby zabić trzecią część ludzi. Przysłów 1, 22-33: "Jak długo wy, niedoświadczeni, będziecie miłować brak doświadczenia, a wy, szydercy, jak długo będziecie pragnąć dla siebie tego, co jest jawnym szyderstwem, a wy, nierozumni, jak długo będziecie nienawidzić poznania? Zawróćcie na moje upomnienie. Wtedy sprawię, że tryśnie ku wam mój duch; dam wam poznać moje słowa. Ponieważ zawołałam, lecz wy się wzbraniacie, wyciągnęłam rękę, lecz nikt nie zwraca uwagi i lekceważycie wszelką moją radę, i nie przyjęliście mego upomnienia, więc i ja będę się śmiać z waszego nieszczęścia, będę drwić, gdy przyjdzie wasza trwoga, gdy wasza trwoga przyjdzie niczym burza, a wasze nieszczęście nadciągnie jak wicher, gdy spadnie na was udręka i niedola. Wtedy będą mnie wzywać, lecz ja nie odpowiem; będą mnie szukać, lecz mnie nie znajdą, gdyż nienawidzili poznania i nie wybrali bojaźni przed Jehową. Nie usłuchali mojej rady; wzgardzili wszelkim moim upomnieniem. Dlatego będą spożywać owoc swej drogi i nasycą się własnymi radami. Bo niedoświadczonych zabije ich odszczepieństwo, a nierozumnych zniszczy ich niefrasobliwość. Kto zaś mnie słucha, będzie mieszkał bezpiecznie i nie będzie go trapił strach przed nieszczęściem". Izajasza 17, 12-14 Ach, co za poruszenie wielu ludów, które są wzburzone jakby wzburzeniem mórz! I co za szum grup narodowościowych, które wydają donośny odgłos podobny do szumu potężnych wód! Grupy narodowościowe będą wydawać donośny głos podobny do szumu wielu wód. A On je zgromi i uciekną daleko, i będą jak plewy z gór, gnane wiatrem, i jak zbite w kłąb osty, gnane wichrem. W porze wieczornej - oto nagła trwoga! Przed rankiem - już ich nie ma. Taki jest dział tych, którzy nas plądrują, i los tych, którzy nas ograbiają. Ew. wg Łukasza 21, 25-28: "Będą też znaki na słońcu i księżycu, i gwiazdach, a na ziemi udręczenie narodów nie znających wyjścia wskutek ryku morza i jego wzburzenia, podczas gdy ludzie będą mdleć ze strachu i w oczekiwaniu rzeczy przychodzących na zamieszkaną ziemię; bo moce niebios zostaną wstrząśnięte. I potem ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą oraz wielką chwałą. Ale gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie". Objawienie 11, 18; 14, 6; 7: (...) narody srodze się rozgniewały i nadszedł twój srogi gniew i wyznaczony czas na sądzenie umarłych i danie nagrody twym niewolnikom, prorokom, i świętym, i bojącym się twego imienia, małym i wielkim, oraz na doprowadzenie do ruiny tych, którzy rujnują ziemię. (...) I ujrzałem innego anioła, który leciał środkiem nieba i miał wiecznotrwałą dobrą nowinę do oznajmienia jako radosną wieść dla mieszkających na ziemi i dla każdego narodu, i plemienia, i języka, i ludu, i mówił donośnym głosem: "Boga się bójcie i dajcie mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina jego sądu, oddajcie więc cześć Temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód". Psalm 37, 8-11: Zaniechaj gniewu i zostaw złość; nie pałaj gniewem — po to tylko, by wyrządzać zło. Złoczyńcy bowiem zostaną wytraceni, lecz pokładający nadzieję w Jehowie — ci posiądą ziemię. I jeszcze tylko chwilka, a już nie będzie niegodziwca; I zwrócisz uwagę na jego miejsce, a już go nie będzie. Lecz potulni posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju. Ew. wg Mateusza 24, 21, 22: (...) potem będzie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i już nigdy więcej nie będzie. Doprawdy, gdyby owe dni nie zostały skrócone, nie byłoby wybawione żadne ciało; ale ze względu na wybranych owe dni zostaną skrócone. 2 Piotra 1, 19-21: Mamy więc słowo prorocze tym bardziej potwierdzone, a wy czynicie dobrze, gdy zwracacie na nie uwagę jak na lampę świecącą w ciemnym miejscu - aż dzień zaświta i wzejdzie jutrzenka - w waszych sercach. Gdyż przede wszystkim to wiecie, że żadne proroctwo Pisma nie wypływa z jakiejś osobistej interpretacji. Albowiem proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym. Zachariasza 3, 10: ""W owym dniu - brzmi wypowiedź Jehowy Zastępów - będziecie wołać, każdy do swego bliźniego, przebywając pod winoroślą i pod drzewem figowym"".

siebie kreować czy Ojcu powierzyć rozwój duchowy - fizyczny On sprawia w zgodzie z DNA jak wiadomo bieży duchowo również ufnego poprawia pragnąć pożądać czy żądać - daremnie grzesząc uporem każdy sobie szkodzi bo Ojciec w niebie jest nie nadaremnie wiadomo: dobro posłuszeństwo rodzi

przybywa nocą kiedy gwiazdy migocą liryczną mocą :)

czasoprzestrzeń wpólna i serwis poezja ram wszak nie posiada wyobraźnia składa myśl w słowach jak frezja rzecz bardzo współczulna :)

graj złotostrunna rozmarz lub zamarz efemeryczna

niewidzialna myśl spod kapelusza co unosi się by spaść na głowę do refleksji mnie impresją zmusza znów podziwiam twych strofek wymowę :)

krasa dziewczęca róża rozkwitła piękna młoda uroda