Anna_Myszkin

Jeszcze raz porwałeś się na trudny temat, ale dałeś radę, HAYQ, zwłaszcza, jeśli to ten Erwin, o którym myślę - inny mi tu bardziej nie pasuje. No i tytuł centralnie trafiony. Pozdrawiam :)

Podoba mi się Twoje wspomnienie, Leo. Z wdziękiem wplotłaś tytuły, tylko tak myślę nad zakończeniem, dlaczego "niezrozumianej". Mnie się tłucze po głowie "zostałam sama w jaskrawości", ale przecież to Twoje pożegnanie Steda. Pozdrawiam :)

W Twoim dobrym rozpoznawalnym stylu, Anno - czytam z przyjemnością i i wpuszczam do siebie smutek peelki z "niedokochania". Pozdrawiam.

Podwójny obraz w rozedrganym powietrzu, jak na miraż przystało. Kamuflaż niezwykle udany. Dopiero "półwysep języka" otworzył mi oczy. Pozdrawiam.

Bez pierwszego "wtedy" rzeczywiście nic nie straci, jeśli nie zyska. Bije od niego poruszająca prawdziwość. Twój wiersz natychmiast przywiódł mi na myśl kawałek KDZKPW i, jeśli mogę, to go tu zostawię: www.youtube.com/watch?v=VtIDyktCVEY&feature=related Pozdrawiam.

Refleksyjnie, bez rwania włosów o tęsknocie - aż chce się współczuć peelowi. Pozdrawiam, Dyziu.

Wydał mi się zapowiedzią rychłego pożegnania z życiem i kimś bliskim przez "wybacz" i widzialne gawrony. Topolę nadal "trawię", bo jeśli symbolizuje równie "krótkotrwałą" peelkę, to gawrony opuszczają kończące żywot drzewo? Chyba się zagalopowałam. Nie pytam, bo i tak nie odpowiesz, ale i tak lubię posiedzieć nad Twoimi myślami, nawet jeśli są tak czarne. Pozdrawiam :)

Brawo!!!! plus! Kłaniam się nisko i pozdrawiam :)

To prawda, zwłaszcza że "nigdy" i "zawsze" są tak mało realne ;) Dziękuję za wizytę, Spółko. Pozdrawiam.

Bardzo dziękuję, Czarku :) Też się zatrzymałam przy "beczce", ale amfory i pitosy odpadły. W grę wchodzi jeszcze kadź - przemyślę. Pozdrawiam :)

W raczy samej, Magdaleno. Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :)

Witam, Olgo - miło mi, że tak odebrałaś "chudzinkę" ;) Pozdrawiam.

Zwracam honor - nie "wyguglałam", choć powinnam była.

No cóż - skoro taki "stymulator" był konieczny, to i absmakowi się nie dziwię, a zresztą nie wiem na pewno, czy nastąpił, bo to wersja nowoczesna ;) Dla mnie - OK, tylko koniecznie "dwiema". Pozdrawiam

Przesmutny, ale nie mógł być inny, skoro o takiej stracie i samotności. Aż głupio mi zapytać o formę - rymy kapuję, ale nie potrafię odgadnąć, od czego zależy ilość głosek w wersie. Pozdrawiam :)

Taki komentarz to radość - sama, Oxyvio, wiesz najlepiej. Dziękuję i pozdrawiam :)

Mądrze prawisz, Alicjo - swoje życie - w swoje łapki, bez względu na skutki. Krótko, ale celnie. Pozdrawiam :)

Świetny - oj, utyka się w szpilkach i boso, a baranów nawis, więc Szarą Stąd może liczyć na niekończącą się noc. Śmiesznie o poważnym - podoba się.

Myślisz, Krysiu, że ten model zachowań jest jeszcze obowiązujący, nawet dla tych prawdziwszych od reszty? Może są i tacy, którzy nie czmychają, zanim jazgot ucichnie, ale już z tą prawdą, to... peelka bardzo wysoko zawiesiła poprzeczkę ;)) "Wypal prawdę" - celne i mocne. Pozdrawiam :)

Skoro o medycynie mowa (pod moim), to chyba bliżej w tym wierszu do manii, niż do fobii, a już na pewno nie do bibliofobii ;)) Uśmiechnął mnie, nie powiem. No i ta konsekwencja... Fiu, fiu ;) Pozdrawiam.

A mnie się wydaje, że tylko nasz asystent, żeby nie powiedzieć - instrument ;) Pozdrawiam. to w takim razie powiem inaczej: czas tak tylko udaje kamień a naprawdę to niezły doktor - haust ;) O, tak! ;) Mianowany inaczej przez każdego z nas doradca medyczny ;)

Przeczytałam z przyjemnością i ciekawością do końca - podoba mi się "melanż" tomiku/- ów z osobą poety. Czekam, zatem, na ciąg dalszy :) Pozdrawiam :)

Tak naprawdę wszystko zależy od nas samych, a raczej naszej konstrukcji psychicznej - jeden się składa szybko, a inny wcale. Dzięki, Magu, za pobycie :) Pozdrawiam :)

Ani trochę się nie gniewam, bo na pewno w dobrej wierze odchudziłeś go, Krzysztofie, tylko teraz mi brakuje wyrazu dysproporcji między jednym a drugim, na którym mi zależało. Tak, czy inaczej, dziękuję za przyjrzenie się wierszykowi. Pozdrawiam :)

A to już temat na nowy wiersz - tu tylko o tym, jak się czołga, kiedy człek w dołku. Z zaborem nie dyskutuję, bo się z niego po prostu cieszę, Grażynko. Pozdrawiam :)