Anna_Myszkin

oczy podane pytaniu o szczęście spięły brzegi czekania kreśliłeś kręgi w śmiałości ciaśniejsze miniony czas zatapiając naczynia z sokiem winnym niespełnienia zrzuciły mech w pełnym słońcu bez cienia wstydu splotły się ramiona w wydartym marzeniom tańcu mamy swój most do Madison County

Bardzo się cieszę, że "padło" na mnie, Lady - ładnie mi się dzień zaczął :) Dziękuję serdecznie za czytanie i przychylny komentarz. Pozdrawiam :)

Udany cały, a najbardziej podoba mi się "mała łyżeczka dużych znaczeń" - świetne. Pozdrawiam :)

Jest w nim pęd złapany. Podziwiam Cię, Grażynko, za startowanie w tak wymagającym układzie wersów. Pozdrawiam :)

Zgrabniutko znów o musze, ale rzeczywiście jest refleksja - już nie taka jednoznaczna ta mucha u Ciebie, Anno. Zaczynasz ją troszkę usprawiedliwiać w miekkości serca? Pozdrawiam :)

Miłego słuchania, Oxyvio :) //w332.wrzuta.pl/audio/4fT0hmNgEGW/

Bardzo mnie cieszy Twoja aprobata dla wierszyka, Krzysztofie :) Pozdrawiam :)

Taki jest - w bezruchu, jakby go wcale nie było. Dziękuję za refleksyjne czytanie. Pozdrawiam :)

Mnogo, bo oczu mamy dwoje ;) Dobrze, że choć puenta się obroniła. Pozdrawiam :)

Dzięki za czytanie i opinię, ale myślę sobie, że też niejeden mężczyzna nadwyrężył wzrok, wypatrując jakiejś mglistej szansy na odmianę ;)

Oxywio, czytasz niezwykle trafnie - pobudziła je piosenka z tekstem A. Osieckiej "Ulica japońskiej wiśni", co prawda nieco za późno ta purpura. Dziękuję, że przeczytałaś, tym bardziej, że bez piosenki trochę rebus wyszedł. Pozdrawiam :) (Odmawiają mi tu zamieszczenia adresu z http ;( Gdybyś znalazła chwilkę, to na "wrzucie" jest pod tym tytułem.)

Rozumiem myśl i okoliczności chyba też. Jeśli rozumiem, to "właściwa" zastąpiłabym "konieczna". Ten wiersz czyta mi się lepiej jako dwunastozgłoskowiec, ale może tylko mnie. Ostatni wers z przestawieniem "co naprawdę myślisz" rytmicznie wypada chyba korzystniej. To tyle z warsztatowania - mam nadzieję, że nie masz mi za złe, że się poprzyglądałam z bliska, Joanno. Pozdrawiam :)

Zabawnie i zgrabnie o szczególnych umiejętnościach peela. Wszystko zależy od preferencji: jednego cieszy "sado", a innego "maso" - może niektóre wiersze akurat lubiły to drugie ;) Pozdrawiam :)

Poeta czarodziejem słów... Ładnie. Troszkę mi zgrzyta "niesiesz pomoc", i "obiecuje" nie wiem do czego odnieść. (do tego "założonego swojego", a może miało być "ę"?), ale pewnie czegoś nie wyłapuję. Pozdrawiam :)

Wzruszający i bliski Twój wiersz, Leo. Jeszcze trochę tu, a potem to już, daj Boże, chociaż z lotu ptaka... Pozdrawiam, łącząc się we wspominaniu.

Najbardziej się cieszę, że "baaardzo". Dziękuję, że byłaś tu z dobrym słowem, Magdo :) Pozdrawiam :)

Pamięć godna pozazdroszczenia, Anno :) Bez Osieckiej nigdy by się nie napisał. Bardzo mi miło, że nadal się podoba. Pozdrawiam :)

No proszę - ja nawet nie pamiętałam, że to nie Barei. Pozdrawiam raz jeszcze :)

Pamiętam, pamiętam tę złotą myśl z "Rozmów kontrolowanych" :) Skojarzenie jak najbardziej na miejscu - te moje panny też już przekwitłe mocno ;)

Takie komentarze naprawdę krzepią, Jacku - dziękuję bardzo :) Pozdrawiam :)

Bardzo się cieszę, że Ci się spodobał, Eunicee :) Pozdrawiam :)

Dobre - z dużym polotem o "małych zbrodniach małżeńkich". Pozdrawiam :)

Dziękuję Ci, Leo, za refleksje zostwione pod wierszykiem i za Twoje "bardzo". Pozdrawiam :)

Anno Paro: Spostrzegawcza z Ciebie Anna :) Dzięki za ponowne zajrzenie :)

Wystarczyło i jednego, i drugiego - nie żałuję. Dystans i poczucie humoru niezwykle się przydają w pisaniu o pojęciach, zjawiskach, na które nie mamy wpływu. (Swoją wzmiaką o zawodzie na tle tych rozważań o czasie /w nim mijaniu przypomniałaś mi "Zegarmistrza światła" - zaraz go sobie odświeżę :) Dziękuję za czytanie i miłe słowa :)