Sztacheta

ha! sprytne i zaczepne :) brawo! Sztacheta

hmm... mam mieszane uczucia, zauroczyłam się we fragmencie "jeśli to igły (...) owoc żywota powszedniego" - majstersztyk słowa i taka urocza karuzela myśli, ale końcówka i poczatek, jest 'jakieś takie'- no właśnie, takie 'jakieś', ale nie za bardzo wiadomo 'jakie' - takie trochę sprane - kurcze mogłoby być lepsze, zwłaszcza z persektywy środka wiersza. No ale może właśnie tam znajduje się środek ciężkości Słowa:) Sztacheta

Cezary, dziękuję, chociaż Sztacheta też na zaludnionej, ale od czego są wiersze... Sztacheta

Nie wiem czy to raj być karmioną pestką po pestce - widocznie urok uwodziciela musiał być bardzo silny. Wiersz mnie zaciekawił. Sztacheta

Oscari, gdybym miała na myśli to, co mi sugerujesz, napisałabym ''dramatu, liryki'', jednak nie o to mi chodziło. M., hmm... nie wiadomo, co wyniknie z takiego połączenia. A gdy stworzy się hybrydę nie ma już powrotu. Sztacheta

Znajdźmy ląd, na którym bez zbędnych dramatów, komedii, poezji, na nowo stworzymy się hrybydą, gdy moją formę wypełnisz dokładnie, po brzegi.

Czyż kobieta miała być aż tak surową karą? Chociaż z drugiej strony nie bez przyczyny mówi się "skaranie boskie!" :):) Niech 1984 zostanie tylko na papierze. Sztacheta

Zostałam stworzona by być twoją ewolucją ewangelią ewakuacją

Sylwestrze, zmieniłam pierwszy wers, by było wiadomo kto z kim. No i reszta powinna być prostsza. Co do drugiej zworki, chcę by tak zostało jak jest. Tym niemniej dziękuję za Twoje spostrzeżenia. Sztacheta.

Mormonie, każdy ocenia po sobie. Sztacheta

Stojąc ze mną oko w oko nie pytaj o przeznaczenie - ciągnąc nas ku sobie kurczyło się i znikło. Uwierz w moje imię i tak trwaj wiaro - nadziejo na miłość.

Dziękuję wam za pozostawienie komentarzy, Andrzeju - tak, coś w tym jest... Sztacheta

Pociąga mnie twój rozczochrany głos, na którego dźwięk skóra chichocze, a piersi nagle poważnieją, bo mówisz echem uniesień. I wiem, że zaraz stracę wątek.

rano wymiotuję myślami by móc wypić dzień pracą szoruję słowa do krwi wracam, przekręcam klucz zamykam się w lodówce na noc nie bandażuję ust

Nie o to mi chodziło, nie o takie przesłanie. Stworzyłeś zupełnie inny wiersz, inny klimat. Nie tego szukam. Sztacheta

Tomek, to ty też człowiek? miło mi :) Wiersz zmieniłam trochę Sztacheta

t, dziękuję za poświęcony mi czas. Wydaje się jednak, że nawet z konkretami do niczego nie dojdziemy. Obawiam się, że jakakolwiek forma mojej obrony zostanie odebrana jako ''prostackie odkształcenia''. Tym razem spasuję z dyskusji. Sztacheta

Dziękuję za pomoc, wiersz odnajdę i z chęcią przeczytam. Sama czuję, że coś jest nie tak z tym moim wierszydłem, dlatego też cenne są dla mnie wskazówki, które mogą naprowadzić na dobrą drogę Sztacheta

Gdybym miała być złośliwa to samo napisałabym o Twoim komentarzu t. Konkrety, konkrety - bo inaczej do niczego nie dojdziemy Sztacheta

22:00 Czekam na ciebie nie czekając chodzę od okna do okna. Zaglądam do lodówki, zamykam, otwieram, zamykam. Siadam, wstaję, ale to nie ty, to niebieski sąsiada. Już dwie po. Wstawię wodę. Koc, herbata, książka żebyś się nie poznał. Nawet nie zauważę kiedy nawet mi uwierzysz.

To taka moja obserwacja, ale cieszy mnie, że się obroniła. Dziękuję. Sztacheta

Dziękuję za motywujące słowa, postaram się Sztacheta

Urzekają mnie prostolinijne wiersze. Trudno jest opisać coś, tak po prostu, a jednocześnie stworzyć z tego poezję. Sztacheta

Elu, nie miałam złych intencji, bo podoba mi się ten wiersz, jest zgrabnie napisany, a przy tym zrozumiały. Jednak dla mnie równie ważne jest o kim i do kogo, żeby można było się z tym utożsamić. Tak upieram się przy tych zdrobnieniach, bo gdybym usiadła właśnie na ''krzesełku'' zostałoby po nim chyba tylko wspomnienie :) To jest Twój wiersz i to jest najważniejsze. Moje słowa to jest jedynie sugestia. Przepraszam za brak taktu. Peace! Sztacheta

Już dawno wyrosłam z wieku, kiedy cokolwiek ''koniecznie musiałam'' wiedzieć. Nie zadałam Tobie pytania, tylko podzieliłam się refleksją. Sztacheta