Intarsja Lumiere

Cudna fraszka Ela, bez kadzenia, podoba mi się, zgrabna jest i już :)

Dziękuję Paniom za krzepiące słowa, Pielgrzymie, masz rację, mi też jakoś zgrzyta ostatnia strofa, ale jakoś mi się tak napisało, thanks za uwagę, potrzebna, by warsztat doskonalić :)

Piękny wiersz Pielgrzymie, jeśli wolno mi cóś zauważyć, to w pierwszej zwrotce prawie same rymy rzeczownikowe, to mocno zubaża utwór :)

Piękny sonet Józefie :)

Drogi Kolosie, krytyka nie jest nieprzyjemna, a krytykanctwo, "drugie oczy" szybciej wyłapią błędy, niż sam autor, bo on "pływa" we własnym utworze i nie może ich dojrzeć :) Celne uwagi czytelników wiersza służą rozwojowi i nie mają nic wspólnego z celowym psuciem mu humoru :)

Autor się napracował, nieregularny i średniówki brakuje, warsztat do podrasowania :) Ela ma rację, opieką się otacza :)

oooo Ela, pękny Ci wyszedł :)

mówisz, że wiara twoja głęboka nie jak wierzbowa witka - sprężysta, lecz twardostała, niczym opoka uduchowiona wewnętrzna przystań. mówisz, że kochać potrafisz do dna, z natchnieniem tonąć w miłosnej fali, bez granic, głosów sprzeciwu i za, wstręt budzą w tobie małowytrwali. jednak spoglądasz trwożnie na usta szepcące podle, czyżby to pustka pieczołowicie pod maską skryta? sztuczna fasada uwielbianych cnót przez kołtunów rój, pływających w bród własnej rzeki kłamstw? i po cóż pytam?

O berlińskim Żołnierze z Tarnowskich Gór zabrali ze sobą wór na grubego zwierza, co bory przemierzał, lecz wpadł na berliński mur.

Róg za róg Pewien Stanisław ze wsi Rozogi żalił się koledze, że ma rogi przystaw żonce też niech zdradliwa wesz nie hasa sobie w stanie bezrogim.

O świńskim Żołnierze z Tarnowskich Gór zabrali ze sobą wór na grubego zwierza, co bory przemierzał, ale padł na świński mór.

Thanks Kochani, ech Gryfie jak Ty umiesz tak pięknie zripostować na poetycką nutkę :) Ela, thanks że przystajesz i czytasz, i dobre słowo zostawiasz :) Eugeniuszu, tak jak zabitego czasu wskrzesić nie można, tak i umarłej miłości :) Witaj Dyziu, masz rację, możemy się skarżyć, a życie i tak swoje :) Thanks Pielgrzymie, odnośnie do przecinków, to dziś w poezji obowiązuje wolna amerykanka, stawiam je jak dyktują zasady interpunkcji, ale też jak czuję, gdy czytam wiersz na głos i wydaje mi się, że w tym miejscu czytelnik powinien przystanąć. Był czas, że nie stosowałam interpunkcji, wedy wysunięto sugestię, że koniecznie powinnam jednak stawiać znaki przestankowe, bo wiersz źle się czyta. Hmmmm

Bardzo dobre, powiem krótko :)

wspaniałe, bardzo mi się podoba :)

gdybym umiała przyjąć dłoń życzliwą, nie gardzić gestem, wzbudzić serce głuche, tajemnej więzi zerwane ogniwo, spajałoby nas i ciałem, i duchem, gdybym umiała rozpocząć na nowo bez cienia żalu, goryczy skrywanej, słyszelibyśmy w duszach bossanovą, gwiżdżącą w naszych konch rozkołysanie, ale nie umiem ściemniałego lica gniewem zapomnieć, przestały zachwycać, kantem ciosane, rysy niegdyś drogie, ale już nie chcę słyszeć pustosłowia, każde jak echo będzie lewitować wokół półprawdy, innej bądź półbogiem.

obiecująca miniaturka, literówka się wkradła w zimną noc

interesujący, warto było przystanąć :)

piękny wiersz, ma głębię, congratulations :)

zgrabny, że tak powiem wprost :)

wierszyk lekki i miło się go czyta, rymy cóż...zawsze można podrasować :)

nooo, nie jest zły, jakby rymy trochę podrasować, to byłby lepszy, myśl przednia jest wszak :)

prawdę Elu rzekłaś, ach żeby zdechła ta agresja, mniej ludziska by cierpieli, zgrabny wiersz Elu :)

o kurdeeee Gryfie, no piękne Ci wyszło wierszowanie :)

bardzo zgrabny i bardzo mi się podoba, pięknie żal w słowa ubrany :)

Thanks Kochani :)