Rosa Anna

dziękuję za czytanie:)

Dzięki za czytanie, ja sobie wyobraziłam, że te pióra są wszędzie :)

Mało rzeczy. Dźwięki wibrują w oczodołach. Serce wpada w amok i ściska puszkę żeber. Kanarek wypadł z klatki, pijany. Zeżarł za dużo ziarenek nadziei. Z żółtych piórek obdarł go rudawo-biały kot. To było straszne bydlę, ten kocur i uważało, że jest szatynem. Nie uważało na uczucia kanarka.

Nata Kruk: dziękuję za Twoją wersję, pozdrawiam Marek Dziekan: miał to być głos oszczędny, jeśli się udało to się cieszę, pozdrawiam

Dziękuję za podzielenie się odbiorem wiersza:) Miło mi, że zabierasz. Pozdrawiam

Z obrazu w ramach ze słońca patrzy dziecko, które nie chce się przyznać do żadnych rodziców. Jest tak zawstydzone, że świeci rozmówcom lampą prosto w oczy. Skrywa wiadomość, że nieszczęście to nie tylko noc na mrozie.

Dzięki za czytanie:) Pozdrawiam Ps. Coś jest na rzeczy z moim przywiązaniem do słowa permanentne. A co do koloru bordo - twarzowy jest i już:)

Dziękuję za komentarz. Przemyślę to:)

Oj z paleniem w moim odczuciu jest właśnie najtrudniej :) Pozdrawiam

Bardzo ciekawy wiersz. Zmieniłabym tylko w tytule "a" na "e" - brzmiałoby wówczas: "prehistoria" Szczególnie udany fragment jest ten z Boschem i dzbankiem :) Pozdrawiam

Ech starość - czekam na nią od urodzenia :)

Babcie są bezcenne. Moja niestety już dawno odeszła...

Tak też zauważyłam taką prawidłowość co do spełniania życzeń. Teraz zazwyczaj trzy razy się zastanowię, zanim o czymś zamarzę. Bo marzenia spełniają się ze wszystkim, a to już bywa wielki kłopot ;) Pozdrawiam

Dziękuję za komentarz, bordo to jeden z przykładów. Czasami się już wie czego nie próbować ;) Permanentnie zostawię, ale rozumiem, że nie każdemu musi się podobać. Pozdrawiam:)

Popieram zdanie Servusa Suusa

Dziękuję, cieszę się za każdym razem, kiedy wywoła półuśmiech :)

Chciałabym być szczupłą dziennikarką, palącą jednego papierosa za drugim, szukającą tematu wszędzie tam, gdzie leje się krew, szkło lewituje w odłamkach, a dzieci permanentnie rodzą się w oparach skandalu. Nosiłabym bordową garsonkę i absolutnie nie przejmowała się tym, co nie moje. Niestety tak nie potrafię. Dlatego po ukończeniu studiów dziennikarskich nawet nie spróbowałam zatrudnić się w redakcji. Zresztą, podczas praktyk w gazecie usłyszałam, że lepiej, żebym poszła do radia. http://rosawcieniumuz.blogspot.com/2013/01/chciaabym.html

dziękuję Panie Biały:) sympatycznie Pan to widzi:))) pozdrawiam

tym bardziej dziękuję za poczytanie i pozostawienie pozdrowień:) pozdrawiam również

czytam z dna oka blizny po przemilczeniach i scenariusze

dziękuję bardzo za komentarz Panie Biały:) pozdrawiam

Skulona w bębnie pralki czuję się bezpiecznie bez wirowania. Krzyczysz, że trzeba się było nie brudzić. Dosypujesz proszku aż zmięknę i płuczesz. Wiem, że z powieszeniem poczekasz na wiatr i słońce.

to jest świetne :) minimum słów maksimum treści, nie tylko pobudza wyobraźnię, ale też budzi demony;) pozdrawiam

chyba, że przyjaźń to utopia;) pozdrawiam

dziękuję za wszystkie komentarze:) pozdrawiam