Elea

Niewiedza jest zawsze "ciemnym krajobrazem", szczególnie gdy dookoła tak wiele zjawisk upewniających w prawdziwości pewnej drogi, która dopiero na samym końcu pokazuje charakterystyczny znak w kształcie litery "T". Wtedy "diamentowy szlak" przenika nagle swoim zimnym światłem... A może modlitwa wylatuje skowronkiem, a powraca wołem? Może tak jest często, coraz częściej, gdy przyjmujemy li tylko postawę roszczeniową. Gdyby z Bogiem zawrzeć układ do ut des, wtedy nie trafiałoby się głową w mur. tak jest, modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia - jest sama dla siebie, jest blaskiem swojej chwały dobra modlitwa to słuchanie nie mówienie i nieważne czy zdarza się wtedy po drodze czy u celu jeśli się zdarzy bardzo dobra puenta pozdrawiam Wydaje mi się, że modlitwa nie powinna być aktem skierowanym tylko na siebie. Wtedy zachodzić może niebezpieczeństwo, że spali się we własnej pysze, do celu zaś nie dotrą nawet popioły. Słuchanie to chyba najwyższa forma tej specyficznej łączności z Bogiem. Nie dorosłem do niej. Jestem na etapie prezentacji różnych ofert - wykładam swoje towary w kramiku i próbuję wytargować to i owo. Daję, abyś dał. Inaczej nie potrafię... Może gdybym zaakceptował mój obecny stan rzeczy, stan posiadania... Cóż, punkt widzenia... Słowa nie do mnie skierowane, ale korzystam z przywileju gospodarza, aby wtrącić się do rozmowy: Chyba zbyt dosłownie zinterpretował Pan słowa Poprzedniczki. Wyjaśnianie zajęłoby zbyt wiele czasu na forum. Zapraszam do przewertowania jakiegoś katechizmu gimnazjalnego. Dziękuję i pozdrawiam - E.

"Coś lepszego" u mnie dopiero będzie. Tylko jeszcze nie wiem, kiedy... Dziękuję i pozdrawiam - E.

Najważniejsze, aby dojść do celu. Trzeba przy tym uważać, aby pochodnie nie świeciły zimnym światłem, bo nawet nie spostrzeżemy się, jak droga wywiedzie nas na manowce. Dziękuję i pozdrawiam - E.

przy wypisywaniu powołań jeszcze nigdy nie zadrżała ci ręka gdy z hukiem przystawiasz pieczątki do decyzji nieznoszących sprzeciwu na wysłuchanie mogą liczyć prośby i zażalenia chociaż w całej procedurze brak instancji odwoławczych nie obawiasz się posądzenia o cynizm causa finita spojrzenia przez ramię próbują ukraść najważniejszą wiadomość w życiu ale mijają się z celem w rozdanych kartach lśni diamentowy szlak który wisielec daremnie próbuje chwycić na pętlę pozostaje iść po omacku bo pochodnie często nie oświetlają drogi zachowując blask tylko dla siebie

Jedno jest pewne - "ostatni będą pierwszymi", więc nie warto się nigdzie spieszyć. Pozdrawiam - E.

Wiara walcząca z własną słabością wcale nie jest zdeformowana. Ciekawa jest Twoja interpretacja. Dziękuję, Janie W. A jednak ktoś stojący obok usiłuje przekazać kilka refleksji na wzmiankowany temat. Stąd tytuł. Pozdrawiam - E.

"Bóg" piszemy z dużej litery, czy nam to się podoba, czy nie. "Bogi" piszemy małą - chyba że rzeczownik znajduje się na początku zdania... Tekst dla mnie dosyć niejednorodny, na pewno obarczony nadmiarem słów, np. w pierwszej zwrotce zbyt dużo przymiotników. Niektóre zwroty można było napisać prościej: zamiast "melodia rechotu" sam "rechot". Nie lubię w tekstach inwersji i nie potrafię znaleźć uzasadnienia dla ich obecności w twoim tekście. Wznoszą one niepotrzebnie przekaz ku patosowi. Pozdrawiam - E.

Wzmiankowany przez Ciebie wers jest niezwykle istotny dla wiersza, ponieważ usiłuje odpowiedzieć na pewne pytanie. Bez niego tekst byłby niespójny - oczywiście w zamyśle autora. Jestem przeciwnikiem rozpoczynania pointy od spójników typu "zatem", "bo", "ponieważ" czy "gdyż". Odpoetyzowują one skutecznie Słowo i sprawiają, że zakończenie wiersza staje się prozaiczną konkluzją, nie zaś zgrabnym "cięciem". Dziękuję Ci za chwilę nad wierszem. Pozdrawiam - E.

w tym trójkącie prawie nigdy nie panowała zgoda nawet podczas ważnych uroczystości wymieniano pocałunki z błyskiem Judasza w tle proponowany podział wpływów nie zadowalał syna pat powiększał się z każdym dniem ojciec bowiem był wieczny i mógł tylko dobrowolnie zrzec się władzy chętnie wycofałby się z obietnicy ale kompetencje Mesjasza nieostrożnie ujawnili prorocy trzeba było dotrzymać słowa przed końcem świata wypadałoby przekazać sobie znak pokoju i nauczyć dzieci liczyć do dziesięciu

Ciągle ten sam patos u Ciebie. Zapodaj jaki nowy wiersz na żer. Pozdrawiam - E.

Dziękuję za uwagę. Może następny wiersz wzniesie się przynajmniej na poziom tematu. Pozdrawiam - E.

Sporo wierszy przeczytałem o pedofilii. Tego nie zaliczę do udanych. Poszedłeś po najprostszej linii oporu: Gdybyś trochę bardziej zmetaforyzował myśli. A tak... Wszystko jest u Ciebie jasne i proste. Zbyt proste... Pozdrawiam - E.

Kalino, bądź pewna, że z uwagą czytam(y) Twoje komentarze, które prostują i pogłębiają naszą fragmentaryczną wiedzę. Nie każdy mój wiersz odnoszący się do wiadomego tematu należy traktować poważnie. Rzekłbym nawet, że takich jest zdecydowana mniejszość. Staram się tworzyć dystans, uśmiechać się a już na pewno przymrużać oko. Być może okaże się, że w pewnych kwestiach to ja miałbym rację - nie byłbym chyba aż tak bardzo zdziwiony. Chyba lubię pisać o sobie... :)

Krew przelewamy nieustannie. Nie wiadomo dlaczego, przecież Polsce nie są potrzebni zdrowi i krzepcy emeryci. Pięć przyimków "w" to dla mnie zdecydowanie za dużo. Dwie ciekawe przerzutnie na początku wiersza, potem zaś pustka... Pozdrawiam - E.

To tylko jeden z możliwych scenariuszy: Chłopaki wpadli we własne sidła, a potem - skoro się powiedziało a, trzeba było za karę umożliwić Bogu utrzymanie ludzi w ryzach. I tak powstało piekło. Pozdrawiam - E.

być może gdyby mieli wybór nie chcieliby panować nad istotami o rozwiniętej świadomości już samą obecnością narobili sporo zamieszania wzbudzając irytację niewiedzą o niebieskiej hierarchii to się źle skończy – komentowały trony a cherubini z chichotem ostrzyli miecze prowokacja udała się znakomicie jednak wąż nie zdążył na czas zmienić skóry i zaświecić jutrzenką przed obliczem Pana gdyby Lucyferowi nie trzęsły się ręce podczas powrotu z akcji wszystko byłoby po staremu Stwórca słuchałby z zadowoleniem występu wszystkich chórzystów dałby się pewnie przekonać że stworzenie człowieka nie było najszczęśliwszym pomysłem

To pierwszy wiersz, jaki opublikowałem na poezji.org. Drażni mnie trochę język ekonomii, biznesowe wyrażenia. Dotknąłeś jednego z wyznaczników moich wierszy. Ciekawy jestem Twoich opinii o moich następnych tekstach. Pozdrawiam - E.

no tak, skoro piszę, to piszę ze swojego punktu widzenia. proszę, przybliż zatem jak autor widzi rzecz. pozdrawiam Anioł. Musiałem zawinąć w wierszu coś, czego odwijać nie chciałbym. Mogę jedynie nadmienić, że nie kpię sobie z takich tematów. Ale bardzo chętnie przymrużam na nie oko. Kiedy moja żona po raz pierwszy przeczytała niniejszy wiersz, miała zastrzeżenia do nadmiernie rozbudowanych fraz odnoszących się do przypuszczeń. Autor nie ma wątpliwości co do intencji Jezusa, jednak starał się zebrać kilka informacji zawartych w Piśmie Św., aby pokusić się na udzielenie odpowiedzi na pytanie: co by było, gdyby... Taki a nie inny tytuł miał właściwie przedstawić wiersz, zasugerować treść... Dziękuję za wzięcie mnie w obronę. Pozdrawiam - E.

Być może z Twojego punktu widzenia jest to kpiarstwo... Ja widzę rzecz trochę inaczej.

A dlaczego przegiąłem? Przez próbę odpowiedzi na pytanie, co by było, gdyby Jezus nie został powołany?

Spodziewałem się głębszej refleksji na temat predestynacji. Zapewniam, że problem jest tego warty. Pozdrawiam - E.

gdybyś został cieślą ludzie doceniają tradycję warsztat o rodzinnych korzeniach miałby wzięcie wśród mieszkańców Galilei żeby sprostać popytowi zatrudniłbyś uczniów a w miejsce rozpadającej się szopy Józefa postawiłbyś okazały tartak z Libanu sprowadzałbyś cedrowe drewno na krzyże cezar dobrze płaci więc zamówienia dla wojska traktowałbyś priorytetowo za zasługi dla utrwalania władzy dostałbyś przepustkę do lokalu z napisem tylko dla Rzymian układ z Mateuszem mógłby zapewnić dodatkowe zyski po pracy oddałbyś co boskie Bogu przywdziewając fartuszek faryzeusza jako uczony w piśmie byłbyś mile widziany nawet w szeregach przeciwników gdybyś chciał zostać cieślą nie ocalałbyś z rzezi niewiniątek

Na pytanie Autora nie odpowiem, bom tu właściwie nowy. Skoncentruję się na wierszu, który raczej nie zachwycił. Pozdrawiam - E.

Widział Go Autor. I poniósł Jego chwilową niedyspozycję wśród ludzi... [quote]jak kamień wbity milowy słup nadchodzi Bóg Zaznaczony rym trochę mi przeszkodził. [quote]pluje na nią depcze zmęczył sie [u]rozprzestrzenianiem wielkich słów[/u] słychać zatrzymuje się na horyzoncie Podkreślony wers trochę mną zawahał. Jakby zbyt dosłowny przekaz... Pozdrawiam - E.

[quote]Elea.; - znaczy się, mam go zaśpiewać nago abym został dla Pani królem? bardzo chętnie zaśpiewam, nawet w tempie allegro vivace - proszę podać adres... :)! Trzymam w takim razie za słowo i w stosownym czasie przypomnę o obietnicy! E.