Iwi25

wysadzana ulica kamieniami i łzami płynie swoim nurtem Mnie też deszcz chmur zaczyna doskwierać..i te tragedie ludzkie:((( Pozdrowienia dla wszystkich:)

niedomknięte drzwi krople na progu powódź w sieni i w przedsionkach serca Ładna ta Twoja wersja;)

zachód słońca sztuką własnych promieni za kurtyną wszechświata sztuką w teatrze ;)

niemobilny..

Nie daje dary własnie...

Walczę z zapachem mięty z irysem jak z przebiegłym lisem

marzenia depczą stopami w naszych snach a sny odpływają z porywem porannego wiatru

Anula łuną i lekkim piórkiem pisać nie chciała nie zauroczyła urocza urokiem się stała ;PPP Nie brać poważnie = nie krytykować poproszę ;))

miło utonąć w Twoich słowach ciepłych...;)

elfy obrączkę oburącz za jedną i drugą rączkę jak para młoda para dłoni ;))

Może..;)

Piękne, zwłaszcza zakończenie..Wyczuwam "smutny optymizm" Gratuluję i pozdrawiam..

kwadraty w powietrzu...Rozumiem jako ograniczenie rozmyślania do jednej szczególnej myśli, takie chwilowe ograniczenie i zawisniecie na tej ,z pewnością mało pozytywnej, myśli=wspomnieniu, czymś co było. Cztery punkty i cztery linie jak granice świadomości danej chwili....W kazdym razie ładne to "wycinanie nożem":)

"suche jak pustynia sylaby" ładne porównanie ;) "po ostatniej wyprawie bez recznika" ...a ostatek (jak w niego woda) we mnie wnika ;))

Gdzie stwerdziłam, ze Ty byś tak napisał...?Miałam na myśli tematykę, czy choćby tytuł. Mniejsza o to;) galaktyko nieodgadniona ;D Dziękować za opinię niewymiarowy..;p

Z czasem spadną z przestrzeni w przestrzeń rozłożą na części pierwsze o horyzont zahaczą znikną najedzone galaktyką ...........bazylu prost, to ciąg dalszy Twoich gwiazdek ;)

Mylenie się skazą gwiazdy chwilą światła ;P

wydęte usta ugięte szczypiorki dnia tego gusta za kulisą rozpusta

Nie znam, nie czytałam ale zostawiam gratki serdeczne:) Takie wydarzenie to kolejna randka z poezją,super...;)!

Pośród kałuż na ulicy Co odbijają ludzkie sprawy Ona jedna i w Jej źrenicy Płomyk tli się już niemrawy. Jak fiołkowe oczy Jej mogły Stać się przedmiotem zapomnienia? Czemu gorące conocne modły Nie wyprosiły choćby westchnienia?

Tak długo trwali w jednym świecie Ogrzewali zimne dłonie Ostudzali płonące usta w lecie Patrzyli tak długo w to samo niebo Rysowali dotykiem tęczę… To właśnie Im dał Bóg na spróbowanie szczęście Ona mu łzy ocierała Chusteczką malując uśmiech na twarzy. On zasłaniał szarość świata Ucząc Ją jak pięknie jest marzyć. Lecz przyszła jesień I liść ostatni zwiędnął na gruszy Los głupi przyszedł Kreśląc rysę na Jego dobrej duszy. Wszystkie szczęścia, smutki, żale Niepamięć pogrzebała Czy ktoś jeszcze to kiedyś spamięta…? Jak Ona mu łzy ocierała Chusteczką malując uśmiech na twarzy. On zasłaniał szarość świata Ucząc Ją jak pięknie jest marzyć

Nie wierzę W wielką miłość W szczęście Które rodzi cierpienie. Albowiem Były kiedyś góry Które umiałeś przenieść. Były góry Pieszczące sklepienie. Z czasem stały się Piaskiem pod ludzkimi stopami I nikt o nich nie pamięta. Nie wierzę. Albowiem Był kiedyś ptak Na parapecie mojej nadziei. Budził mnie co dzień Trzepotem skrzydeł. Teraz budzi mnie cisza

Oczekiwanie na "to" ujęte w mega optymistyczny sposób "Jestem u stóp, ale czy wiesz, co jeszcze z twoich ust usłyszeć chcę" Piękne...gratki i pozdrawiam :)

Dryfowanie po oceanie i gwałtowne do brzegu przybicie Spełnienie.... zamknięte z rozkoszy źrenice

Pożądanie, niecierpliwość, czekanie....Ładnie ubrałaś to (w proste na pozór) słowa, podoba mi si e;))