Anna_Para

Panie Biały: Dzięki za Nieeee! Dlaczego bez oka? Chodzi o zmysły!!! Dlaczego nie ma się powtórzyć "cały", skoro jest tyle "połówek" ??? Brak interpunkcji w wierszu mam już za sobą. Miewa wady. Powoduje nieścisłości i zbytnią dowolność w interpretacji. Mam potrzebę dokładnego wyrażania myśli i uczuć. Do tego się dojrzewa. Nie hołduję teorii: "każdy czyta, jak chce". Wiersz powinien być czytany, jak chce tego autor. Inaczej - nie jest to jasny i precyzyjny przekaz. Poza tym - doszłam do wniosku, że bez interpunkcji pisze się wtedy, kiedy autor nie posiadł umiejętności stosowania zasad. Dlaczego "cały strach" i "cały świt" interpretujesz jako niekonsekwencję? Nie rozumiem. Cieszę się jednak, że wyrażasz opinię. Zawsze miło mi Cię gościć. Serdecznie i cieplutko, Para:)

Grażynko: No tak, rym się robi nieregularny, bo kleją się oczka... Dzięki piękne. I za czytanie i za miły komentarz. Cieplutkie: dobranoc. Para:)

Wanesko: Dziękuję, miło, że wracasz, aby dopowiedzieć. Cieplutko, Para:)

Taro, wreszcie doTar łaś! Dzięki. Zabawa formą przy ważkiej dla autorki treści - to, co lubisz. Tak więc - miło mi, że się podoba! :) Para:)

Tomaszu, po warsztatach literackich postanowiłam wrócić do wierszy z interpunkcją. Czasem dobrze, kiedy interpunkcja "dopowiada" sensy i znaczenia. Przerzutnie i tak dają się zachować, jeśli są. Dzięki szczególne, bo dawno u mnie nie gościłeś. Wdzięczna za komentarz - Para:)

Anno Myszkino, Dziękuję pięknie, że doceniasz urok neologizmów. Kołysz się z moją kołysanką do dobrego snu. Ja - nie śpię;) Cieplutko, Para:)

Ty się ,wanesko, odnosisz jedynie do treści, zupełnie nie omawiając formy wiersza. Przyznam, że to trochę dziwne, i nie wiem po Twoim komentarzu, czy wierszyk uznajesz za dobry, czy też nie. Trudno. Mimo to - cieplutko, Para:)

Oui, Taro! No, może jeszcze dla kogoś, ale to tak pół na pół. Taka moda! Dzięki piękne! Ot, co! Cieplutko, Para:)

Doskonały tekst. Podoba mi się, i nie tylko dlatego, że każdy dzień zaczynam od herbaty z miodem. Gratuluję, Para:)

Oxy - zgodzę się z Agatą. Poza tym - wyrównałabym długość wersów i zabrałabym jedyny przecinek. Treść jest przepiękna i mądra. Forma - do warsztatu. Pozdrawiam, Para.

Donie - możesz się gniewać, ale zaproponuję wersję bez inwersji: siedzę na ławce, tej samej, gdzie wczoraj pili kloszardzi. od ciebie o rzut spojrzeniem. (tak łatwo możesz to sprawdzić) gdy patrzysz tu, w moją stronę, w twych oczach widzę blask jakiś, nie śpiesz się, mam czas, zaczekam. (ciekawy jestem, czy trafisz) Jest to propozycja uniknięcia niefortunnych rymów czasownikowych, wyrównaniu zapisu wielką i małą literą, no i ... blask, nie błysk, jednak. Ponadto zrezygnowałabym z "rzutu kamieniem", brzydko stylistycznie. Ojej, przepraszam. Wtrąciłam się, ale możesz mnie zlekceważyć. Cieplutko, Para:)

Leooo! Nieeee! Nawet, jeśli jest to stylizacja na Konopnicką! ;( Proponuję poprawić "niewprawioną", musi być łącznie. pośród grobowców i pomników, na czarnej płycie biała kartka wyrwana prędko, jak ze zeszytu, przy niej dziewczynka i kokardka. na kartce zdanie wzięte w ramy. dziecięcą ręką nie wprawioną, ktoś koślawymi literkami napisał kredką na czerwono: mamusiu, bardzo cię kochamy, wróć do nas z nieba od aniołów, przy kartce, pewnie też dla mamy, leżał bukiecik świeżych fiołków. Zabij mnie i znielub, ale oryginał - nie! Teraz i tak jest sentymentalnie, bardzo! Pozdrawiam, Para:)

Zagadkowa ta dżungla, Anno. Metafora skomplikowanych zadań i zjawisk, zgrabnie ujęta. Naprawdę wiele mądrej treści w dobrej formie. Ach, gdym jeszcze nie miała w tym miejscu obaw o inwersję! małpim pojęciem obejść wyrzuty zmywając deszczem bezzwrotnikowym dziedziczne kubki smaku porażki pragnień kąsanych jadem od głowy Poza tą strofką, wszystko jest pięknie. Cieplutko, Para:)

Czarna Damo! Dzięki śliczne! No i cieplutko w rewanżu - pozdrawiam, Para:)

Pozbierana, bo z komentarzy. Imię Jolki zmieniłam na własne;) Nie gniewaj się, Jolko S. Cieplutko, Para:)

kiedy Anna woli ziewać, nie ma czasu już na śmiech. trzeba zwiewać i zaśpiewać, gdzie wanilia śpi i pieprz. pod pazuchę, nawet w ucho myszy wlazły, mruczy kot. zamknij oczka uparciucho, ach ta Anka, to jest trzpiot! łasi mi się mysia minka, kotu - mleczko już się śni, psoto, co to pod pierzynką? zaśnij, uśnij mi dziewczynko, niekoniecznie w pojedynkę. a za oknem białe mgły.

Jolu S: Mam nadzieję, że się nie pogniewasz, że zmieniam Twoje imię w kołysance? Pozdrawiam, publikuję w "Kołysance pozbieranej" w Warsztacie. Cieplutko, Para:)

Oxy: Dzięki za uwagę. Już poprawiłam. Nie mam pojęcia, jakim cudem mi się zabłąkał ten przecinek! Nie mam żalu, że szczerze wyrażasz opinię. Przecież po to jest forum. Dzięki piękne. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Elizo: Dzięki za uznanie, Miło mi bardzo. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Agatko: Dzięki śliczne. Pozdrawiam cieplutko, Para;)

Wanesko: Wyrównałabym interpunkcję. Wystarczy, że zabierzesz jedyny przecinek. Myśl piękna i zgrabnie ujęta. Cieplutko, Para:)

Ach, Rzym... To prawda, że kiedy wyjedzie się gdzieś daleko, a tęskni za kimś, kto został w domu, szuka się go wzrokiem po obcych ulicach, i wydaje się, że przemyka... A nie przemyka. Cieplutko. Dobry tekst. Para:)

Judyt: Dzięki. Pozdrawiam i cieplutko zapraszam. Bawiłam się rymami wewnętrznymi, skojarzeniami, symbolami. Z tęsknoty bardziej niż z nudów... Ale to raczej rzeźba niż wiersz. Poza tym chciałam, żeby "zabrzmiał". Cieplutko, Para:)

Ależ to fajne. Kocio erotycznie! Świetny nastrój. Ciplutko;) Para:)))))))

Dobry wiersz. Pytanie o relacje w odbiorze poezji i zdecydowana odpowiedź kogoś - poety, peela, który wie, czym jest dla niego poezja. I to jest ważne. Pozdrawiam, Rafale. Para:)