Nata_Kruk

Monia, ładnie... bo 'kosmicznie'.. :)

Iwonaroma... jednym słowem... życie. Fajne, bardzo. hej...

Sprawdziłam Godota i... wszystko jasne.

... całość daje do myślenia. Ileż można skryć w określeniu.. jedna nuta.. Bywa, że wybrzmiewa.. w jednej chwili.. a nieraz 'puchnie' i puchnie'... żeby ją usłyszeć. Pozdrawiam.

to "są", troszkę niepotrzebnie 'posykuje' w tym miejscu... ;) Zostawiłabym... to nie tylko... 'dzieciątko' Twoje. Piękne mini.!

Duszko... wydaje mi się, że wiesz... jak.

Janko... dobre.!. druga szczególnie mi przypadła... ale całości, zdecydowane, tak. Dygam, za pomysł.. :)

Duszko... w zasadzie tak jest... to lęk motywuje, wyzwala w nas napędową siłę.... coś w tym jest. Trafne. Pozdrawiam.

Monia... czasu nie zawrócimy, ale mamy pamięć, te/ tamte... itp.. zdarzenia żyją, w nas.

... że niby po nocy, tkwisz w tel.? ... mamma mia.... ja nieraz zaglądam dopiero około poułdnia. Na wieczór....

poezja.tańczy - Marcinie... tak, to niestety, taka nowoczesna choroba. Dobrze ujęte... :) Dzięki. Staszku... nie wiem, czy przypadek, czy nie... w każdym razie piosenka tak mi w głowie dźwięczała już od dłuższego czasu, że... przypadek.? nie wiem... :) Dzięki za słowo pod... Tymczasem... Grzegorz.... Starzec... miło mi... Dziękuję. Chyba nikogo nie pominęłam. Ślę Wam serdeczne pozdrowienie.

... no to co.. i tak go lubię... :) ( z dzisiejszego spaceru)

... andrew... też popatrzę...

... "pragnę czegokolwiek"... hmm... a może to... :)

"Pan listopad"... ja, codziennie o poranku (do niedawna) spija(ła)m 'z nim' kawkę...:) Zdecydowanie wolę tego.. pana.. za oknami, żółto pomarańczowy, czasem rdzawy i fajnie szeleści pod butami. Pozdrawiam.

Czarek... czwarty raz podchodzę do treści tego wiersza, tym razem przeczytałam także komentarze. Czuje podskórnie to, o czym piszesz... pierwsza i ostatnia pasują mi bardzo... druga nieco mniej... ogólnie, popaprane życie, co starasz się ukazać w swoim pisaniu. Od dawna lubię Twoje spostrzeżenia, masz oko na wiele ludzkich, życiowych spraw, a te z kolei... potrafią być ciężkie jak ołów i nijak je udźwignąć. Pozdrawiam.

ja_wochem... już od jakiegoś czasu "wpadłeś mi w oko" swoim pisaniem.... kibicuję Ci... pisz.. masz czucie realiów. Serdecznie pozdrawiam.

et ceterea... wiem, że są dziećmi Kuby Sienkiewicza, którego też lubię... Racja, cechuje ich... "brak oszlamienia"... dobrze określone.! i fajnie dorastają, bo patrzą nie na lukier, a na ciasto.... tak tylko uogólniam. Kłamstw jest bez liku wokół nas, a my, musimy w tym żyć. Dziękuję za odniesienie. Monia... dzięki za wejście... no, jakby nie zerkał, część jest. Duszko... dałaś taki ładny komentarz, że aż zacytowałam. Dziękuję Ci za te słowa. Oby była to tylko... wypowiedź. Teraz nie wiem, ale chyba dobrze będzie.. pozdrawiam trzy kobietki..:) Leszczym... Moondog... dziękuję za ciche ślady czytania.

.... średni, my wszyscy...:) nie przejmuj się, Konrad.

... a gdzie 'padło' słowo.. okruszek.. w treści, tam jest.. ciacho..:)) Viola, Ty mnie tu nie czaruj, wiem.. późno już dla mnie, prawie zasypiam, ale ciasto, to ciasto.. a okruszki.. ok. jęzorkiem z talerzyka, czy innej 'zastawy'. Tutaj, lody, wg mnie, bardziej by pasowały. Ty pisałaś, niech jest, jak chcesz..:)

... nieco zawile, ale po kilkukrotnym przeczytaniu, wybudziły się moje komórki szarej masy, żeby pójść inną dróżką.. wszak to.. errata.. jest bohaterką treści. No cóż... miewam zastoje w zrozumieniu... :) Pozdrawiam.

Waldku... prawda, całe życie człowiek się uczy, dokąd potrafi logicznie myśleć... :) Pozdrawiam.

... violetta... dlaczego nie rozwiniesz myśli.. znowu kawalątek podałaś, fajny kąsek, ale krótko. Od razu wywalam słowo... ciasto.. ciasto się je, nie liże. Czytałam zdecydowanie... lody.