ariel luczynski

nie ma problemu:)

dobry kamuflaż:)

wydaje mi się że gdzieś to już widziałem, ale jeśli to Twoje to gratuluje.

o czym to jest?

cieszę się :)

dziękuję. te mym, kiedyś itp itd, są przede wszystkim dla utrzymania tempa. w każdym wierszu jest po 8sylab (przynajmniej taki był mój zamiar).chciałem żeby płynnie się czytało. pozdrawiam!

nie wszystko. "jestem wyznawcą złudzeń [...]" mówi że jestem marzycielem.

jednak używam pojęć, które dla każdego niosą inne znaczenie (złudzenia,bezcelowe jestestwo,itp) uważam więc, że czytelnik ma wolność interpretacji.

zważywszy na wiek autora tez jestem w szoku.

gratuluję wiersza. estetyczny, piękny i prawdziwy.

2 lata i bez komentarza... wiersz, domyślam się, że bardzo osobisty. bardzo piękny i smutny choć zniechęcający młodzież do formowania związków:) gratuluję szczerze tak wyśmienitego wiersza, pięknie napisanego, opisujące streszczoną historię autora w cudowny sposób. ale te 2 lata bez komentarza... nie rozumiem. gratuluję autorowi! polecam wszystkim! PS ostatnia strofa mnie "rozbroiła": "Nie wytrzymuję, opuszczam Cię, lecz nigdy nie będę mściwa Wiem, że jednak na zawsze pozostanę Nieszczęśliwa." piękny koniec.

pięknie to aluna ujęłaś w tym wierszu. gratuluję!

porównujesz mnie do Baudelaire'a :) pochlebia mi to xD a tak na poważnie to każda poezja ma swoje zadanie. mi chodziło wyłącznie o to aby czytelnik wyobraził sobie uczucie, które starałem się w moim skromnym wierszyku przedstawić. mocno sugerując, owszem, lecz nie narzucając.

pisząc: "umarła moja ciotka" też daje się czytelnikowi wolną interpretację co do uczuć, których nie ma ani krzty w tym zdaniu. według mnie estetycznie opisujesz, ale dalej twierdzę, że emocji tu brakuje.

proszę o jakiś komentarz, może być bezlitosny, ale lepsze to od ignorancji...

a więc zgodzisz się ze mną, że Twój tekst to estetycznie napisany opis, skoro nie ma w nim emocji. można też pięknie pisać książki historyczne, używając ładnych przenośni... oczywiście przesadzam, już mam taką skłonność, ale coś w tym jest.

w/g mnie właśnie dlatego Baudelaire piszę tak dobrze, że pomimo że jego utwory są skomplikowane to bez głębszej analizy wyczuwa się klimat, jakby tekst przemawiał do podświadomości.

cieszy mnie to:)

z tymi słowami się zgadzam.chodziło mi że mamy inną wizję poezji. w/g mnie poezji nie powinno się analizować krok po kroku jak w szkole (metafory,styl,itp, itd.) lecz czuć. oczywiście wtedy zachodzi problem bo pojęcie poezji zależałoby tylko od gustu. to też nie jest w/g mnie prawdą. nie mam pomysłu na definicję poezji, ale czuję ją (definicję i poezję)

ciężki wiersz.za ciężki jak na mój gust. ale przyznam, że spodobało mi się kilka momentów: -"Dzieci , cierpią na ciszę." -"Zatruty spokojem, oszalał inaczej niż zwykle." treść ambitna choć za mało emocji jak na mój gust.estetycznie napisane lecz niewrażliwie.

nie nazywam się poetą a moich prób pisania nie nazywam poezją, ale widzę że mamy inne zdanie co do definicji poezji.

przeczytam sobie to za tydzień i wtedy odpowiem. aczkolwiek w/g mnie poezja nie musi być mądra i głęboka w sensie intelektualnym. może taka być, lecz taka mi nie podchodzi. jeśli jest wyłącznie "intelektualna". gustuję bardziej w uczuciach, które, owszem bywają płytkie lecz bardzo silne.

dziękuję za uczącą uwagę nazgul22. ja osobiście wolę moją wersję z "mi", itd. chodzi MI tu o tempo czytania.robi się szybciej dzięki temu jednosylabowemu słówku. po drugie "mi" ma właśnie non stop przypominać, że to mi brakuje czegoś tam a nie komuś innemu lub czemuś innemu. co do zakończenia, również wolę swoją wersję. tempo wtedy przyspiesza. co do interpunkcji zgadzam się. pospieszyłem się, niedokładnie sprawdziłem ten skromniutki wierszyk przed opublikowaniem go tutaj.mea culpa. jak to mądrze nazgul22 ująłeś/ujęłaś, rzecz gustu. klasyki czytam i przeczytałem już wiele. Baudelaire, taki autor francuski był sobie kiedyś.co o nim sądzisz?

wiersz jest o tym kim "byłem" w chwili, w której go pisałem. przy mocnych odczuciach można przesadzić i powyolbrzymiać pewne sprawy. było, minęło. z czasem się zmieniamy, nieprawdaż? ja przynajmniej mogę szczerze wyznać, że, nie będąc schizofrenikiem, nie jestem DOKŁADNIE tą samą osobą w zależności od humoru, odczuć, itp. A w szczególności kiedy coś próbuje napisać, staram się by me odczucia w danej chwili były jak najmocniejsze.

Siła którą kiedyś miałem przeistoczyła się w słabość a ideały którymi władałem w cieniu pamięci się pochowały. Słabszy z każdym dniem noszę niegojącą się ranę którą przeszłość wypaliła na koniuszku mego serca. Chciałbym wrócić do tych czasów kiedy silny, pewny siebie naiwnością się broniłem przed brutalnym ostrzem prawdy. Lecz już brak mi wiary w jutro tylko dziś mi pozostało dzień wczorajszy krwawi, ginie. Po nim blizny nic nie zgładzi.