M._Krzywak

jaśnieją przestwory ścian, pomiędzy nimi cienie rozkochane we wdowach czarnych testamentach marnych, losach koszmarnych pod drzwiami przemykają milczące ulotki z lotnych piasków pałac nadziei i potęgi gdzieś słońce zabłąkało się i znikło idzie wiosna, traktory budźcie się! wiosna nadchodzi ciężarna kobiety z kłosami w dłoniach mężczyźni wycinają kupony i liczą – toto toto toto lotek błyszczącą gwiazdą złudzeń w szybie odbija się zbita madonna stare śmiecie, listy, wiersze i notatki umierają zwijając się do środka gdzieś pomiędzy ścianami ułożyliśmy historię białego krzyża na tle błękitnego nieba skalistego szczytu gdzieś hen za lasami stworzyliśmy historię pełną wzruszeń i czarów liściastych demonów i różanych diabłów majowych przędzideł jasnych czarownic idzie wiosna, dziewczęta budźcie się wiosna nadchodzi ciężarna! panowie, uśmiechy na usta jabłonie zakwitną na nowo znowu czeka nas grzech

"że może kiedyś wreszcie" stworzę coś nareszcie W pełni rozumiem i też na to czekam. Pozdrawiam.

Kiedyś "Kult" miał taką piosenkę "Arahja" - oszczędną i wciągającą. Tutaj mam podobne wrażenie, chociaż jako odbiorca mam wrażenie, że tych stron tak rozdzielić się nie da. Na plus. Pozdrawiam.

Też się rozczuliłem wyobrażając sobie ten sterczący samotny palec. Pozdrawiam.

W sumie połamałem sobie myśli docierając do połowy. Wygibasy to nie poezja. Pozdrawiam.

"Odrobina", jak mniemam, to ta mniejsza część, czyli coś około 1/4 samotności. Jakoś nie czuję się poruszony tym dramatycznym zapisem. Pozdrawiam.

To jest właśnie taka poezja - proste to to, niewyszukane, ale tonie we łzach i wymusza na odbiorcy z góry zaplanowane oceny (bo jak ktoś napisze, że niedobre, to nie ma uczuć i jest niewrażliwy, ba...). Tyle, że to poezją nie jest. Idę się rozbeczeć. Pozdrawiam.

iesz Pancolku, kochany, że zgadzam się z Tobą w całej pełni, stajemy się nieczuli nawet na tragedię wielu ludzi, bo to co się wydarzyło BYŁO STRASZNE, a przeżycia w samolocie , kiedy wiedzieli, że zginą... w tym czasie leciałam do Londynu, gdy samolot wylądował wszyscy bili brawo , pierwszy raz dziwiłam siĘ takiej reakcji publiczności pasażerskiej, teraz już NIE!!!!!!! Jaki by to nie był człowiek, był CZŁOWIEKIEM, tylko ludzie bez sumienia nie potrafią współczuć ech, co ja tam będę... ściskam Cię za te mądre słowa Jak dasz więcej wykrzykników i DUŻYCH (WIELKICH) liter, będzie to jeszcze bardziej wyraźne. A co do tematu - jest coś takiego jak żal i jest coś takiego jak użalanie się. Człowiek, który rzeczywiście ten żal czuje, nie miota się, nie wyzywa innych, bo coś takiego jest nieodpowiednie do wyrażanych uczuć. To, co Wy przedstawiacie w postach, to inżyniera dusz, czyli coś, na co się nigdy nie zgadzałem i nie zgodzę. A swoją drogą - wiecie, ile kosztują hotele w Krakowie?

Pisanie o "miłości" to poetycki wyścig - kto wymyśli większe dziwolągi, ten wygrywa. Tutaj zabrakło "oczu", "powiek" "ust" i "dłoni", dlatego nie wciskam minusa. Pozdrawiam.

Tak, np. przy kawie z sernikiem domowego wypieku :I ze smalcem i z cebulą. Pycha :)

Ty szanujesz tylko te, które potrafią pomidorową zupę ;] Od niedawna gustuję w kalafiorowej!

"Wolność" chyba ogólnie jest niedefiniowalna :) Dzięki wielkie, Waldemarze.

Mi tam dyrektorów nie żal. Na biednego nie trafia :) Dzięki.

Dobry poeta powinien najpierw zamykać oczy i wklejać na pałę plusy, potem zaś próbować jakoś to uzasadnić - niekoniecznie poprawnie gramatycznie i ortograficznie. Dobry poeta uważa, że byle gówno wklejone w dział Z to arcydzieło, każdą krytykę uważa za zamach przeciwko owemu "dobru". Dobry poeta roznosi się jak pryszcz na twarzy, wyciśnięty (zbanowany) powraca zwielokrotniony. Dobry poeta oczywiście pisze dobre wiersze, przynajmniej wychodzi z takiego założenia. Nie daj losie napisać, że to grafomania, ponieważ jak końska mucha wpije się w wiersz oponenta, najczęściej przepisując to, co znalazł pod swoim. Tyle, że oczywiście też poprawnie tego nie przepisze. Tacy są dobrzy poeci. Dlatego szanuję tych złych. A złe Poetki to już całkowicie... :)))

Mam wrażenie, że jedna prawdziwa minuta ciszy byłaby bardziej poważna niż tygodniowy festyn reklamowy polityki, handlu i marnej poezji

Ale to nie jest literówka, tylko prawdziwy, autentyczny BYK! A co do komentarzy, pani myśli, że wklepywanie na pałę plusów pod wszystkim jest konstruktywne? Współczuje. I tyle, bo już jesteśmy po potopie grafomaństwa, ale pewnie czeka nas druga fala i trzeba szykować nowe "słownictwo z żargonem" (ech, te poziomy wysławiania się :)))

Pionki jak złoto widnieją!

Przeczytane, zatwierdzone pozytywnie. Pozdrawiam.

Warsztat gra jak złoto. Zostaje treść - miałka, łzawa i nudna. Pozdrawiam.

No toś zrobił odkrycie. E tam.

E tam, wielkie halo, a tutaj po prostu brakuje rzemiosła. Przy dobrym warsztacie to byłby fajerwerk, ale, powtarzam - przy dobrym warsztacie. Na razie wieje nudą. Pozdrawiam.

Z której strony by nie popatrzeć, "oczy" nie "oczy" a i tak mam wrażenie, że czytam nieprzeciętne teksty. I bardzo dobrze. Pozdrawiam.

Dzięki dla tych, co teraz, i oczywiście dzięki dla tych, co później :) Pozdrawiam.

Słownik ortograficzny chyba niewiele kosztuje. A wiersz badziewny, sorki.

Nie no...