Magda_Tara

www.youtube.com/watch?v=zrC9zFmv0g4 boli głowa............ i wiosna! :*

nie przegaduj, a może tak? zroszonym świtem na wpół pomarańczowo-żółte spragnione nowego nieba wzeszło gorejące lekko przygasłą poświatą ponad koronami drzew dmuchnęło jasnym wiatrem przywitało mnie i ciebie radością rozbłyskiem zbudzonych chmur prześwitem półkola tak jeszcze do połowy nastał nowy dzień świtem wstał który zasnął jasności gońcem zbudzony dla ciebie słońce ale to Twój wiersz :))

nie znam :( Żubrze. ale może istnieje. poczekajmy. a może się doczekamy (jeśli ktoś zna) i pogadamy. pozdrawiam. p.s. z papierosami to raczej kulawo.

:)) a ja serdecznie dziękuję

mam słabość do takich erotyków. takich erotycznie pięknych. osłabiłaś mnie, Graża! to idę się wzmocnić! buziak i brawo!

:))) pożądany taki: pożądany stan jasne, że z chichem! buziak!

wróciłaś pięknym klimatycznym wierszem. witaj :))

:D bez wątpienia załapiesz się Anka! dziękuję serdecznie za zainteresowanie tematem :*

powszedniość docenia się, gdy zaczyna być darem. broń swojego, Dziewczyno! pięknie bronisz wiersza. obroniłaś! buziak!

ech, Paro na wiosnę... :)))))))) no...no...no... buziak!

palisz umrzesz nie palisz umrzesz :* ja nie palę! buziak! Dejwi. :))

Januszu, podzielam zdanie Elki, świetny wiersz. nie przyczepię się do niczego, bo nie jestem profesjonalna :), po prostu go czuję znakomity obrazek, przekonujący, na wprost, pięknie konsekwentnie poprowadzony wiersz. brawo. :)) i pozdrawiam!

oj, to chyba nie do dzieciątka!!!! :D a Sztacheta wie, co mówi! z tym krzesełkiem (w moim przypadku - takoż! nawet nie będę próbować, jak takie zoczę ;D). lepiej jednak dla dorosłego - jeśli to do dziecka - to też się nada. omatko! o czym ja...... wszystko przez Sztachetę!!!!! tak mi to krzesełko zwizualizowała! a wiersz..... mniam mniam, że tak sugestywnie zapodam! zabieram do ula dla pszczółów!!!!!!!! buziak, Elaali! pozazdrościć Dzieckowi temu! :)))))))

Tomasz, zachwycałam się na W i na pw i na jakimś może jeszcze innym w. i tu takoż się zachwycam, podoba mi się bardzo takie brnięcie przez czas. brawo, znakomicie sobie z tym radzisz. buziak i gratulacje.

i śpiewasz śpiewnie i nareszcie. znowu do muzyki wiersz. brawo. buziak.

(nie w korporacji) wstawała mała z mamą (ze mną). nie było danonków, oj nie było 7.00 - tramwaj i do przedszkola ;))) a druga mała - miała danonki i uczulenie na białkoooooooooo :(((((( tak mi się Mozjabo! zjadło. :))

podzielam opinię przedmówców. bardzo piękny nastrojowy wiersz. o domu - o nas. o domu - w nas. wzruszyłaś, jak zawsze. nawet jak śmieszysz to wzruszasz buziak, Agnieszko.

no i pięknie jest za tą szafą, u Ciebie :)))) śliczny wiersz, takim obrazowaniem poleciany :)))

trudny wiersz, ale przyciągający, Myszkino. zamknięty, jak to co opisujesz. czytam Cię z zainteresowaniem - zawsze, ale nie zawsze rozumiem - tu nie rozumiem, co świadczy o mnie nie o wierszu :))))))))) ściskam serdecznie

ładnie, delikatnie, subtelnie, w poświacie. bardzo sie podoba. :)) buziak!

cha! samo życie. sprawnie, czyściutko, precyzyjnie. podoba się buziak!

hej, Fisiu. dzięki! :))))))

Zosiu. :* a zostań se Zosiu. pozdrawiam

Droga Pani...jam jeno dyscypuł nikczemny osromocon wielce, bom despektu czekał, a tu miód na serce bez ekspecyjej wszelkiej... Trzeba będzie jakoś z tym żyć... ;)) Dziękuję. :) da rade, duży chłopak jest. za grosz we mnie fałszu, Drogi Panie! jak sie podoba to nie przemilcza! ;P

Drogi Panie.... no, jak tak się wszyscy zachwycnęli, to cóż pozostaje mi.... :(( lubię rustykalną malarskość, lubię ten wiersz. Reymont w półśnie, a ta mucha... szkoda, że nie mogę zakrzyżykować, ale przyślę zastępcę! pozdrawiam, Drogi Panie, pełna atencji (kilkakrotnej) dla wiersza. :))