Klaudiusz

...dlatego właśnie wolę odpoczywać na siedząco.....ale tak serio mówiąc to wszyscy mamy ten sam problem...czy jeszcze idziemy czy już jesteśmy na kolanach??....i w tym miejscu dwa słowa do Natalii: mówisz że należy IŚĆ do przodu, byle gdzie... i od razu człowiek jest szczśliwy...nie mówię że tak nie jest, ale taki cel w życiu to mają mrówki: chodzić, pracować, ku chwale królowej...ja chyba tak nie chcę...

nie przepadam za "takimi" wierszami... "jestem tylko paroma bitami na procesorze pana boga" jakieś takie na siłę wymyślane... ale to moje osobiste zdanie i normalnie bym tego nie pisał gdyby nie to że jest w tym wierszu parę rzeczy które mi sie podobają i to o nich będe mówił (ale oczywiście wstęp musiał być...:) przede wszystkim "wirtualna odwaga" ostatnio nabiera to wielu znaczeń...ludzie którzy w wirtualnym świecie są wirtualnie odwarzni...czy można uznać za odwarznego człowieka kogoś, kto chociazby na tej stronie "ma odwagę wypowidać własne zdanie" ?? czy te dwa światy można na siebie nałożyć ?? i w końcu ( co jest chyba puentą wiersza) czy można poprzez wirtualną wspinaczkę w wirtualnym świecie, rozlewając wirtualną krew, dotrzeć do pradziwego świata.... czy przypadkiem nie jest to wspinaczka w dół....

jak jakoś twoje wiersz do mnie nie trafiały, tak ten mi się bardzo podoba(z wyjątkiem jednego zgrzytu, ale to moja b.subiektywna opinia więc o niej nie mówię...) a drugą zwrotkę sobie chyba gdzieś przepiszę...

trafił mnie.... chciałbym z tego miejsca przeprosić w imieniu wszystkich facetów....ale my też kamieniem nie jesteśmy.... a apropo tych pytań na końcu, on to robi dla siebie...pomimo że nie wygląda... (i jeszcze jedno, dlaczego taki tytuł??? )

"nieświadom jego wagi ni nawet istnienia" to o mnie... :))) nigdy nie zastanawiałem sie na cieniem kobiety :))) ale już nadrobiłem.... mam tylko nadzieje że dobrze wiersz zrozumiałem... zastanawiam się tylko, czy też bym załapał gdybyś nie napisała ost. linijki.... strzałeczka :))

oj my faceci biedna słaba płeć :))) a na pytanie "co mnie w wierszu ujmuje" odpowiadam: ten fragmant pomiędzy "być" a "ocroną" ... :)) ale tak naprawdę to rozwaliła mnie ostatnia linijka.... ten wiersz kiedyś będzie sławny...

zasugerowałem się....moja wina.... :))

a mnie się strasznie podoba :))) aż sie zastanawiam co Cię tak natchnęło.... w drugiej zwrotce po prostu czuje się MOC!!!-kocham takie kawałki... Ale tak z drugiej strony, porównanie do M.B.???? ona chyba była symbolem cierpiącej matki...

ludzie narzekają na I-szą zwrotkę, a ona jest świetna!! a poza tym zawsze myślałem, że szeroko pojęta wolność, to jedno z głownych praw poetom przysługujących... i nie rozumiem dlaczego niektórym się to nie podoba....