Adaś Marek

Piszesz że jest wybór, to czemu w ślepą uliczkę? W wierszu widzę połączenie fizyczności z metafizycznością, może się mylę a może to jest powód wyboru ślepej uliczki. Wiersz głęboki smutny i wzruszający, bo takie jest kochanie smutku, dlatego smutku nie kocham... Pozdr. Adam Śmierć to też życie, tylko w swoim końcowym stadium... niestety

@Jacek_SuchowiczWygoń rozpustę gołym ramieniem powróć do wspomnień dziadziusia niech piękno łączy się z podnieceniem trendy bądź słuchaj się wnusia Pozdr. :)

@poezja.tanczy Tak mamy mało czasu w życiu na refleksje o życiu, a jak napisałeś dobrze się czasem zanurzyć we wspomnieniach. Pozdrawiam :)

@Kasia Koziorowska Może by tak samotność puścić z prądem, kofeinę za sobą porwie, a serce nabierze wigoru z życia

@Adam Zębala Zazwyczaj powodów złego cholesterolu naszej natury szukamy wszędzie z wyjątkiem siebie.

@Waldemar_Talar_Talar Matejko wyobraźni, gratuluję.

@Jacek_Suchowicz Szacun Jacek dla Ciebie za takie komentarze :)

@M_arianna_ Pozostaw widoki, zrób wypad w tę bajkę, przywieziesz ze sobą następną hawajkę.

Lubię wiersze z przesłaniem optymistycznym a ten taki jest, niesie w sobie nadzieję trzeba iść na całość więc lepiej będzie tak: Wtedy w moim życiu wszystko się naprawi.

Fajny, grunt że nadzieja jeszcze jest :)

@Rafael Marius @Waldemar_Talar_Talar ale każdy z nas chce być chce żyć złączony silnym ramieniem ze swoim cieniem Pozdrawiam Adam

Wiersz fajny w moim guście co żart i powagę przekazuje jednocześnie, spotkałem już w życiu takie osoby jak ta przedstawiona w wierszu, ciekawe jakby na niego zareagowały, może by je podniósł na duchu. Wiersz należy do takich które się chce przeczytać choć raz jeszcze, pomimo powagi tematu którego dotyczy. Czytając mam uwagi że płynniej się czyta jak jest tak: Proszę mnie zakopać, zgodnie z moją wolą Nawet jeśli okoliczności na to nie pozwolą Nie przyjmę odmowy, takiej mi nie trzeba A gdzie później trafię, chciała bym do nieba A przynajmniej bym chciała, i dotrzymam słowa Dopóki kombinować może, moja głowa Pozdrawiam Adam Pozdrawiam Adam

@Jacek_Suchowicz Jacku natchnąłem się na ten wiersz wcześniej, czytając w twórczości, ta zaskakująca przygotowana przez cały wiersz puenta jest świetna, Gratuluję i pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz Komentarz super,i wszystko jasne,za kasę z kasy wszystko jest straszne.

To jest prawda

@Waldemar_Talar_Talar Pozwól, że swoje wtrącę u mnie jabłoń powiła niedosłodzone na łące :)

@ja_wochen Najskuteczniej będzie w takiej ciszy gdzie wiatr słowa niesie, a tylko wiatr słyszysz. Pozdrawiam

@Dagmara Gądek Młodzieńcze uczucia zawsze były podkradane wbrew okolicznościom, to prawda. Dzięki za wnikliwe rozebranie wiersza na czynniki pierwsze myślałem tu o różnych odmianach- etapach miłości Czasem jest trudno zaradzić choćby z braku tanecznych zdolności "bo do tanga trzeba dwojga". Dzięki za opinię Serdecznie pozdrawiam @befana_di_campi Tak trudno jest zapomnieć o wspomnieniach szczególnie tych sercu bliskich,teraźniejszość przynosi doświadczenie, które można wykorzystać w przyszłości, jeśli się o nim pamięta i tak to się wszystko splata, z nami lub bez nas. Pozdrawiam Adam

@Jacek_Suchowicz gdy słodkość kopę z hakiem waży przez próg nie lawo już ją przenieść a kiedy czasem tak się zdarzy to oczy błysną z zadowoleniem Dzięki za te komentarze rymowane, są w swojej treści niezrównane tylko tę zmianę wprowadzę z ostrożna, i recytować już można. Pozdrawiam:) @FaLcorN Zanim nadejdzie ta pora, co Wszechświat z kwitkiem odprawi, słuchajmy "tak samo" jak wczoraj krzyków lecących żurawi. Wracając do dobrych wspomnień zawsze jest tęsknota za tym by było tak samo:) Dziękuję za opinię. Pozdrawiam Adam

@Adaś Marek @Jacek_Suchowicz Pisałem odruchowo,bez korekty prawie,zmieniam spoglądać na udawać, dzięki za uwagi. Pozdrawiam @agfka Trudno jest nam to zaakceptować i w tym problem. Przecinek uzupełniony, dzięki, uszło uwadze pisałem z marszu. Pozdrawiam:)

Czemu nie może być tak samo? Człowiek tęsknotą ogarnięty, która go gna w krainę słońca, jak kluczyk z sejfu nie wyjęty, tkwimy bez sensu i bez końca. Tkwimy w swych domach, w swych rodzinach, na stanowiskach, na świeczniku, aż kiedyś przyjdzie ta godzina, co wrażeń zsyła nam bez liku. Wtedy pojawia się zwierciadło, jest naturalne, bez pryzmatu, odbija wszystko, co weń wpadło, aż chciało by się krzyczeć światu. Nie można?, tak jak dawniej skrycie, w ramionach witać dzień co rano? wsłuchiwać się w Twe serca bicie, czemu nie może być tak samo? Chcę , żeby było jak przed laty, kiedy chodziłaś roześmianą ja Ci zbierałem polne kwiaty. Czemu nie może być tak samo? Wspominaj chwile tak odmienne, od tych ostatnich, bez natchnienia, wiem, szczęście także bywa zmienne, i czułe jest na głos sumienia. Chciałbym , choć nie wiem jak to zrobię, zatrzymać czas , gdym był przy Tobie, a Ty nie byłaś uczesaną. Czemu nie może być tak samo? Czar wreszcie kiedyś prysnąć musi, i życie, z wolna w nas wygaśnie. pójdziemy na wołanie głusi, a każdy z nas na wieki zaśnie. Zostanie łąka w zieloności, nasi najbliżsi też zostaną, pomyślą z nutą bezsilności , czemu nie mogło być tak samo? I tylko pył z nieskończoności, cicho zapyta w każde rano, jak objąć bezmiar tej miłości , kiedy nie może być tak samo.

@Adaś Marek @agfka Dzięki, przed że już jest. Też myślałem żeby podzielić ale wszystko dzielę a ten wiersz jest inny, więc niech tak zostanie. Tak pewnie często jest ale czy musi tak być? Przypomniał mi się inny wiersz w tym rodzinnym temacie wstawiam go teraz, zerknij proszę. Pozdrawiam

@Jacek_Suchowicz Super, co klasa to klasa, takie komentarze lubię. Zerknij jeszcze na pisane "po czasie" w wierszach do obróbki. Wiersz pisany odruchowo, a sam spojrzysz bez emocji. Pozdrawiam.

kiedyś mnie synu zrozumiesz, widzę, że jeszcze nie teraz mijają się nasze myśli, lub mamy złego suflera on cichcem nam podpowiada w którą udawać się stronę niech się twe serce spogląda na dzieci oraz na żonę tak samo uczynić pragnę, a napotykam przeszkody czasoprzestrzeni nie zagnę, jest lipiec a wokół lody kiedyś mnie synu zrozumiesz i usta wykrzywisz w grymasie żeby to nie nastąpiło, po czasie, synu po czasie...

@agfka Dzięki za wyjaśnienie, mój tata pracował na poczcie w Warszawie, przywoził mi gazety i książki, na których się nauczyłem czytać jeszcze przed pójściem do szkoły. Moi sąsiedzi małżeństwo tak jak u Ciebie mąż - listonosz żona w okienku, bardzo sympatyczni ludzie zatem jesteśmy po jednej stronie barykady. Miłego popołudnia