Tali Maciej

a dla mnie taka budowa wiersza jest kiepska, po 3 strofach kolejne są tylko powielanym schematem, męczą oczy i nudzą co do końcówki to rzeczywiście jak już jest wyliczanka w końcówce to powinno się coś stać jakiś dynamizm w końcówce a tu tylko powielona klisza nie tym razem nisko się kłaniam i pozdrawiam

taka niczego sobie rymowanka ale raczej pasująca do działu pisakownica/limeryki nisko się kłaniam i pozdrawiam

jeżeli na to spojrzeć od strony od której Yasiooo to rzeczywiście tekst ma w sobie coś melodyjnego, frazy płynnie wypływają dźwięcząc , plus od strony poezji śpiewanej, lecz jeśli chodzi od strony wczytania się w wiersz to wydaje mi się, że użyłaś zbyt wielu słów, podałaś całość na tacy zabierając czytelnikowi pole do interpretacyjnego popisu no i puenta jakby zerwana z choinki ni z gruszki ni z pieruszki nisko się kłaniam i pozdrawiam

kiedyś jeden Pan napisał IŻ (pozdrowienia dla pana Zawadowskiego) "Prostota jest zasadą wielkich wynalazków jak i wstrząsających opowieści" ale w twoim wykonaniu prostota zmieniła się w banał, może żelazny płot i drewniany mech by zainteresował oko czytelnika, bo tak to czytając nawet dwukrotnie zapomina się o nim po dwóch kiwnięciach ogonem nisko się kłaniam i pozdrwiam

świątczne nudy, wszyscy o choinkach i bombkach, w pierwszych frazach piszesz, że wcale na nie nie czekasz, to po co czytelnik ma to czytać ,skoro nic nowego nie wnosisz oprócz kilku dywagacji nie podoba mi się takie obnażanie sie przed czytelnkiem z własnych ekscentryczności w odniesieniu do okoliczności nadchodzących, jestem na nie nisko się kłaniam i pozdrawiam

strasznie przegadane i przeslodzone, po pierwszych słowach można się spodziewać co będzie w natępnych, tekst jest przewidywalny, a obraz który zbudowaleś wygląda jak z reklamwki świątecznej średnio się bawiłem czytając, można by rzec że się nudziłem, ale to tylko moje spojrzenie na temat nisko się kłaniam i pozdrawiam

Rafale przeczytaj to sobie jeszcze kilka razy i zastanów sę co jest nie tak, czytaj fraza po frazie na głos, jeśli już rymujesz to rób to w taki sposób aby rym był konsekwentny, aby rytm się nie gubił co strofe no i proszę co chciałeś wyrazić przez słowa "zmazy" "spoglądacza" do łez rozbawiła mnie fraza "śpij spokojnie me piękno delikatne" tekst jest straszny, jest postokroć przegadany, ani treść a już tym bardziej forma nie tym razem nisko się kłaniam i pozdrawiam

na skraju lasu schowane między trawą spłoszone pisklę

zgodzę się z Alter, że w tym tekście to rymy jakieś takie nie wyszukane czytałem już Pana w lepszej kondycji, i myślę że jest to tylko taki przerywnik pomiędzy innymi lepszymi wierszydłami nisko sie kłaniam i pozdrawiam

wiersz z dedykacją czyli pod dyktando, choć miałem wrażenie po tytule, żę tekst będzie przewidywalny to sie miło zaskoczyłem, choć końcowe błękity pachnią nieco patosem, to biorąc pod uwagę adresata, sam bym użył takich słów, więc nic dodać nic ując jak dla mnie na duży plussss nisko się kłaniam i pozdrawiam

ten tekst miałbyć zapewnę refleksyjny, chciałeś poruszyć dość poważną problematykę a zabrałeśsię do tego" jak w ostatniej klasie w szkole?" poprostu dziecinada ani treść ani forma pomijając chaotyczność i ametaforyczną obiętość twora może następnym razem

bardzo fajnie napisane, ale jest to raczej w formie krótkiego opowiadania jest tu dużo ciekawych fragmentów, lecz są także w niektórych momentach zbędne słowa jak np. "deszcz przybierał na sile mokliśmy coraz bardziej" skoro "deszcz przybierał na sile" to jest oczywiste że "mokiliście coraz bardziej", wystarczyłoby zostawić "mokliśmy" i poprzedzić to słowem wciąż- aby czytelnik nie odczuwał rozwlekłości i przegadania ogólnie jestem pod wrażeniem bo lektóra nie tylko się spodobała ale również zatrzymała na dłuższą chwilę nisko się kłaniam i pozdrawiam

a mnie przywiódł tutaj tytuł, lubie takie zagadki, bo nie wiedziałem czeg osię spodziewać i miło się zaskoczyłem pa mięta m z warsztatu a na dworze wieje wietrzysko plusssssssssss

pamiętam wątek z warsztatu, i powiem że zmobilizowałeś mnie w ten dzień na przechadzkę do empiku i powrót do tamtego wiersza, teraz mając już wszystko świeżo przed oczami, powiem, że dużo bardziej teraz mi się podoba twój tekst, więc plusuję nisko isę kłaniam i pozdrawiam

poamiętam z warsztatu, tam były plusy tu są plusiska fajnie się czyta zwłaszcza przez puente, miałem uśmiech na twarzy nisko sie kłaniam i ppozdrawiam

cały tomik nosi tytuł Na powierzchni poematu i w środku, tytułu wiersza nie podam, bo czytałem całość w empiku i już m tytuł wyleciał z głowy całościowo jest dorze nie staraj się go już modyfikować, czasem jest tak że gdy zaczniemy coś zmieniać to się okazuję że jest gożej niż na początku nisko się kłaniam i pozdrawiam

piękne zamczysko pod naporem w zgliszczach nadchodzi przypływ

bardzo fajny pomysł na wiersz, i wykonanie również niczego sobie, tylko jest jedno ale, dziś czytałem tomik Różewicza i tam byłwłaśnie wiersz o śmierci poety, kórcze tak podniósł poprzeczkę pan Różewicz, że ciężko mi diś patrzeć na wiersz w serwisie (bez urazy) wiersz się dobrze czyta więc się nie przejmuj moimi masturbacjami Różewiczem nisko się kłaniam i pozdrawiam

Panna Cogito ma rację iwrszydło jest awierszem, poprostu zlepek kilku myśli nie tym razem nisko siękłaniam i pozdrawiam

pozostaje po lektórze niedosyt, jak po małej kanapeczce, przydała by się jeszcze niejedna jeszcze jest mało (oczywiście jak dla mnie) nisko sie kłaniam i pozdraiwam

czytając kolejny wiersz mogę stwierdzić tylko jedno, monotematyzm, to do treści, co do stylu constans niskosie kłaniam i pozdrawiam

gdybym wiedział że aparacik to bym napisał sepleniący wiersz, to by ci się lepiej czytało a może to jest myśl następny będzie sepleniący popatrz komentarzem dałaś pomysł do kolejnych wierszydeł nisko się kłaniam i pozdrawiam

hie hie rozbawiła mnie puenta, ja bym nie zmieniał jest dość zjadliwie moim zdaniem przydało by się jeszcze kilka takich staropolskich słów, takich jak "dlań" bardzo pasują do tematu nisko się kłaniam i pozdrawiam

źrebia - błąd jest celowy aby słowo się rymło

tu i ówdzie bądź gdzieniegdzie śliską ścieżką wężozwierz zaszeleścił pośród zgliszczy przeraźliwie sycząc -rzeź śmignął świsnął ów drapieżnik kły zagnieździł w skórze źrebia biedak chrząknął bluznął krwiście wywindował wprost do nieba wszechpotężny się rozzłościł na gwieździstym piorun trzaśnie gdyż pod skórą wężozwierza zły Mefisto skrył się właśnie świszczą iskry, wrzeszczą ludzie płomień burzy rozhulany gdyż potężny Pan niebiański ów podstępem pokonany zgasło słońce cień spotężniał bramy niebios roztrzaskane białoskrzydłe lamentując do Hadesu powrzucane ciężki łańcuch zardzewiały Bóg na plecach musiał strwożyć pchając kamień ludzkich grzechów by na nowo błękit stworzyć a Mefisto wciąż plądrował ziemię okrył cień bladości nicość utkał w mglisty kożuch w turpistycznej wizji złości straszne dzieło końca świata wiatr rozświstał echem pół słów że usłyszał je w pieczarze sam Belzebub władca biesów wszechpotężny stwórca cienia wnet zagościł w jego progi krzycząc bardzo rozwścieczony -źdźbło umiaru trza złowrogi ziemia trupio obrodziła bramy niebios wywrócone czyściec dźwięczy spustoszały księgi świata pogwałcone czyste dusze nieskażone rozhulane wsród Hadesu robią zamęt głów diablików głosząc fałsze bez kretesu na te krzyki zły Mefisto zagryzł zęby tak trzeszcząco że aż pękły bramy piekieł i wylało się gorąco język lawy najczerwieńszy oplótł biesa straszliwego rozpalając trzewia całe diabła z wszystkich największego lecz Belzebub jednym tchnieniem wnet uwolnił się z płomieni jednym gestem czarnoksięskim posłał w niego grad kamieni wieczność całą tak walczyli roztrzaskując wszystko w zgliszcza piekło w proch wnet przemienili że aż biesy w smutku piszczą a tym czasem Bóg podstępem zrzucił łańcuch swej niewoli i na skrzydłach archaniołów błękit wrócił do kontroli świat odrodził się z popiołów Bóg dał życie Adamowi Z żebra raj na ziemi stworzył Mówiąc Ewie- bądźcie zdrowi c.d.n