Achilles_Rasti

A komentarz :-( ... no tak, w zasadzie nie potrzebny przy Twoim haiku, jest śliczny. Muszę się jeszcze dużo nauczyć. Pozdrawiam serdecznie AR

zakończyłabym po prostu pytaniem, pozostawiając czytelnikowi odpowiedź... np. tak: tylko czy to wspomnienie początek czy koniec koła wieczny ogień kiedykolwiek zgaśnie? to tylko propozycja...daje okazję do zastanowienia... serdecznie pozdrawiam :) Dzięki za propozycje, przemyślałem :-) i dokonałem kosmetycznej zmiany. Pozdrawiam serdecznie AR

ciepła mgła otula gwiazdy w dłoniach szczeble do nicości

zgadzam sie .Juiz były zakrety losu, usmiech ksiezyca...zycze powodzenia w dalszych wierszach:):) ok...jak warsztat to warsztat - przebudowałem go. Może taraz? :-) Poza tym, że temat wyświechtany - czułem potrzebę żeby cos takiego napisać jeszcze raz. Dzięki za komentarz pozdrawiam AR

Jako fizyk, jestem zaintrygowana tęczą o północy. ;] Do tęczy potrzebne jest słońce i kropelki deszczu, ewentualnie fontanna. Troszkę za bardzo "magiczny" i "tajemniczy" ten obrazek. Jednak myślę, że nie jest aż tak odległy od ducha haiku. Pozdrawiam serdecznie Dzięki za zainteresowanie przede wszystkim :-), Haiku zawsze mnie intrygowało, poczytałem trochę, przeczytałem definicję: "Haiku jest związane z filozofią zen, która w sztuce zakłada operowanie paradoksem, subtelność, estetyczny minimalizm i wyzbycie się własnego ja. Najlepsze haiku często świadomie nie pozwalają na jakąkolwiek konkretną interpretację, a jednak pozostawiają w odbiorcy ulotne, refleksyjne odczucie, które chciał przekazać poeta." ... i napisałem. Masz rację - chyba jest trochę zbyt magiczny. Chyba trochę nie trafiłem, będę próbował dalej. Dzięki za ten komentarz. Pozdrawiam AR

opuszki w jedwabiu żar oddechu zimno wypełnia szpik ostatnia sekunda jądro ziemi czy ognia kosmyk to krew płonie kometa gubi warkocz pozostaje poświata tylko czy aż wspomnienie początek czy koniec koła nieśmiertelny płomień zgaśnie?

ok, spróbowałem...oceńcie proszę...nie oszczędzajcie -:)

północ w chmurach tęcza wynurza się z pęknięć nie czekaj nie żałuj

Dzięki za cenną uwagę -:), oddzieliłem. Pozdrawiam AR

Dzięki za Twoją ocenę, na marginesie - bardzo ciekawa analiza - właśnie o zadawanie takich pytań podczas czytania mi chodziło, Pozdrawiam AR

Potrząsa stopą, proch spada. Stawia długi krok. Most przez pustynię. Szuka - wszędzie ciernie. Skronie gwałtownie wybuchają. Gdzie jest woda, żłobiąca lodowate korytarze? Bezlitosna ciemność, zabrakło dotyku światła. Wyciąga rękę, tak wysoko, że sięgnąć szczytów może. Nie dosięga? Nie chce podnieść powiek, w głębi jasność pozostała. Zegar bije beznamiętnie, minuta pozostała, może dwie. To niewiele, powiedzieli. Wystarczy

Potrząsa stopą, proch spada. Stawia długi krok jak most przez pustynię. Szuka, wszędzie ciernie. Skronie gwałtownie wybuchają. Gdzie jest woda, żłobiąca lodowate korytarze? Bezlitosna ciemność, zabrakło dotyku światła. Wyciąga rękę, tak wysoko, że sięgnąć szczytów może. Nie dosięga? Nie chce podnieść powiek, w głębi jasność pozostała. Zegar bije beznamiętnie, minuta pozostała, może dwie. To niewiele, powiedzieli. Wystarczy?

tak macie rację, za bardzo przerysowany :-) tak to jest jak się wraca po długim czasie. to do nastepnego... dzięki za krytykę :-)

Morze czule pieściło piasek. Wracało aby nabrać sił, chcąc znów całować czule brzeg. Czułem ciepło. Może żar? Ciała drżały ze szczęścia. Słodki zapach otulał moją twarz, skronie. To Jej włosy smagał słony wiatr. Serca pełne białych róż. Białych nenufarów. Kwitnących, uginających się od namiętności. Dłonie złączone w uścisku. Błękitne niebo z szarym morzem. Jedna dusza. Słońce przezierało przez ciężkie chmury, jak obietnica wieczności. Lecz horyzont się pochylił. Znużony starzec. Czas się zatrzymał.

Trudno jest wyrazić mężczyźnie co czuje zdradzona kobieta. Myślę że te slowa tego do końca nie oddają, choć próbowalem. Dziękuję więc za ten komantarz. Pozdrawiam AR

Twoje oczy wypełnione niedowierzaniem i zgrozą. Niemy krzyk rozrywający serce. Łzy, które chcą spaść lecz nie mogą. Jak listki smagane wiatrem. Tlący się w Tobie resztkami sił żar gaśnie jak wypalone słońce, kiedyś ogniste, chcące płonąć. Ten uśmiech, kwitnący jak kwiat akacji nie pojawi się w ciemnościach. Róża nie ma mocy rozkwitnąć. Czy ból minie? Urodzi się nowa gwiazda rozpalająca serce? Może poprzednia, odrodzona? Albo ta mniejsza, która cały czas płonie obok nie pozwoli umrzeć. Jesteś wolna.

Czesc Bartosz. Dzieki za komentarz. Jak zauwazyles,skorzystalem czesciowo z Twoich propozycji. Uznalem je za dobre. Zakonczenie pozostawilem. Literowki poprawie jak bede mial dostep do normalnego kompa. Pozdrawiam AR Cześć AR, oto jest wg mnie esencja tego wiersza i tak wg mnie można by go zostawić. Nie namawiam cię jednak, ponieważ to ty jesteś tu od decyzji, poza tym mogę źle radzić. Natomiast na pewno trzeba poprawić literówki w wersach 9 i 11. Acha, nowa wersja znacznie lepsza:) Pzdr!

Ok. Masz (macie) racje. Wersyfikacja...troche zmienilem..jeszcze nad tym popracuje, teraz jest juz pozno :). poszedlem tez za Twoja rada co do ciec chirurgicznych...co nieco wycialem. Chetnie poznam Twoja i innych opinie, czy jest lepiej....czy nadal do d.... :). Dzieki za rady Bartosz. Pozdrawiam AR

Dziekuje za Twoja opinie, a takze za mile slowa i rady na warsztacie :). Napewno z nich skorzystam ( jak i z uwag innych) przy nastepnych. Ten pozostawie juz takim jakim jest. pozdrawiam serdecznie AR

1) dzieki, skorzystam napewno:) 2) masz racje, poprawilem, powtorzenia zostawie, maja swoj cel :) 3) tez poprawilem...dzieki :) 4) tak, masz racje...moze i jest banalne, ale rzeczywiscie ma duze znaczenie dla adresata ( dla mnie tez). Nie wiem czemu Tobie przykro....mi nie jest...bardzo cenie sobie Twoja krytyke. Pozdrawiam AR

Tak masz racje, ale mialem potrzebe taki napisac. Apropo "ociepla"... :).... juz poprawilem na "ciepla"..."l" zmienie pozniej..bo jak widzisz, nie mam aktualnie polskich znakow.. :) Dzieki za komentarz.... pozdrawiam AR

wiatr osiada solą na rzęsach drażni oczy i dotyka czule twoje dłonie nadal tu są przy moich skroniach układam piasek w dziwne wzory ziarenka z łoskotem opadają chcę znaleść ślad ciepla było tu na pewno zanurzę dłonie w wilgotny piach ziarenka rozwiewa wiatr wzory nikną nietrwale i delikatne gdzie jesteś

gdzie jesteś wiatr osiada solą na rzęsach drażni oczy serce dotyka mnie czule Twoje dłonie nadal tu są przy moich skroniach chciałbym zapach wiatru jak dym papierosa dociera głęboko to ty pragnąłbym układam piasek w dziwne wzory ziarenka z łoskotem opadają szukam może znajdę ślad Twojego ociepla było tu napewno gdzieś tutaj może gdy głębiej zanurze dłonie w wilgotny piach znajdę ? ziarenka rozwiewa wiatr wzory nikną nietrwale delikatne zatrzymajcie się proszę gdzie jesteś

Dzięki bardzo za sugestie.....Twoja wersja jest napewno poprawniejsza stylistycznie....jednak nie oddaje tego co czulem pisząc go....a to jest jest dla mnie najważniejsze...ale bardzo dziękuję za rady, wykorzystam je przy następnych...pozdrawiam

Dziękuję bardzo za mile slowa......"l" zmienilem.......ury w kompie.....pozdrawiamchoć to wina klawiat